Eικοσι πέντε χρόνια συμπληρώθηκαν από την εκλογή του κ.Ιερόθεου στην μητρόπολη Ναυπάκτου.Πρόκειται για μια από τις πλέον φωτισμένες μορφές της Εκκλησίας  με ήθος και γνώσεις  και ο άνθρωπος που όλο αυτό το διάστημα της πανδημίας ενημέρωνε υπεύθυνα στους πιστούς.

Ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος, κατά κόσμον Γεώργιος Βλάχος, γεννήθηκε στά Ἰωάννινα τό 1945.

 Ἔλαβε τήν ἐγκύκλιο μόρφωση στήν πατρίδα του. Ἐπεράτωσε τίς γυμνασιακές του σπουδές στό Ἀγρίνιο. Εἰσήχθη στήν Φιλοσοφική Σχολή Ἰωαννίνων καί στήν Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης, προτιμήσας τήν δεύτερη (1964-1968), ἀπ' ὅπου ἔλαβε τό πτυχίο μέ «ἄριστα».

Κατά τήν διάρκεια τῶν σπουδῶν του ἀσχολήθηκε ἰδιαιτέρως μέ τήν πατρολογία καί συμμετεῖχε σέ ὁμάδα φοιτητῶν πού ἀσχολήθηκαν μέ τήν καταγραφή τῶν χειρογράφων πού διασώζονται στίς Βιβλιοθῆκες τῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Βοήθησε καί στήν κριτική ἔκδοση τῶν ἔργων τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ μέ τήν καθοδήγηση τοῦ Καθηγητοῦ Παναγιώτου Χρήστου.

Μετά τήν λήψη τοῦ πτυχίου του πῆγε στήν Ἱερά Μητρόπολη Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας, μέ ἕδρα τήν Ἔδεσσα, πλησίον τοῦ τότε Μητροπολίτου Καλλινίκου (Πούλου), ὅπου ὑπηρέτησε ὡς βοηθός λαϊκός ἱεροκήρυξ τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας (1969-1971).

Τό 1971 (10 Ὀκτωβρίου) χειροτονήθηκε Διάκονος καί διορίσθηκε Ἱεροκήρυξ τοῦ τότε ΟΔΔΕΠ. Τό 1972 (25 Ἰουνίου) χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος καί χειροθετήθηκε σέ Ἀρχιμανδρίτη, στήν ἴδια Μητρόπολη.

 

 

 

Ὡς Ἱεροκήρυξ περιόδευε τήν παραμεθόριο ἐπαρχία καί διοργάνωσε ὁμιλίες, κηρύγματα, κατηχητικά, τίς Κατασκηνώσεις τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, διηύθυνε καί δίδαξε ταχύρρυθμα ἱερατικά φροντιστήρια, ὁμίλησε σέ ἱερατικά Συνέδρια καί διηύθυνε τήν ἐκκλησιαστική ζωή τῆς πόλεως Ἐδέσσης καί τῆς περιφερείας.

Ἐπί μία τριετία ἐξυπηρέτησε τίς λειτουργικές ἀνάγκες τῶν ἀξιωματικῶν καί ὁπλιτῶν τῆς 2ας Μεραρχίας, ἐκτελῶν χρέη στρατιωτικοῦ Ἱερέως.

Συνολικά στήν Ἔδεσσα ὑπηρέτησε δέκα ὀκτώ (18) ἔτη.

Ἵδρυσε καί κατευθύνει ὡς Πνευματικός μοναστική Ἀδελφότητα, ἡ ὁποία ξεκίνησε ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη Ἐδέσσης Πέλλης καί Ἀλμωπίας καί τώρα εὑρίσκεται στήν Ἱερά Μονή Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου (Πελαγίας) τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θηβῶν καί Λεβαδείας.

Τό ἔτος 1987 ὑπηρέτησε γιά ἕνα ἑξάμηνο ὡς Ἱεροκήρυξ στήν Ἱερά Μητρόπολη Θηβῶν καί Λεβαδείας, κάτω ἀπό τήν καθοδήγηση τοῦ τότε Μητροπολίτη αὐτῆς καί νῦν Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου.

