Ο Πορφύριος δεν έριχνε ποτέ τις ευθύνες στα παιδιά για τον τρόπο που συμπεριφέρονταν. Αντίθετα καταλό- γιζε τεράστιες ευθύνες στους γονείς. Συνήθιζε να λέει σε όσους γονείς τον ρωτούσαν γιατί το παιδί τους αντι- μετώπιζε προβλήματα: «Εσείς φέρετε εξ ολοκλήρου την ευθύνη γι αυτό.Εκ κοιλίας μητρός του δημιουργήσατε,με τις κακές μεταξύ σας σχε΄σεις , όλα αυτά τα ψυχικά τραύματα, που θα κουβαλά σε όλη του τη ζωή».
Οι γονείς να προσέχουν την συμπεριφορά τους. Επίσης εφιστούσε την προσοχή των γονέων για το πώς πρέπει να μιλάνε μπροστά στο παιδί: «…Οι γονείς πρέπει να προσέχουν την συμπεριφορά τους ακόμη και μπροστά στά νήπια και δεν πρέπει να σκέπτονται και να λένε :”μικράκι είναι και δεν καταλαβαίνει». Προσέξτε ένα μικρό παιδάκι που αρκουδίζει , πως κοιτάζει από πάνω μέχρι κάτω τον οποιοδήποτε νέο επισκέπτη που θα μπει στο σπίτι. Μέσα σε χρόνο δύο-τριών δευτερολέ- πτων το μικρό αυτό παιδάκι ,που εσύ υπολογίζεις , έχει μελετήσει τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου εκείνου και τον έχει ψυχολογήσει μέσα και έξω».
Ο Πορφύριος ζητούσε πάντα από τις κυοφορούσες να μιλούν στο έβρυο: «Έλεγε σε έναν παιδίατρο: Να λες στις μητέρες να το νιώθουν πόσο πολύ τις τίμησε ο θεός , που τις άξιωσε να γίνουν μητέρες. Από τη στιγμή που φέρουν μέσα τους το συλληφθέν έμβρυο , έχουν μια δεύτερη ζωή.Να μιλούν στο παιδί τους ,να το χαιδεύ- ουν επάνω από την κοιλιά τους.Το έμβρυο τα αισθάνε- ται μυστικά αυτά.Να πορσέυχονται με πολλή αγάπη γι αυτό.Οπως αισθάνεται τ γεννημένο παιδί τους , έτσι και το έμβρυο αισθάνεται την έλλειψη τς αγάπης της μάνας του, τα νεύρα της ,τον θυμό της, την απεχθειά της, και δημιουργούνται τραύματα στην ψυχούλα του , που τον συνοδεύουν σε όλη του τη ζωή. Τα άγια συναισθή- ματα της μάνας και η άγια ζωή της αγιάζουν το παιδί της από την ώρα της συλληψεώς του ακόμη.
Παιδιά ,επαναστάτες
Για τα παιδιά που επαναστατούν έλεγε: «Το ενδιαφέ- ρον του καλού πατέρα για το παιδί του πρέπει να μένει αμείωτο ακόμη κι όταν το παιδί μεγαλώνει και σκληρύ- νεται και επαναστατεί και δεν τον ακούει και παίρνει ακόμη και θέσεις εχθρικές κι αντίθετες. Εκεί θα φανεί η δεξιοτεχνία ,αλλά κι η αγάπη του καλού πατέρα για τα παιδιά, μέχρι να εισέλθουν εις την ανδρικήν ηλικία, κάνουν ανέμπειρες και ανόητες ενέργειες και προκα- λούν τους γονείς , ειδικά τον πατέρα .Ο Πατέρας καμιά φορά σκληρύνεται και από απερισκεψία λησμονεί τη θέση του καλού πατέρα και γίνεται αστυνομικός σκληρός και κάνει στο παιδί του πολλές φορές ανεπανόρ- θωτο κακό.Αν ,το ανώριμο παιδί , ο νέος αυτός, ψυχο- λογήσει τον πατέρα του οτι είναι πραγματικά καλός πατέρας , οτι κάνει παράλογες παραχωρήσεις και υπο- μονή πατρική , τότε το παιδί αυτό μέχρι να πεθάνει θα έχει συνεχώς στο στόμα του το όνομα του πατέρα του και θα λέει: Εμένα ο πατέρας μου ήταν άγιος.Τον γνώ- ρισα όταν είχα τις νεανικές μου τρέλες».
