Αρχική » Ο Άγιος Παγκράτιος, Επίσκοπος Ταυρομενίας

Ο Άγιος Παγκράτιος, Επίσκοπος Ταυρομενίας

από christina

Στις 9 Ιουλίου η αγία μας Εκκλησία εορτάζει την μνήμη ενός πολύ παλαιού αγίου, ο όποιος έζησε στα χρόνια του Κυρίου, του αγίου ενδόξου ιερομάρτυρος Παγκρατίου, Επισκόπου Ταυρομενίου της Σικελίας. 

Ο Άγιος ιερομάρτυς Παγκράτιος καταγόταν από την Αντιόχεια. Διδάχτηκε την πίστη στον Χριστό από τον Aπόστολο Πέτρο και χειροτονήθηκε από τον ίδιο επίσκοπος Ταυρομενίου.

Ο Παγκράτιος, μετά τη χειροτονία του, έπρεπε να μεταβεί στην επισκοπική του επαρχία, στο Ταυρομένιο της Σικελίας. Κατά θεία λοιπόν οικονομία συνάντησε δύο ναυτικούς, τον Ρωμύλο και το Λυκαονίδη. Αυτοί ήταν καλοπροαίρετοι άνθρωποι και μόλις άκουσαν από τον Άγιο για τον Χριστό, ασπάσθηκαν τη χριστιανική θρησκεία. Οι ναυτικοί δε αυτοί ήταν από την Σικελία και επρόκειτο να επιστρέψουν εκεί με τα πλοία τους. Έτσι ο Παγκράτιος επιβιβάστηκε σε ένα από αυτά και πήγε στη Σικελία.

Όταν ο Άγιος έφτασε εκεί, εξαφάνισε τα αγάλματα και τους ναούς του Φάλκωνα, του Λύσσωνα και των άλλων δαιμόνων. Επίσης κατόρθωσε να προσελκύσει στην πίστη του Χριστού τον ηγεμόνα του τόπου Βονιφάτιο. Και όχι μόνον αυτό· αλλά τον έκαμε επιπλέον να χτίσει και εκκλησία για τις ανάγκες των χριστιανών της περιοχής.

Ο Άγιος Παγκράτιος είχε προικιστεί από το Θεό και με το χάρισμα της θαυματουργίας. Έτσι, θεράπευε κάθε ασθένεια, με αποτέλεσμα να προσέρχονται καθημερινώς στην πίστη του Χριστού πολλά πλήθη ανθρώπων. Οι άνθρωποι αυτοί δε βαφτίζονταν από τον ίδιο τον θαυματουργό Άγιο και με τον τρόπο αυτό, εισέρχονταν επίσημα στους κόλπους της Εκκλησίας.

Ο άγιος ιερομάρτυς Παγκράτιος θανατώθηκε με πέτρες και μαχαίρια από οπαδούς της αιρέσεως του Μοντανισμού, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν την απουσία του ηγεμόνα Βονιφάτιου, ο οποίος τιμούσε ξεχωριστά και προστάτευε τον Άγιο.

Απολυτίκιον

Ήχος γ’. Θείας πίστεως.

Κράτος ένθεον ημφιεσμένος εκ της χάριτος του κορυφαίου αποστόλων ζηλωτής εχρημάτισας· και ταίς ροαίς των αιμάτων, Παγκράτιε, την ιεράν διπλοΐδα εφοίνιξας. Πάτερ όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρίσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

 

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