Κατά τά ἔτη 1987-1995 ὑπηρέτησε ὡς Ἱεροκήρυξ τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, ἐπί Ἀρχιεπισκοπείας Σεραφείμ.

Στήν Ἱερά Ἀρχιεπισκοποπή Ἀθηνῶν, παράλληλα μέ τό ἔργο τοῦ Ἱεροκήρυκος διορίσθηκε Διευθυντής Νεότητος καί μέλος τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ἱδρύματος Νεότητος τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς, καί μέ τήν ἰδιότητα αὐτή διοργάνωσε καί διηύθυνε τά ἐκκλησιαστικά Κατηχητικά Σχολεῖα, διοργάνωσε Συνέδρια καί Ἡμερίδες γιά τούς ὑπευθύνους τοῦ Κατηχητικοῦ ἔργου, λειτούργησε Φροντιστήριο γιά τούς Κατηχητάς, ἐπόπτευε καί τά πνευματικά Κέντρα τῶν Ἐνοριῶν.

 

 

Τό διάστημα 1988-1990 κατόπιν προσκλήσεως τοῦ Πατριάρχου Ἀντιοχείας κ. Ἰγνατίου, ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί ἐγκρίσεως τῆς Διευθύνσεως Ἐκκλησιαστικῶν Ὑποθέσεων τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν δίδαξε κατά διαστήματα τήν Ἑλληνική Γλώσσα (ἀρχαῖα καί νέα), καί παρέδωσε μαθήματα Χριστιανικῆς Ἠθικῆς στήν Μπελεμέντειο Θεολογική Σχολή «Ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνός» τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας στόν Βόρειο Λίβανο, πλησίον τῆς Τριπόλεως, κατά τήν διάρκεια τοῦ Πολέμου στήν περιοχή. Προτάθηκε ἀπό τόν Μακαριώτατο Πατριάρχη Ἀντιοχείας κ. Ἰγνάτιο καί τόν Πρέσβυ τῆς Ἑλλάδος στήν Δαμασκό νά ἀναλάβη ὡς Σχολάρχης στήν Μπελεμέντειο Θεολογική Σχολή τοῦ Πατριαρχείου, ἀλλά οἱ δραστηριότητές του στήν Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν δέν τοῦ ἐπέτρεψαν νά ἀνταποκριθῆ στήν πολύ τιμητική, ὅπως τόν διαβεβαίωσαν οἱ ὑπεύθυνοι τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος, πρόταση τοῦ Πατριάρχη Ἀντιοχείας. Ἀργότερα (2001) ὡς Μητροπολίτης δίδαξε Βιοηθική στήν ἴδια Θεολογική Σχολή τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας.

Ἐκπροσώπησε τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὡς τακτικό ἤ ἀναπληρωματικό μέλος στά Διοικητικά Συμβούλια: τοῦ «Ἐθνικοῦ Ραδιοτηλεοπτικοῦ Συμβουλίου» (ΕΡΣ), τῆς «Ἐθνικῆς Ἐπιτροπῆς AIDS», τοῦ «Κέντρου Ἐλέγχου Εἰδικῶν Λοιμώξεων» (ΚΕΕΛ), τοῦ «Ὀργανισμοῦ κατά τῶν Ναρκωτικῶν» καί σέ ἄλλες Ἐπιτροπές.

Ἐξέθεσε τίς ἀπόψεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στήν διακομματική Ἐπιτροπή τῆς Βουλῆς γιά τό δημογραφικό πρόβλημα (1992).

Ὁμίλησε, ὡς Ἱεροκήρυξ, σέ Ἱερατικά, θεολογικά καί ἐπιστημονικά Συνέδρια πού διοργάνωσε ἡ Ἱερά Σύνοδος, οἱ Ἱερές Μητροπόλεις, ἡ Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων, κλπ.