Οι εντάσεις μεταξύ των ζευγαριών
Για τους καυγάδες μεταξύ των ζευγαριών έλεγε: Ούτε
μια φορά δεν πρέπει να σας ακούσουν τα παιδιά να τσα-
κώνεστε ή έστω να υψώνετε τον τόνο της φωνής σας ο
ένας στον άλλο» .Και εξηγούσε : «Τα μπερδεμένα παι-
διά είναι τα παιδιά που έχουν ψυχολογικά προβλήμα-
τα , λόγω του ότι οι γονείς τους εξ αιτίας των δικών τους
κακών σχέσεων , δε δημιουργούν καλή καλών σχέσε- ων δεν δημιουργούν καλή ατμόσφαιρα μέσα στο σπίτι».
Η προσευχή των γονέων
Η προσευχή είναι κατά τον Πορφύριο η μεγάλη δύνα-
μη των γονέων: « …Αν θελήσεις να προσευχηθείς στον
Χριστό και να του πείς «χριστέ μου ,σε παρακαλώ ,φώ-
τισε ή ελέησε αυτό το πρόσωπο» και κάμνεις συνεχώς
αυτή την προσευχή , τότε ο Χριστός αρχίζει να στέλνει
στο πρόσωπο εκείνο καλούς λογισμούς.Κάθε φορά που
εσύ λές για παράδειγμα : «Κύριε ,ελέησον το παιδί μου»
, το παιδί σου παίρνει ένα αγαθό λογισμό από τον Χρι-
στό.Κι όσο εσύ συνεχίζεις να προσεύχεσαι , τόσο περισ-
σότερους αγαθούς λογισμούς παίρνει το παιδί σου.Κι
αν τώρα το παιδί σου είναι σαν το άγουρο πορτοκάλι
,σιγά- σιγά ια ωριμάσει και θα γίνει όπως το θέλεις.Αυ-
τός είναι αποδεδειγμένα ,από τη δική μου πείρα , ο ποιο
αποτελεσματικός τρόπος για να λύσει ο άνθρωπος τα
προβληματά του σ΄οποιοδήποτε τομέα θέλειΔιότι όλοι
οι άλλοι τρόποι που οι άνθρωποι εφαρμόζουν από έν-
στικτο , τις πιο πολλές φορές αποτυγχάνουν».
Γενικώς για την συμπεριφορά προς τα παιδιά έλεγε:
Να συμπεριφερόμαστε στα παιδιά μας με αγάπη ιαι
καλοσύνη και να κάνουμε προσευχή στον θεό.
Και όταν τον ρωτούσαν τι προσευχή απαντούσε:
«Δικά σου λόγια ,Ο,τι θέλεις .Θα τους πείς (του Χριστού)
αυτά που νομίζεις με δικά σου λόγια και Εκείνος ξέρει.
Δεν θέλει να του πείς ειδικά.
Άλλες φορές συνιστούσε στους γονείς να μην μετα-
φέρουν απ ευθείας στα παιδιά όλα όσα θέλουν να τους
πούν: « Αυτά που θέλετε να πείτε στα παιδιά σας , να
τα λέτε με την προσευχή σας .Τα παιδιά δεν ακούν με
τα αυτιά.Μόνο όταν έρχεται η θεία Χάρις πυο τα φωτί-
ζει τότε ακούνε αυτά που θέλουμε να τους πούμε.Οταν
θέλετε να πείτε κάτι στα παιδιά σας , πέστε του στην
παναγία κι αυτή θα ενεργήσει.Η προσευχή σας αυτή
θα γίνει ζωογόνος πνοή ,πνευματικό χάδι, που χαϊδεύ- εις ,αγκαλιάζει ,έλκει τα παιδια.Να εύχεσαι έτσι απλά
,απλά κια ταπεινά με πίστη απλή, χωρίς να περιμένεις να σου απαντήσει ο θεός.Χωρίς να δείς το χερι Του, ή το προσωπό Του η τον φωτισμό Του.Τίποτα.Να πιστεύ- εις .Εφ όσον μιλάς με τον θεό ,μιλάς πραγματικά με τον θεό».
