“Χιλιοδόξαστο το Βυζάντιο απέδειξε του λόγου το ασφαλές! Τυχόν χωρισμός Εκκλησίας και Κράτους που πρεσβεύουν ορισμένοι ανόητοι και ανιστόρητοι, σημαίνει γκρέμισμα της Ρωμιοσύνης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πορεία αυτού του Γένους”.Tην επισήμανση αυτή έκανε από την Ουρανούπολη ο μητροπολίτης Ιερισσού κ.Θεόκλητος με την ευκαιρία της εορτής Κωνσταντίνου και Ελένης.
Ο κ. Θεόκλητος στην ομιλία του προς τους πιστούς στάθηκε σε τέσσερα ρα σημεία της όλης βιοτής του Αγίου Κωνσταντίνου.
Το πρώτο ότι ο Κωνσταντίνος γεννημένος στην Ναϊσσό της Δαρδανίας τον 3ο αιώνα μ.Χ., αντιμετώπισε τον κίνδυνο του Μαξεντίου και Μαξιμίνου στη Μουλβία Γέφυρα στην Ιταλία με στράτευμα που η λυδία λίθος της ενότητος του βασιζόταν στο σημείο του Τιμίου Σταυρού, στο “Εν τούτω νίκα” του Ουρανού, πράγμα που τον κατέστησε απόλυτο Μονάρχη της Δύσεως και της Ανατολής της αχανούς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Το δεύτερο σημείο που σφράγισε τη ζωή του μεγάλου Αγίου και της Οικουμένης ολάκερης, είναι η υπογραφή του Διατάγματος των Μεδιολάνων το 313 μ.Χ., περί της ανεξιθρησκείας του Λαού της Αυτοκρατορίας, πράγμα που έβγαλε από τις Κατακόμβες την Εκκλησία και σταμάτησε τους Διωγμούς κατά των Χριστιανών.
Στο τρίτο σημείο που στάθηκε ο Δεσπότης ήταν η υπό του Μ. Κωνσταντίνου σύγκληση το 325 μ.Χ. της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, στη Νίκαια της Μικράς Ασίας, προς αντιμετώπιση του Αρειανισμού που έβαλε κατά της Θεότητος του Χριστού μας, μειώνοντάς Τον σε τέλειο κτίσμα του Θεού.
Και τέλος, το τέταρτο σημείο που λάμπρυνε τον Κωνσταντίνο, είναι η μεταφορά της Πρωτεύουσας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατίας στην Κωνσταντίπολη, της οποίας το 328 μ.Χ. έθεσε τα θεμέλια ο ίδιος.
Και κατέληξε: «Έχοντας υπόψει αυτά τα ιστορικά δεδομένα οι Έλληνες, οι Ορθόδοξοι Έλληνες, ανά τους αιώνες αντιλαμβανόμαστε ότι ο Άγιος Κωνσταντίνος και η μητέρα του Αγία Ελένη φύτεψαν και έστησαν αυτό που λέγεται Ρωμιοσύνη σ’ αυτόν τον Τόπο. Και τη Ρωμιοσύνη τη ντύσανε με το ιερό ένδυμα της Ορθοδοξίας!
Χιλιοδόξαστο το Βυζάντιο απέδειξε του λόγου το ασφαλές! Τυχόν χωρισμός Εκκλησίας και Κράτους που πρεσβεύουν ορισμένοι ανόητοι και ανιστόρητοι, σημαίνει γκρέμισμα της Ρωμιοσύνης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πορεία αυτού του Γένους.
Τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς στους Τούρκους όρισαν τη διαφορά μεταξύ κατακτητών και ραγιάδων, με τους όρους Ρωμιός για τους Έλληνες και Αγαρηνός για τους Οθωμανούς. Πράγμα αποτυπωμένο ιστορικά στα πρώτα Συντάγματα των Εθνοσυνελεύσεων του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους κατά την Παλιγγενεσία του ’21!
Μπορεί αυτό κανείς να το αλλάξει; Και σήμερα στην Πόλη Ρωμιό λέμε τον Πατριάρχη και τους λιγοστούς που μείναμε δίπλα του να κρατάνε Θερμοπύλες! Αγαρηνούς χαρακτήριζε η Λωξάνδρα τους Δήμιους του Ελληνισμού και προσευχόταν στην Παναγία την Μπαλουκλιώτισσα να περιφρουρήσει το Ρωμέϊκο!
Με τι θα αλλάξεις το Ρωμέϊκο αυτό τσαγανό, την ταυτότητα του νεοελληνισμού; Και τι σφραγίδα θα του βάλλεις; Να το πούμε και πάλι ξεκάθαρα· ο Κωνσταντίνος ο Μέγας και η Μάνα του Ελένη, αλλά και τα αγιονέρια του Βοσπόρου, τούτο το καρυδότσουφλο που κατοικούμε, το είπανε ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ και το περιβάλλανε με Ρωμέϊκο τσαγανό και φιλότιμο! Γκρεμίσεις αυτή την προσφορά, γκρέμισες και την ταυτότητα τη Ρωμέϊκη!».