Ὡς Ἱεροκήρυξ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ὑπῆρξε ἀπό τούς πρωτεργάτας τῆς ἱδρύσεως καί λειτουργίας τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μέλος τῆς Ἐπιτροπῆς προγράμματος τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ καί παραγωγός ἐκπομπῆς μέ τίτλο «Οἱ Πατέρες στόν σύγχρονο κόσμο» γιά μιά ἑξαετία (1989-1995). Ἀπό τό 2010 ἕως σήμερα ὡς Μητροπολίτης ἔχει ἑβδομαδιαία ἐκπομπή στόν ἴδιο Ραδιοφωνικό Σταθμό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου ἐξελέγη τήν 19η Ἰουλίου τοῦ 1995, χειροτονήθηκε τήν 20ή Ἰουλίου τοῦ 1995 στόν Μητροπολιτικό Ναό Ἀθηνῶν προεξάρχοντος τοῦ Μητροπολίτου Ἰωαννίνων Θεοκλήτου καί συνιερουργούντων τῶν Μητροπολιτῶν Δημητριάδος Χριστοδούλου (μετέπειτα Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος), Πειραιῶς Καλλινίκου, Θηβῶν καί Λεβαδείας Ἱερωνύμου (νῦν Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος), Σερρῶν καί Νιγρίτης Μαξίμου, Μαντινείας καί Κυνουρίας Ἀλεξάνδρου, Κίτρους Ἀγαθονίκου, Περγάμου Ἰωάννου, Ἄρτης Ἰγνατίου καί Βεροίας Παντελεήμονος. Ἐνθρονίσθηκε στήν Ναύπακτο τήν 10η Σεπτεμβρίου τοῦ ἰδίου ἔτους.

Ἐπίσης, ὡς Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου διοργάνωσε τήν Μητρόπολή του· περιοδεύει κάθε καλοκαίρι τά χωριά τῆς Ὀρεινῆς Ναυπακτίας καί τοῦ Ἁγίου Βλασίου· ἵδρυσε τούς Συνδέσμους Ἀγάπης στίς Ἐνορίες τῆς Πόλεως, πού ἐπιτελοῦν ἕνα ἀξιόλογο κοινωνικό ἔργο· ἐνδιαφέρεται γιά τούς νέους καί τήν κατήχηση· ἐπισκέπτεται τά Σχολεῖα καί ὁμιλεῖ στούς μαθητές· ἐπαναλειτούργησε τίς Κατασκηνώσεις - «Κέντρο Ἐπικοινωνίας» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως στόν ἅγιο Παντελεήμονα Ἀντιρρίου· ἵδρυσε καί λειτουργεῖ στήν Ναύπακτο Σχολή Βυζαντινῆς Μουσικῆς καί τό Πολιτιστικό καί Ἐρευνητικό Κέντρο στήν θέση Ὅσιος Δαβίδ, διοργανώνει καί ὁμιλεῖ σέ Συνέδρια, Ἡμερίδες γιά ἱερεῖς, ἐκπαιδευτικούς, φοιτητές, ἐπιστήμονες, ἰατρούς, νομικούς, μηχανικούς κλπ.

Διοργάνωσε Ἐτήσιο Θεολογικό Συνέδριο στήν Ναύπακτο. Πραγματοποιήθηκαν μέχρι σήμερα δύο Συνέδρια (2015 καί 2016) μέ ἀντίστοιχα θέματα «Θεολογία καί Ποιμαντική» καί «Θέματα Ἐκκλησιολογίας».

Συνεχίζει ὡς Μητροπολίτης τίς ἑβδομαδιαῖες ἐκπομπές στόν Ρ/Σ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καί συγχρόνως ἀνέλαβε ἀπό τό 2015 ἑβδομαδιαῖες τηλεοπτικές ἐκπομπές στόν τηλεοπτικό σταθμό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν «Λύχνος».