Οι ευχές και οι κατάρες
Ποιά πρέπει να είναι η στάση των γονέων έναντι των
παιδιών τους:«Οι γονείς πρέπει να προσέχουν πολύ την γλώσσατους. Πρέπει να ευλογούν κι όχι να καταριούνται τα
παιδιά τους,γιατί η καρδιά μας είναι ένας πομπός που
εκπέμπει και τα δάκτυλα είναι οι κεραίες.Από κάθε άν-
θρωπο εκπέμπονται ευλογίες ή κατάρες , ευλογία ή δυ-
στυχία , καλό ή κακό».
Και ανέφερε ένα περιστατικό: « Το παιδί έφυγε απο
την μητέρα και πήγε στο παιχνίδι , ενώ η μητέρα ήθε-
λε να πάει με το γαιδούρι στο χωράφι.Τελικά το παιδί
ήρθε στο σπίτι και η μητέρα του γεάτη θυμό το καταρά-
στηκε με απαίσια κατάρα , με ξυλοκρέβατα που ξεστο-
μίζουν αμόρφωτες , κακόγνωμες και άξεστες γυναίκες
που ζούν μακριά απ΄οτην Εκκλησία.Το παιδί πήρε το
γαιδούρι κι έφυγεκαι στο δρόμο έπεσε απ΄οτο γαιδού-
ρι κτύπησε σε μία πέτρα και το βρήκαν οι περαστικοί
και το έφεραν σε ξυλοκρέβατο , νεκρό , όπως το κατα-
ράστηεκ.Τραβούσε τα μαλιά της αλλά το κακό είχε γί-
νει.Γι αυτό και το Ευαγγέλιο συμβουλεύει να ευλογού-
με και να μη καταριόμαστε γιατί η ευλογία φέρνει το
καλό, ενώ η κατάρα το κακό, τη συμφορά ,τη δυστυχία».
Οχι στην τιμωρία
« Ο θεός μας, προκειμένου να διαπαιδαγωγήσει τα παιδιά του που τον πιστεύουν , τον αγαπούν και τον λατρεύουν χρησιμοποιεί διάφορους τρόπους ,μεθόδους και σχέδια .Μέσα στα σχέδια του θεού μας είναι και η επιβολή κανόνων ,οι οποίοι αποσκοπούν ,πάντα, στη σωτηρία της ψυχής μας .Δεν μπορούμε να αλλάξουμε και να διαγράψουμε τα σχέδια του θεού.
Πολύ περισσότερο ,δεν μπορούμε να Του το επιβάλου- με. Μπορούμε όμως να Τον παρακαλέσουμε και να Τον ικετεύσουμε και εκείνος σαν φιλάνθρωπος που είναι μπορεί να εισακούσει τις προσευχές μας και να συντμή- σει τον χρόνο ή ακόμη και να τον διαφράψει. Και το ένα και το άλλο στο χέρι του είναι .
Εμείς θα το ζητήσουμε και εκείνος θα το εγκρίνει
.Ύστερα οι κανόνες αυτοί δεν έχουν τον χαρακτήρα της
εκδικήσεως ή της τιμωρίας ,αλλά της διαπαιδαγωγήσε-
ως και δεν έχουν καμία σχέση με αυτούς που επιβάλ-
λονται από ορισμένους πνευματικούς κατά την εξομο-
λόγηση και οι οποίοι είτε από υπερβάλλοντα ζήλο , είτε
από άγνοια εξαντλούν τα όρια της τιμωρίας ,χωρίς να
αντιλαμβάνονται ότι με τον τρόπο αυτόν , αντί να κά-
νουν καλό , διαπράττουν έγκλημα.
