Η μάνα, όταν χρειάζεται, πρέπει να φερθεί αυστηρά προς το παιδί. Δεν το βοηθάει, όταν εύκολα παίρνει το μέρος του, δήθεν για να μην στενοχωριέται. Στα Άδανα μια χήρα γυναίκα είχε ένα μονάκριβο παιδί, Γιάννη το έλεγαν. Όταν μεγάλωσε λίγο, το πήγε σε έναν μάστορα, να μάθει τσαγκάρης. Κάθησε μια εβδομάδα ο μικρός στην δουλειά και μετά είπε στην μητέρα του: «Μάνα, δεν χρειάζεται να πάω άλλο στην δουλειά· έμαθα την τέχνη». «Πότε την έμαθες κιόλας;», τον ρωτάει εκείνη. «Αν θέλεις, να σου δείξω και εσένα πως φτιάχνουν παπούτσια, της λέει. Να, έτσι κόβουν την σέλα, έτσι βάζουν το δέρμα, το τακούνι, έτσι το καρφώνουν…». Το αφεντικό του ήταν πολύ καλό και ήθελε να μάθει στον Γιάννη την τέχνη, γιατί ήταν ορφανός. Όταν είδε πως πέρασε μια εβδομάδα και ο Γιάννης δεν φάνηκε, ανησύχησε μήπως αρρώστησε βαριά και πήγε στην μάνα του να ρωτήσει τι κάνει το παιδί. «Τί έπαθε ο Γιάννης και δεν ξαναήρθε στην δουλειά; Άρρωστος είναι;», ρωτάει την μάνα του. «Όχι, του απαντά εκείνη, καλά είναι». «Τότε γιατί δεν ήρθε στην δουλειά;». «Ε, τί να κάνει να έρθει; του λέει εκείνη· ο Γιάννης έμαθε πια την τέχνη». «Μα πώς την έμαθε μέσα σε τόσο λίγες μέρες;», την ρωτάει το αφεντικό. «Να, του λέει η μάνα, παίρνει το δέρμα, το βάζει σε ένα καλούπι, το καρφώνει, βάζει και το τακούνι και μετά το βγάζει, και αυτό είναι!». Γέλασε το αφεντικό, τον χαιρέτησε και έφυγε. Όταν γύρισε στο μαγαζί, τον ρώτησαν τα άλλα μαστορόπουλα: «Μάστορα, τί κάνει ο Γιάννης;». «Μια χαρά είναι, τους είπε εκείνος. Δεν έμαθε μόνο ο Γιάννης τσαγκάρης, αλλά έμαθε και ο μάνα του!»… Αυτήν την συμπεριφορά την βλέπω σε πολλούς γονείς. Νομίζουν ότι αγαπούν τα παιδιά τους, Αλλά με τον τρόπο που φέρονται, τα καταστρέφουν. Όταν μια μάνα, ας υποθέσουμε, από την υπερβολική αγάπη της, φιλάει το παιδί και λέει «δεν υπάρχει στον κόσμο τέτοιο παιδί σαν το δικό μου», τότε του καλλιεργεί την υπερηφάνεια και την αρρωστημένη αυτοπεποίθηση. Ύστερα το παιδί δεν υπακούει στους γονείς, επειδή πιστεύει ότι τα ξέρει όλα.
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
