Του Γιώργου Θεοχάρη
Διχασμένη εμφανίζεται η αθωνική πολιτεία με τις διώξεις κελιωτών μοναχών από τα κελιά τους, επειδή έχουν σταματήσει να μνημονεύουν τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. «Θα έπρεπε να βρεθεί άλλη λύση και όχι να κατάσχουν τα αυτοκίνητα των μοναχών αυτών και να τους στέλνουν την Αστυνομία, η οποία τους ζητά να εγκαταλείψουν το κελί τους», εξηγεί στην «Αγιορείτικη Κιβωτό» γέροντας του Αγίου Όρους.
«Δεν πήγαινε άλλο αυτή η κατάσταση. Όσοι δεν μνημονεύουν τον Πατριάρχη δεν μπορούν να είναι εγγεγραμμένοι στο μοναχολόγιο της Ιεράς Μονής του Άθω», εξηγεί μοναχός που ανήκει στο στρατόπεδο των «πατριαρχικών».
Λάδι στη φωτιά ρίχνει και ανακοίνωση-τελεσίγραφο από την Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου, στην οποία το πρόβλημα εστιάζεται στους αντιφρονούντες μοναχούς. Απαντώντας στα δημοσιεύματα περί διώξεων κελιωτών μοναχών της, η αγιορείτικη Μονή Κουτλουμουσίου υποστηρίζει πως «δεν νοείται μέλος του κοινοβίου να αποφασίζει τη διακοπή της πνευματικής κοινωνίας με την αδελφότητα και εντούτοις να θέλει να παραμείνει εντός της μονής».
Και διευκρινίζει πως η στάση των εν λόγω μοναχών δεν αποτελεί «ομολογία πίστεως», αλλά, αντιθέτως, «η πεισματώδης αντίπραξη, οι παλληκαρισμοί και οι λαϊκίστικες καταγγελίες είναι συμπεριφορές αντίθετες προς την ορθόδοξη πίστη και το ήθος των αγίων».
Το ανακοινωθέν-τελεσίγραφο της Μονής Κουτλουμουσίου:
«Προσφάτως δημοσιεύθηκε κείμενο με την υπογραφή “Αγιορείτες Πατέρες”, συνεπικουρούμενο από έτερα κείμενα στο διαδίκτυο, όπου γίνεται αναφορά σε “δίωξη” μοναχών εκ της Ιεράς Μονής. Τα κείμενα αυτά διατείνονται ότι παρέχουν έγκυρες πληροφορίες, ωστόσο ουδείς ήλθε σε επικοινωνία με την Ιερά Μονή για την επαλήθευση ή έστω διασταύρωσή τους. Επειδή ανακριβείς πληροφορίες όχι μόνο σχηματίζουν διαστρεβλωμένη εικόνα της πραγματικότητας, αλλά και συχνά αντιστρέφουν την αλήθεια, επιχειρώντας να δημιουργήσουν σκάνδαλα εκεί που δεν υπάρχουν, η Ιερά Μονή μας προβαίνει στις ακόλουθες (γενικές μόνο και απαραίτητες) διευκρινίσεις.
1. Από τα αρχαιότατα χρόνια μέχρι σήμερα ήταν αυτονόητο ότι δεν υφίσταται έννοια μοναστικής αδελφότητος έξω από την πνευματική/λειτουργική κοινωνία. Γι’ αυτό και απαράβατος κανών στη μοναστική παράδοση είναι η συμμετοχή στην κοινή λατρεία, που άλλωστε εκφράζει και σφυρηλατεί την πνευματική και ψυχική ενότητα. Δεν νοείται μέλος του κοινοβίου να αποφασίζει τη διακοπή της πνευματικής κοινωνίας με την αδελφότητα και εντούτοις να θέλει να παραμείνει εντός της μονής. Ο ίδιος έχει θέσει τον εαυτό του εκτός αυτής.