 

Ὡς Μητροπολίτης Ναυπάκτου προεδρεύει καί σέ δέκα (10) Ἱδρύματα καί Κληροδοτήματα τῆς Ἐπαρχίας, ἤτοι στά Ἱδρύματα: «Δημητρίου καί Βασιλικῆς Παπαχαραλάμπους», «Γεωργίου Καπορδέλλη - Ἰωάννου Ξύκη», «Γεωργίου καί Μαρίας Ἀθανασιάδη - Νόβα», «Ἀνδρέα Τσάρα», «Γαβριήλ Οἰκονόμου», «Ἀντωνίου καί Παναγιώτας Ἀναστασοπούλου» (γίνονται οἱ νομικές καί γραφειοκρατικές διαδικασίες γιά τήν ἵδρυσή του), καί στά Κληροδοτήματα: «Δημ. Ἀσημακοπούλου», «Ἀ. Κοζώνη», «Δημ. Πλούμη», «Ἰωάννη Βαρδακουλᾶ», χορηγώντας ὑποτροφίες στούς μαθητάς καί φοιτητάς. Ἐπίσης εἶναι Πρόεδρος τοῦ Ἐφορευτικοῦ Συμβουλίου τῆς Δημοσίας Παπαχαραλαμπείου Βιβλιοθήκης Ναυπάκτου.

Διετέλεσε τέσσερεις φορές μέλος τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ἐπί τῆς ἀρχιεπισκοπείας καί τῶν τριῶν τελευταίων Ἀρχιεπισκόπων, ἤτοι Σεραφείμ, Χριστοδούλου καί Ἱερωνύμου.

Συνόδευσε τόν μακαριστό Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο στίς εἰρηνικές του ἐπισκέψεις στήν Ἱερά Μονή Σινά καί στήν Ρουμανία.

Διετέλεσε ἐπανειλημμένως ἐκπρόσωπος Τύπου τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Ὡς Μητροπολίτης συμμετεῖχε σέ διάφορες Συνοδικές Ἐπιτροπές, ἤτοι: μέλος τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς μοναχικοῦ βίου, τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Οἰκονομικῶν τῆς Ἐκκλησίας, τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Νεότητος, τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Δογματικῶν καί Κανονικῶν Ζητημάτων. Ἐπίσης συμμετεῖχε σέ Εἰδικές Συνοδικές Ἐπιτροπές, ἤτοι: Πρόεδρος τῆς Εἰδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Ταυτοτήτων, Πρόεδρος τῆς Εἰδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς γιά τήν προετοιμασία τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων τοῦ 2004, μέλος τῆς Εἰδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς γιά τήν κακοποίηση τοῦ παιδιοῦ. Σήμερα συμμετέχει στίς ἑξῆς Συνοδικές Ἐπιτροπές: Πρόεδρος τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τοῦ Τύπου, τῶν Δημοσίων Σχέσεων καί τῆς Διαφωτίσεως, Πρόεδρος τῆς Εἰδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί Εἰδικῶν Ποιμαντικῶν Θεμάτων καί Καταστάσεων, καί ἐπιστημονικός σύμβουλος στήν Εἰδική Συνοδική Ἐπιτροπή Βιοηθικῆς.

Ὡς Μητροπολίτης, κατόπιν προτάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὑπῆρξε μέλος τοῦ Ἐθνικοῦ Ὀργανισμοῦ Πρόνοιας (ΕΟΠ) καί τοῦ Ἐθνικοῦ Συμβουλίου Ἰατρικῆς Ἠθικῆς καί Δεοντολογίας.

Ὁρίσθηκε εἰσηγητής στήν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἕνδεκα (11) φορές ἕως σήμερα μέ θέματα:

«Περί μεταμοσχεύσεων» (Ὀκτ. 1999).

«Ἱστορική ἐξέλιξη τοῦ θέματος τῆς ἀναγραφῆς τοῦ θρησκεύματος στό δελτίο τῆς ἀστυνομικῆς ταυτότητας τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν» (Ἰούν. 2000).

