Την μνήμη του Αγίου Εθνοϊερομάρτυρος Κοσμά του Αιτωλού, του Ισαποστόλου τίμησε το διήμερο 23-24/8 η Τοπική μας Εκκλησία, με επίκεντρο τον ομώνυμο Ιερό Ναό του Βόλου.

Στον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, παρουσία ικανού εκκλησιάσματος, τηρούμενων των μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας. Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος τόνισε ότι «έχουμε το προνόμιο να διαθέτουμε μορφές που κατατάσσονται στο Μαρτυρολόγιο της Εκκλησίας και του Έθνους, όπως ο Άγιος Κοσμάς. Αναδείχθηκε μέσα από τους κόλπους της σκλαβωμένης Εκκλησίας μας, που κρατούσε, όμως, ζωντανή την πίστη και την παράδοσή της. Στην περίοδο εκείνη, έχασαν την ελληνική τους συνείδηση όσοι αρνήθηκαν τον Χριστό και εξήλθαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Όσοι, όμως, παρέμειναν πιστοί, μέσα στην Εκκλησία και συνέχιζαν την λειτουργική τους ζωή, υπό το Οικουμενικό Πατριαρχείο και με κοιτίδα το Άγιον Όρος, διέσωσαν την ελληνορθόδοξη παράδοση και Παιδεία. Από το Αγιώνυμο Όρος προέκυψε ο Άγιος Κοσμάς, ο οποίος ένιωσε βαθειά την ευθύνη του όχι μόνον απέναντι στην ασκητική ζωή, αλλά και στην πατρίδα και ξεκίνησε τις ιεραποστολικές του περιοδείες, κηρύσσοντας τον λόγο του Θεού, δίνοντας θάρρος και δύναμη στους σκλαβωμένους και ανανεώνοντας τον πόθο της ελευθερίας. Ιδιαίτερη μέριμνα επέδειξε για την Παιδεία, γιατί ήξερε ότι αυτή, από κοινού με την Ορθόδοξη πίστη, ήταν οι προϋποθέσεις για την διατήρηση του οράματος της ελεύθερης πατρίδας. Η βάση για την εκπαίδευση των σκλαβωμένων ήταν τα γράμματα της Εκκλησίας και η Εκκλησιαστική ζωή, όπου διασώζεται, μέχρι και σήμερα αυθεντική η Ελληνική γλώσσα. Κι έτσι, ο Άγιος Κοσμάς διέσωσε, από τη μια, την πίστη, ανόθευτη από κάθε τι αιρετικό και ξένο και, από την άλλη, την ιστορία και την παράδοση του τόπου, με Ελληνορθόδοξη Παιδεία. Το σωτήριο έργο του, όμως, έγινε αντιληπτό από τους κατακτητές, οι οποίοι είχαν την αυταπάτη ότι εξαλείφοντας τον Άγιο Κοσμά, θα θάψουν και πάλι το όραμα της ελευθερίας. Το αποτέλεσμα, όμως, ήταν το αντίθετο. Την ώρα που ο Κοσμάς θυσιαζόταν, ποτιζόταν, με το αίμα του το δένδρο της ελευθερίας και της πίστεως…».

Ο κ. Ιγνάτιος παρατήρησε ότι «και σήμερα, παρότι ζούμε σε κράτος ελεύθερο, πολλά διαδραματίζονται γύρω από την Εθνική μας ανεξαρτησία, που κατακτήσαμε με αίμα Αγίων και Ηρώων. Πώς θα υπερασπιστούμε σήμερα αυτή την ανεξαρτησία; Με ποια όπλα; Αριθμητική υπεροχή δεν έχουμε, καθώς συρρικνωνόμαστε καθημερινά, ενώ και η φιλοπατρία μας δοκιμάζεται. Την ίδια στιγμή οι γείτονές μας προσβάλλουν την ιστορία μας, μετατρέποντας Ορθόδοξους Ναούς σε τζαμιά, νομίζοντας ότι έτσι θα μας αποθαρρύνουν, αλλά επιτυγχάνουν το αντίθετο. Ο απανταχού Ελληνισμός ενώνεται, νιώθοντας την προσβολή και αυτή η ενότητα, όταν ενεργοποιείται είναι ικανή να θαυματουργήσει…».

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο Σεβ. κ. Ιγνάτιος παρατήρησε ότι «ο τόπος μας μέχρι και σήμερα αναδεικνύει Αγίους κι αν χρειαστεί, θα αναδείξει και Εθναποστόλους. Η δική μας ευθύνη είναι αυτά που ο Πατρο-Κοσμάς διέσωσε, την ανόθευτη Ορθόδοξη πίστη και την Ελληνική Παιδεία, να τα κρατήσουμε ζωντανά. Άραγε, το πράττουμε, είμαστε συνεπείς απέναντί τους; Ας αγωνιστούμε γι΄ αυτό και δεν θα έχουμε τίποτα να φοβηθούμε».

Ανήμερα της εορτής τελέστηκε πανηγυρική Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Αρχιμ. Σεραφείμ Κοντακτσή, ο οποίος κήρυξε τον Θείο Λόγο.