2. Τούτο συνέβη και με τους πρώην αδελφούς. Έθεσαν τον εαυτό τους εκτός του κοινοβίου και η μονή προέβη στη διαγραφή τους. Ωστόσο, οι εν λόγω μοναχοί δεν αρκέσθηκαν στη διακοπή της κοινωνίας, αλλά προχώρησαν, χάριν της μακροθυμίας του Καθηγουμένου και της αδελφότητας, και για μεγάλο χρονικό διάστημα, και σε άλλες αντικοινοβιακές ενέργειες, που δημιούργησαν κλίμα συγχύσεως και ανησυχίας, και οι οποίες απαριθμούνται σε επιστολή προς αυτούς (άρνηση συμμετοχής στο Καθολικό και στην κοινή Τράπεζα, προσπάθεια επίμονη προσεταιρισμού αδελφών και προσκυνητών, δημοσιεύσεις σε προσωπικές διαδικτυακές σελίδες, άρνηση να εμφανισθούν στη Γεροντική Σύναξη της Μονής, μεταβάσεις, Κύριος οίδε πού, χωρίς την άδεια ή ενημέρωση της μονής, έως και σφάλιση των κελίων τους και άλλα πρωτοφανή για τον μοναστικό βίο!).
3. Η απόφαση διαγραφής αφορά στους τρεις κοινοβιάτες μοναχούς και όχι σε γέροντες κελίων (τα κελιά έχουν καθεστώς σχετικής αυτονομίας και οι μοναχοί τους δεν θεωρούνται μέλη του κοινοβίου). Παραπειστικά και πονηρά δόθηκε η εντύπωση ότι ο μοναχός Μακάριος εγκαταβιοί σε κελί, ενώ το συγκεκριμένο οίκημα αποτελεί τμήμα του κοινοβίου (με τον αγιορειτικό όρο Κάθισμα), στο οποίο κατ’ έτος ορίζεται διακονητής εκ των αδελφών του κοινοβίου. Έξω από κάθε νομιμότητα θεσμική και πνευματική, ο ίδιος έφθασε στο σημείο να φέρεται ως κύριος και αυθέντης και να απαγορεύει την είσοδο στους προϊσταμένους της μονής προκειμένου να λειτουργήσουν.
4. Ως προς την περίπτωση του ιερομονάχου Ειρηναίου (πρώην Βατοπαιδινού), ο εν λόγῳ διέμενε επίσης σε Κάθισμα, και μάλιστα υπό δοκιμήν, χωρίς δηλ. να είναι αδελφός της μονής.
5. Συμφωνούμε απολύτως ότι οι ιεροί κανόνες δεν επιβάλλουν υπακοή σε θέματα πίστεως. Τούτο σημαίνει ότι, εφόσον κάποιος είναι πεπεισμένος ότι η αδελφότητα στην οποία ανήκει παρεκκλίνει ως προς την πίστη, είναι ελεύθερος (από την πατερική παράδοση) να διαρρήξει τον δεσμό του με την αδελφότητα και να αποχωρήσει. Δεν είναι όμως ελεύθερος να κάνει την αδελφότητα ξέφραγο αμπέλι. Η πεισματώδης αντίπραξη, οι παλληκαρισμοί και οι λαϊκίστικες καταγγελίες είναι συμπεριφορές αντίθετες προς την ορθόδοξη πίστη και το ήθος των αγίων. Εξαιρετικά επιπόλαιη (και επικίνδυνη) είναι και η παρουσίαση τέτοιων συμπεριφορών ως “ομολογίας πίστεως” και η ηρωοποίηση των αντίστοιχων μοναχών, μάλιστα εις βάρος τόσων άλλων αδελφών που αγωνίζονται αφανώς τον καλόν αγώνα.
6. Τέλος, αυτοδιοίκητη η μονή, ως Αγιορειτικό Καθίδρυμα, ούτε εκτελεί εντολές ούτε δέχθηκε ποτέ έξωθεν πιέσεις για οποιοδήποτε θέμα. Πάντοτε επιλέγει να λέει και να πράττει την αλήθεια, χωρίς μίσος για τους ψευδομένους».