«Ἐνημέρωσις ἐπί τῆς πορείας τοῦ θέματος τῶν ταυτοτήτων» (Ὀκτ. 2000).

«Ἐνημέρωση ἐπί τῆς πορείας τοῦ Θέματος τῶν ταυτοτήτων» (Ὀκτ. 2001).

«Ἡ συμβολή τῆς Ἐκκλησίας εἰς τήν ἐπιτυχῆ διοργάνωσιν τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων τοῦ 2004» (Ὀκτ. 2002).

«Ἡ ἰατρική ὑποβοήθηση στήν ἀνθρώπινη ἀναπαραγωγή, (Ὑποβοηθούμενη ἀναπαραγωγή-Νέος Νόμος)» (Ὀκτ. 2005).

«Κανονισμός Εἰδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Ἀθλητισμοῦ» (Ὀκτ. 2006).

«Ἡ λειτουργία τοῦ συνοδικοῦ πολιτεύματος στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος» (Ὀκτ. 2009).

«Περί τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐν ἔτει 879-880 μ.Χ. συγκληθείσης Συνόδου ὡς Ὀγδόης Οἰκουμενικῆς» (Ὀκτ. 2011, ἀναβλήθηκε).

«Ἡ θεολογική κρίση καί οἱ ἐπιπτώσεις της στήν καθημερινότητα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς» (Ὀκτ. 2015).

«Τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στήν Ἐκπαίδευση» (Μάρ. 2016).

Ἔχει διακριθῆ καί γιά τήν συγγραφική του παραγωγή, ἀφοῦ ἔχει συγγράψει ἐνενήντα ἕξι (96) πολυσέλιδα βιβλία μέ θεολογικό, ἐκκλησιολογικό, κοινωνικό περιεχόμενο, βασισμένα στήν διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων. Ἀπό αὐτά ἑβδομήντα ὀκτώ (78) βιβλία, μαζί μέ ἄρθρα ἔχουν μεταφρασθῆ, μέ πρωτοβουλία τῶν μεταφραστῶν, σέ εἴκοσι τέσσερεις (24) ξένες γλῶσσες, ἤδη μεταφράζονται καί θά δημοσιευθοῦν καί μερικά ἄλλα σέ ἄλλες γλῶσσες, ἤτοι Ἀγγλικά, Ἀραβικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ἱσπανικά, Ρωσικά, Σερβικά, Οὐγγρικά, Ρουμανικά, Σουαχίλι, Κινέζικα, Βουλγαρικά, Οὐκρανικά, Τσέχικα, Ὁλλανδικά, Ἀλβανικά, Ἰταλικά, Φινλανδικά, Γεωργιανά, Οὐρντοῦ-Πακιστανικά, Κορεατικά κ.ἄ. Ὁ συνολικός ἀριθμός τῶν βιβλίων, ἀνατύπων καί δημοσιεύσεων, πέρα ἀπό τά διάφορα ἄρθρα, ἀνέρχεται στά τριακόσια ἑπτά (307).

Τά βιβλία ἀσχολοῦνται μέ θέματα θεολογικά, ἐκκλησιολογικά, πατερικά καί ἑρμηνεύουν τήν σύγχρονη πνευματικότητα μέσα ἀπό τήν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική προοπτική.

Τό βιβλίο του μέ τίτλο «Τό Πρόσωπο στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση» βραβεύθηκε ἀπό τήν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν ὡς τό καλύτερο θεολογικό βιβλίο τῆς πενταετίας, μέ εἰσήγηση τῶν Ἀκαδημαϊκῶν κ. Εὐαγγέλου Μητσόπουλου, Μάρκου Σιώτη καί Σεβ. Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ἰωάννη. Ἡ βράβευση ἔγινε τό ἔτος 1996 σέ ἐπίσημη ἑορταστική ἐκδήλωση τῆς ὁλομελείας τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν.