Εγώ πάντα τους φωνάζω και τους συμβουλεύω : όχι
μεγάλες τιμωρίες .Αλλά σωστές συμβουλές. Γιατί οι με-
γάλες τιμωρίες τροφοδοτούν τον άλλο (το διάβολο) με
πλούσια πελατεία. Και αυτός αυτό περιμένει. Αυτό κα-
ραδοκεί να έχει πάντα ανοικτές της αγκάλες του για να
τους δεχτεί. Και τους τάζει μάλιστα λαγούς με πετρα-
χήλια. Γι αυτό ,απαιτείται μεγάλη προσοχή στην επιλογή του πνευματικού .
Όπως αναζητάτε τον καλύτερο γιατρό , το ίδιο να κά- νετε και για τον πνευματικό. Και οι δύο γιατροί είναι. Ο ένας του σώματος και ο άλλος της ψυχής.
Οι κληρικοί
Πορφύριος υποστήριζε την απλότητα των κληρικών και την δύναμη της Εκκλησίας την οποία έχουν όλοι ανάγκη
Το σπουδαίο είναι να μπούμε στην Εκκλησία. Να ενω- θούμε με τους συνανθρώπους μας, με τις χαρές και τις λύπες όλων. Να τους νιώθουμε δικούς μας, να προσευ- χόμαστε για όλους, να πονάμε για την σωτηρία τους, να ξεχνάμε τους εαυτούς μας. Να κάνομε το παν γι’ αυτούς, όπως ο Χριστός για μας. Μέσα στην Εκκλησία γινόμαστε ένα με κάθε δυστυχισμένο και πονεμένο κι αμαρτωλό. Κανείς δεν πρέπει να θέλει να σωθεί μόνος του, χωρίς να σωθούν και οι άλλοι. Είναι λάθος να προ- σεύχεται κανείς για τον εαυτό του, για να σωθεί ο ίδιος. Τους άλλους πρέπει να αγαπάμε και να προσευχόμα- στε να μη χαθεί κανείς να μπουν όλοι στην Εκκλησία. Αυτό έχει αξία. Και μ’ αυτή την επιθυμία πρέπει να φύ- γει κανείς απ’ τον κόσμο, για να πάει στο μοναστήρι ή στην έρημο.
Μέσα στην Εκκλησία, που έχει τα μυστήρια που σώ- ζουν, δεν υπάρχει απελπισία. Μπορεί να είμαστε πολύ αμαρτωλοί. Εξομολογούμαστε, όμως μας διαβάζει ο παπάς κι έτσι συγχωρούμαστε και προχωρούμε προς την αθανασία, χωρίς καθόλου άγχος, χωρίς καθόλου φόβο.
Όποιος ζει τον Χριστό, γίνεται ένα μαζί Του, με την Εκκλησία Του. Ζει μια τρέλα! Η ζωή αυτή είναι διαφορε- τική απ’ τη ζωή των ανθρώπων. Είναι χαρά, είναι φως, είναι αγαλλίαση, είναι ανάταση. Αυτή είναι η ζωή της
Το μετόχι του γυναικείου Ιερού Ησυχαστηρίου της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μήλεσι Αττικής, Το μοναστήρι – μετόχι είναι γνωστό σε όλη την Ελλάδα, καθώς ιδρύθηκε από τον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, δημοφιλή γέροντα και άγιο του περασμένου αιώνα.
Τα κτίρια του μετοχίου του Ιερού Ησυχαστηρίου στο Μήλεσι άρχισαν να κτίζονται το 1981 και προχώρησαν σταδιακά. Το μέρος αυτό αποτέλεσε σημαντικό προσκύνημα χάρη του γέροντα. Το επιβλητικό Καθολικό θεμελιώθηκε το 1990, κατόπιν αδείας του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κυρού Σεραφείμ. Ο σκελετός του ναού από οπλισμένο σκυρόδεμα ολοκληρώθηκε την άνοιξη του 1992, λίγους μήνες μετά την κοίμηση του γέροντα Πορφυρίου.
Το Ησυχαστήριο τιμά τη μνήμη του οσίου γέροντα Πορφυρίου στις 2 Δεκεμβρίου, ημέρα της κοίμησής του. Επίσης,