Ο μοναχός Παΐσιος Αγιορείτης για τις διώξεις των αντιοικουμενιστών μοναχών
«Η Ι.Μ. Κουτλουμουσίου από καιρό έχει ξεκινήσει διωγμούς κατά των πατέρων της μονής που δεν συμφωνούν με τη Σύνοδο της Κρήτης και τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ο οποίος τη συγκάλεσε, και έχει προχωρήσει σε εξώσεις από τα κελιά τους. Αγαπητοί μου Πατέρες, γιατί να φορτώνεστε ξένες αμαρτίες; Όποιον κι αν ρωτήσεις, κανείς δεν δέχεται ότι είναι οικουμενιστής, κι ας είναι βουτηγμένος ώς τον λαιμό στον οικουμενισμό. Αλλά δεν γίνεστε χειρότεροι από τους οικουμενιστές όταν διώκετε τους αντιοικουμενιστές πατέρες; Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας όταν του έλεγαν ότι δεν τον μνημονεύουν οι Αγιορείτες, έλεγε: “Άσε τους πατέρες, μπορεί να έχουν δίκαιο” και δεν τους εδίωκε – και εσείς αναλαμβάνετε την προάσπιση του Βαρθολομαίου, διώκοντας όσους αντιδρούν;
Δεν αφήνετε καλύτερα την κρίση στον Θεό, διότι: αν μεν έχει δίκαιο ο Πατριάρχης, θα δικαιωθείτε που τον ακολουθείτε, αν όμως έχει άδικο, γιατί να επιβαρυνθείτε; Καθώς είπε και ο Γαμαλιήλ: “Άνδρες Ισραηλίται, προσέχετε εαυτοίς επί τοις ανθρώποις τούτοις τι μέλλετε πράσσειν· ότι εάν η εξ ανθρώπων το έργον τούτο, καταλυθήσεται· ει δε εκ Θεού εστίν, ου δύνασθε καταλύσαι αυτό, μη ποτέ και θεομάχοι ευρεθήτε” (Πραξ. 5,34). Αν όμως ο Πατριάρχης είναι αιρετικός και μάλιστα παναιρετικός, τότε τι κάνουμε; Πολλοί παπικοί δεν συμφωνούν με τον Πάπα, όμως παραμένουν ενωμένοι με τον Πάπα. Είναι ή δεν είναι παπικοί;
Ο Πατριάρχης αυτός και οι προηγούμενοι είπαν τόσες βλασφημίες και έκαναν αμέτρητες εκκλησιαστικές παρανομίες που δεν χρειάζεται να τις απαριθμήσουμε, διότι τις γνωρίζουν και οι πέτρες και εσείς, άγιοι Καθηγούμενοι, αντιπρόσωποι και προϊστάμενοι των Ιερών Μονών του Αγίου Όρους, επαναπαύετε την συνείδησή σας με μία εγκύκλιο που αναφέρει μεν πολλά στραβά και ασεβή της Συνόδου, αλλ’ ω του παραδόξου θαύματος, εξυψώνει έως τρίτου ουρανού τον υπαίτιο όλης αυτής της ασεβείας, αλλ΄ “ο Θεός ου μυκτηρίζεται”. Εξ’ άλλου βλέπουμε τα αποτελέσματα της ιεροκοινοτικής παρέμβασης. Ο Πατριάρχης έτι και έτι εν ειρήνη τους ορθοδόξους παροργίζει. Αν όμως υλοποιήσετε τα σχέδια που ακούγονται περί διώξεως 44 κελίων που δεν μνημονεύουν τον Πατριάρχη, μη νομίζετε ότι θα σβήσετε την φλόγα του αντιοικουμενισμού, αλλά θα τη φουντώσετε και μακάρι να συμβεί αυτό, για να σταματήσει αυτή η γάγγραινα που εξαπλώνεται μέσα στην Εκκλησία μας. Αλλά δεν είναι κρίμα και αλίμονο σε σας που θα το κάνετε;
Είθε ο Θεός να σας φωτίσει να πράξετε το θέλημά Του για να μην εκπληρωθεί ο λόγος του Κυρίου “δόξη λατρείαν προσφέρειν τω Θεώ” (Ιω. 16,2), δηλ. αυτοί που θα σας διώκουν θα νομίζουν ότι προσφέρουν λατρεία στον Θεό, ενώ στην πραγματικότητα θα εξυπηρετούν το έργο του διαβόλου και θα γίνονται συνεργοί του. Κύριε Ιησού Χριστέ, λυπήσου την αφιέρωση των Πατέρων και σώσε αυτούς από την φοβερή κρίση των διωκτών.