Bιβλία τοῦ κ. Ἱεροθέου χρησιμοποιοῦνται ὡς διδακτικά ἐγχειρίδια σέ Θεολογικές Σχολές τοῦ ἐξωτερικοῦ καί τῆς Ἑλλάδος καί γίνονται ἀντικείμενο διδακτορικῶν διατριβῶν σέ Πανεπιστήμια τοῦ Ἐξωτερικοῦ καί εἰγησήσεων σέ συνέδρια.

Παράλληλα μέ τήν συγγραφή βιβλίων ἀσχολήθηκε καί μέ τήν δημοσίευση ἄρθρων στόν ἡμερήσιο καί ἑβδομαδιαῖο Τύπο. Ἀρθρογράφησε καί ἀρθρογραφεῖ στόν ἀθηναϊκό Τύπο («Τό Βῆμα», «Ἐλευθεροτυπία», «Καθημερινή», «Τά Νέα», «Ἐλεύθερος Τύπος», «Ἀπογευματινή», «Κόσμος τοῦ Ἐπενδυτῆ»), στόν τοπικό Τύπο τῆς Ναυπάκτου, στό διαδίκτυο καθώς καί στήν ἐφημερίδα τῆς Μητροπόλεως Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου «Ἐκκλησιαστική Παρέμβαση» (www.parembasis.gr), τήν ὁποία ὁ ἴδιος ἵδρυσε ὡς Μητροπολίτης, καί τά κείμενά του ἀναδημοσιεύονται σέ πολλές ἄλλες ἐφημερίδες, περιοδικά καί ἱστοσελίδες. Τά ἄρθρα του ἀποτελοῦν παρεμβάσεις στίς σύγχρονες κοινωνικοπολιτικές καί ἐκκλησιαστικές ἐξελίξεις καί προσφέρουν τήν ὀρθόδοξη θεολογική ἑρμηνεία τῶν γεγονότων. Ἀποτελοῦν ἐπιπλέον ἔκφραση καί μαρτυρία τῆς Ρωμαίϊκης Παράδοσής μας, ἡ ὁποία διαθέτει ἀπεριόριστη δυναμικότητα καί μεταμορφωτική δύναμη.

Εἰσηγήθηκε θέματα, ἀπό τότε πού ἔγινε Μητροπολίτης (1995) μέχρι σήμερα σέ πεντακόσια (500) περίπου διεθνῆ καί πανελλήνια Συνέδρια καί δίδαξε σέ Σεμινάρια στήν Ἀμερική (Ἀτλάντα, Βοστώνη, Σιάτλ, Σικάγο, Πίττσμπουργκ), στόν Καναδᾶ (Βανκοῦβερ), τήν Συρία (Δαμασκό, Χαλέπι, Λατάκεια, Ἱερὰ Μονή Ἁγίου Γεωργίου στήν Κοιλάδα τῶν Χριστιανῶν), στόν Λίβανο (Μπελεμέντ, Κούρα) στήν Γερμανία, τήν Οὐκρανία, τήν Συμφερούπολη Κριμαίας, τήν Ρωσία (Μόσχα, Ἁγία Πετρούπολη, Σεργκέεφ Ποσάδ), τήν Ρουμανία (Βουκουρέστι, Ἰάσιο, Κραϊόβα καί Ἄλμπα Τζούλια), τήν Βουλγαρία (Σόφια, Βάρνα), τήν Βενετία, τήν Κωνσταντινούπολη, τήν Κύπρο (Λευκωσία, Λεμεσό), τήν Ἀγγλία, κ.ἀ.