Υπεραγία Θεοτόκε, φώτισε τους Πατέρες του Περιβολιού Σου να κάνουν ομολογία ορθοδόξου πίστεως και όχι συγκαταβάσεις με “προφάσεις εν αμαρτίαις” (Ψαλμ. 140,4)».
Μοναχός Παΐσιος Αγιορείτης
Η Σύνοδος της Κρήτης έφερε τις εξελίξεις
Αγιορείτες πατέρες είχαν προειδοποιήσει ότι θα προχωρούσαν στη διακοπή του μνημοσύνου του Οικουμενικού Πατριάρχη. Αιτία αυτή τη φορά ήταν η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος. Υπενθυμίζουμε την επιστολή που είχαν αποστείλει στην Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους:
«Υπογραφές των Αγιορειτών Πατέρων διά την διακοπήν του μνημοσύνου του ονόματος του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου.
Απεστείλαμεν προς την Ιεράν Κοινότητα και τους Αγίους Καθηγουμένους των Ιερών Μονών του Αγίου Όρους το ημέτερον κείμενον ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ (8 Νοεμβρίου 2016).
Εις το εν λόγω κείμενον αποδεικνύεται ότι τόσο ο πατριάρχης όσο και οι αποφάσεις της λεγομένης “Αγίας και Μεγάλης” εν Κρήτη Συνόδου έχουν εκπέσει εις την παναίρεσιν του συγκρητιστικού και διαθρησκειακού Οικουμενισμού.
Ως Αγιορείτες Πατέρες, αισθανόμενοι την τεραστίαν πνευματικήν ευθύνην την οποίαν έχομεν και στοιχούντες εις την διαχρονικήν παράδοσιν του Ιερού ημών Τόπου, προβαίνουμε καθηκόντως και νομίμως προς τους Ιερούς Κανόνας εις την επιβεβλημένην διακοπήν της μνημονεύσεως του ονόματος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, όπως άλλωστε έπραξαν και οι προ ημών Αγιορείτες Οσιομάρτυρες, οι μαρτυρήσαντες επί του λατινόφρονος πατριάρχου Βέκκου.
Δηλώνουμε και πάλιν ότι η διακοπή μνημοσύνου είναι υποχρεωτική και απολύτως δικαιολογημένη βάσει του Καταστατικού Χάρτου του Αγίου Όρους, καθώς και της αποφάσεως της Εκτάκτου Διπλής Ιεράς Συνάξεως της Ιεράς Κοινότητος (ΝΒ´ Συνεδρία, 13 Νοεμβρίου 1971).
Η Σύνοδος της Κρήτης έδωσε συνοδική έγκρισιν εις κατεγνωσμένας αιρέσεις.
Η “ένωσις των Εκκλησιών” ήδη διενεργείται διά των ατελευτήτων συμπροσευχών, κοινών δηλώσεων κ.ά. μετά πάντων των αιρετικών και των αλλοθρήσκων.