Στήν Ἀμερική ἀνέπτυξε δύο θέματα στήν Θεολογική Σχολή τοῦ Τιμίου Σταυροῦ Βοστώνης τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς τό ἔτος 1999, ἔκανε τρεῖς εἰσηγήσεις σέ Σεμινάριο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἀμερικῆς (OCA), στό Βανκοῦβερ τοῦ Καναδᾶ (1995) καί στήν Ἀτλάντα τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν (1997), ὁμίλησε στήν κεντρική αἴθουσα τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Seattle (1999) κατόπιν προσκλήσεως τῆς Συγκλήτου τοῦ Πανεπιστημίου, ἀνέλαβε Σεμινάριο στό ὁποῖο δίδαξε στήν Tacoma τῆς Wassington State (1999 καί τό 2007). Ὁμίλησε στό Λουθηρανικό Πανεπιστήμιο τῆς Tacoma Pacific Lutheran University (2007). Ὁμίλησε σέ Συνέδρια καί διαλέξεις πού διοργάνωσε ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλληνική Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Δημητρίου στό Seattle τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν (1995, 1997, 1999 καί 2007), καί σέ διεθνές Συνέδριο στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου στό Σικάγο (Σεπτ. 2007). Τόν Ἰούλιο τοῦ 2016 ἦταν ὁ κύριος εἰσηγητής μέ τρεῖς εἰσηγήσεις στό Ἱερατικό Σεμινάριο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ κλίματος τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας στό Ἀντιοχειανό Χωριό στήν Πενσυλβάνια.

Τόν Σεπτέμβριο τοῦ 2015 καί τόν Ὀκτώβριο 2016 κλήθηκε ἀπό τήν Ἱερά Μονή Βατοπαιδίου Ἁγίου Ὄρους, προκειμένου νά ὁμιλήση στίς Συνάξεις τῶν Μοναχῶν τῆς Μονῆς γιά θεολογικά, νηπτικά καί γενικότερα ἐκκλησιαστικά θέματα.

Ἡ Θεολογική Σχολή, Τμῆμα Κοινωνικῆς Θεολογίας, τοῦ Ἐθνικοῦ καί Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἐκτιμώντας τήν προσφορά του στά Θεολογικά γράμματα, τόν ἀναγόρευσε σέ Ἐπίτιμο Διδάκτορα (25-9-2008).

Ὁ Δῆμος Ἐδέσσης τόν ἀναγόρευσε σέ Ἐπίτιμο Δημότη του Ἡ ἀνακήρυξη ἔγινε «ὡς ἔνδειξη βαθυτάτης τιμῆς καί σεβασμοῦ πρός τό πρόσωπό του (τοῦ κ. Ἱεροθέου) γιά τό πλούσιο θρησκευτικό, κοινωνικό καί φιλανθρωπικό ἔργο του» στήν πόλη καί τήν Ἐπαρχία Ἐδέσσης, ἀπό τήν ὁποία ἀναχώρησε τό ἔτος 1987, ἀλλά παραμένει ἡ μνήμη τοῦ ἔργου καί τῆς ἐκεῖ παρουσίας του.

Τό Τμῆμα Ἰατρικῆς τῆς Σχολῆς Ἐπιστημῶν Ὑγείας τοῦ Πανεπιστημίου Ἰωαννίνων τόν ἀναγόρευσε σέ Ἐπίτιμο Διδάκτορα (13-5-2016) γιά τό συγγραφικό του ἔργο γενικότερα καί εἰδικότερα γιά τά συγγράμματά του περί Ὀρθοδόξου Ψυχοθεραπείας καί Βιοθεολογίας, γιά τήν σύνδεση θεολογίας καί ἰατρικῆς ἐπιστήμης καί γιά τίς ἀπόψεις του περί σχέσεων θεολογίας καί ἐπιστήμης γενικότερα.

Ὁ «Ἀντιοχειανός Οἶκος Σπουδῶν» στό Διδακτορικό Πρόγραμμα Ὀρθοδόξων Σπουδῶν στήν Πενσυλβάνια τῆς Ἀμερικῆς τοῦ ἔκανε πρόταση γιά ἔνταξή του στούς τακτικούς Καθηγητές τῆς Σχολῆς (Ὀκτ. 2016).

Συμμετεῖχε ὡς μέλος τῆς Ἀντιπροσωπείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στήν «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» πού συγκλήθηκε στό Κολυμβάρι τῆς Κρήτης (Ἰούνιος 2016).