Επομένως η διακοπή του μνημοσύνου δεν είναι μία άκριτος σπουδή, αλλά είναι η διαχρονική αγιοπατερική-αγιορειτική αντιμετώπιση της ζώσας και γρηγορούσης συνειδήσεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας εναντίον των αιρέσεων και αυτών που τις πρεσβεύουν.
Δημοσιεύουμε τις πρώτες υπογραφές των Αγιορειτών Πατέρων:
Γαβριήλ Μοναχός. Ιερόν Κουτλουμουσιανόν Κελίον Οσίου Χριστοδούλου Καρυαί.
Γέρων Ιλαρίων Μοναχός. Κάθισμα Οσίου Μαξίμου.
Δοσίθεος Μοναχός. Κάθισμα Οσίου Μαξίμου.
Γέρων Σάββας Λαυριώτης.
Γέρων Χαρίτων Ιερομόναχος. Ι. Κελλίον Αναλήψεως (Βατοπαιδίου) Καρυαί.
Μοναχός Χερουβείμ. Ι.Κ. Αρχαγγέλων-Κουκουζέλη.
Δαμασκηνός (Raus) Ιερομόναχος. Ι.Σ. Τιμίου Προδρόμου.
Γέρων Εφραίμ Μοναχός. Ι. Σκήτη Τιμίου Προδρόμου.
Βαρσανούφιος Μοναχός. Ι. Σκήτη Τιμίου Προδρόμου.
Νικόδημος Μοναχός. Ι. Σκήτη Τιμίου Προδρόμου.
Μάρκος Μοναχός. Ι. Σκήτη Τιμίου Προδρόμου.
Γεώργιος Μοναχός. Καλύβη Οσ. Βαρλαάμ Βίγλα.
Γέρων Κύριλλος. Καλύβη Ευαγγελισμού, Κατουνάκια.
Γέρων Αθανάσιος. Βουλευτήρια Αγ. Άννας.
Μοναχός Παΐσιος. Ι.Κ. Αγ. Χαραλάμπους (Βατοπαιδινό) Καρυαί.
Λουκάς Μοναχός. Ι.Μ. Χιλανδαρίου.
Ονούφριος Μοναχός. Ι.Μ. Χιλανδαρίου.
Δαμιανός Μοναχός. Ι.Μ. Χιλανδαρίου.
Παΐσιος Μοναχός. Κελί Αγ. Αρχαγγέλων “Σαββαίων”.
Αγάθων Μοναχός. Ι.Κ. Αγ. Αρχαγγέλων “Σαββαίων”.
Ιλαρίων Μοναχός. Ι.Μ. Κουτλουμουσίου.
Νεκτάριος Μοναχός. Ι.Κ. Ζωοδόχου Πηγής, Ι.Σ. Κουτλουμουσίου.
Σπυρίδων Μοναχός. Ι.Κ. Αγ. Νικολάου, Ι.Σ. Κουτλουμουσίου.
Μοναχός Μακάριος Κουτλουμουσιανός. Κάθισμα Αγίου Νικολάου.
Μοναχός Παΐσιος. Ησυχαστήριον Ι.Μ. Κουτλουμουσίου.
Γέρων Αλύπιος. Καλύβη Αγ. Νικολάου Καψάλα (Παντοκρατορινό).
Επιφάνιος Μοναχός. Καψάλα, Άγιον Όρος (Παντοκρατορινό).
Αββακούμ Μοναχός. Καλύβη Αγ. Νικολάου Καψάλα (Παντοκρατορινό).
Γέρων Νεκτάριος Μοναχός. Ι.Μ. Ζωγράφου.
Σεραφείμ Ιερομόναχος. Ι.Μ. Φιλοθέου.
Γέρων Ταξιάρχης. Ι.Μ. Φιλοθέου.
Νικόδημος Μοναχός. Ι.Κ. Αγ. Νεκταρίου Καψάλα.
Συμεών Μοναχός. Ι. Καλύβη Παναγίας Καζάν.
Η συλλογή των υπογραφών συνεχίζεται.
Αγιορείται Πατέρες».
