Σε μηνυμά του προς τους πιστούς στην Αμερική ο μητροπολίτης Νέας Υερσέης κ.Ευάγγελος ζητά να προσεύχονται για τις ψυχές όσων έχουν φύγει από κοντά μας.
Σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία καί τήν ἱερά παράδοση τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, τό Σάββατο πού προηγεῖται τῆς μεγάλης Ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς, εἶναι ἀφιερωμένο στούς «ἐπ’ ἐλπίδι ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου κεκοιμημένους πατέρας καί ἀδελφούς ἡμῶν, καί πάντας τούς ἐν εὐσεβείᾳ καί πίστει τελειωθέντας. (Εὐχή Μεσονυκτικοῦ)». Ἡ ἡμέρα αὐτή εἶναι γνωστή ὡς «Ψυχοσάββατο» καί ἀποτελεῖ τό τελευταῖο ἀπό τά τέσσερα Ψυχσάββατα, πού ἀρχίζουν τήν περίοδο τοῦ Τριωδίου καί ὁλοκληρώνονται τώρα, μέ τήν ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς. Γνωρίζουμε βέβαια ὅτι ἐκτός ἀπό τά διατεταγμένα τέσσερα Ψυχοσάββατα ἤ Σάββατα τῶν Ψυχῶν, ὅλα τά Σάββατα τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους εἶναι ἀφιερωμένα ἀπό τήν Ἐκκλησία μας στήν μνημόνευση καί προσευχή γιά τήν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν τῶν κεκοιμημένων μας.
Ἡ σημερινή ἀνάμνηση τῶν κεκοιμημένων μας πού συνδέεται ἄμεσα μέ τήν Ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς ἀλλά καί ἡ προσευχή τῆς «στρατευομένης» Ἐκκλησίας ὑπέρ τῆς «ἐν οὐρανῷ θριαμβεούσης» Ἐκκλησίας, δέν ἀποτελεῖ μιά ἁπλή ἀνάμνηση, προσευχή ἤ μνημόνευση. Ἀντιθέτως, δείχνει περίτρανα τήν ἀδιάρρακτη σχέση τῶν δύο κόσμων, τοῦ Οὐρανοῦ μέ τήν Γῆ, τῶν ζώντων μετά τῶν τεθνεώτων. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία διδάσκει ὅτι οἱ ψυχές τῶν κεκοιμημένων μας δέν χάνονται ἀλλά μεταβαίνουν σέ οὐράνιο τόπο ὅπου προγεύονται τῆς αἰωνίου ζωῆς καί ἀναμένουν τήν Δευτέρα τοῦ Κυρίου Παρουσία, ὅπου θά γίνει ἡ κοινή Ἀνάστασις ὅλων τῶν κεκοιμημένων καί βεβαίως ἡ τελική κρίση. Μέχρι τότε ὅμως ὀφείλουμε νά προσευχόμεθα γιά ἐκείνους, τό ὁποῖο καί συνιστᾶ ἀδιάσπαστη πρακτική στήν ζωή καί ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀς θυμηθοῦμε ὅτι ἡ προσευχή κατά τήν ὧρα τῶν μνημοσύνων εἶναι μέν σημαντική καί ἀναγκαία, ἀλλά ὅτι ἡ πραγματική μνημόνευσις γίνεται κατά τήν διάρκεια τῆς Ἱερᾶς Προθέσεως, ὅταν ὁ Ἱερέας ἐξάγει ὀνομαστικά τίς «μερίδες», δηλαδή τά μικρά τεμάχια ἄρτου πού τοποθετοῦνται στό Δισκάριον, καί μετά τόν Καθαγιασμό τῶν Τιμίων Δώρων, ὁ Ἱερέας ἑνώνει ὅλες αὐτές τίς μερίδες τῶν ζωντανῶν καί τῶν κεκοιμημένων, μέ τό Ἄχραντο καί Ἀμόλυντο Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Κυρίου, μέσα στό Ἅγιο Ποτήριο τῆς Ζωῆς. Μέ τόν τρόπο αὐτό διδάσκεται καί ἀγγέλλεται ἡ ἀδιάσπαστη Ἑνότητα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας, πού περιλαμβάνει τά ζωντανά ἀλλά καί τά κεκοιμημένα μέλη Της.
Αὐτή ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας μας περί τῶν κεκοιμημένων, πού ἀποτελεῖ μέρος τῆς Ὀρθόδοξου Θεολογίας, ἔρχεται νά φανεῖ περισσότερο ἀπό ποτέ ἐπίκαιρη σήμερα, καθώς ὅλοι οἰ ἄνθρωποι ἤλθαμε ἀντιμέτωποι μέ τήν πρωτόγνωρη αὐτη κατάσταση πού ἔχει ἐπιφέρει ἡ πανδημία, καί μᾶς ἔχει ὁδηγήσει στό νά ἀναδιοργανώσουμε τίς ζωές καί τίς προτεραιότητές μας, ἐπάνω σέ νέες βάσεις, μέ κέντρο καί θεμέλιο τήν πίστη μας στόν Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτόν τόν καιρό βλέπουμε ἀνθρώπους νά χωρίζονται μεταξύ τους, μέ ἀποκορύφωμα τήν ἀπομάκρυνσή μας ἀπό τά Ἱερά Μυστήρια, τήν ἐν σώματι Λειτουργική Ζωή καί ὅλες τίς χάριτες πού μᾶς παρέχει ἡ Ἐκκλησιαστική ζωή. Ὅμως, ἀς μήν ξεχνοῦμε ὅτι παρά τήν προσωρινή αὐτή ἀπόσταση πού μᾶς ἔχει ἐπιβληθεῖ, δέν εἴμαστε κεχωρισμένοι ἀπ΄ἀλλήλους, καθώς παραμένουμε ἑνωμένοι προσευχητικά στήν Θεία Λειτουργία, καί τά ὀνόματά μας μνημονεύονται στήν Ἱερά Πρόθεση καί ἑνώνονται μέ τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου ἀλλά καί μέ τίς ψυχές ὅλων τῶν κεκοιμημένων μας. Ὅταν δέ ἐπανέλθουμε στίς Ἐκκλησίες μας καί στήν Θεία Λειτουργία, ἀς ἐνθυμούμεθα κάθε φορά πού κοινωνοῦμε τήν Ἁγία Μετάληψη, ὅτι ἑνωνόμεθα μέ τόν Χριστό καί μέ τούς ἀδελφούς μας, τούς τε ζῶντας καί κεκοιμημένους.
Παρακαλῶ ὅλους τούς εὐλαβεῖς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ἐσᾶς τά πιστά μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας, νά μήν παύσετε νά θυμᾶσθε καί νά μνημονεύετε τούς κεκοιμημένους σας, ὄχι μόνο ὅσους γνωρίσατε, ἀλλά καί ἐκείνους πού δέν γνωρίσατε, ἀκόμη καί τίς ψυχές ἐκείνων πού δέν ἔχουν κανέναν νά τούς θυμηθεῖ καί νά τούς μνημονεύσει. Νά τούς θυμᾶσθε ὄχι μόνον τά Ψυχοσάββατα αλλά σέ κάθε Θεία Λειτουργία καί βεβαίως στίς προσωπικές σας προσευχές. Ἀκόμη, παρακαλῶ σέ κάθε Ἐνορία νά τελεσθεῖ εἰδική Ἐπιμνημόσυνη Δέηση τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου τῶν Ψυχῶν, στίς 6 Ἰουνίου, γιά τήν ἀνάπαυση τῶν κεκοιμημένων Ἐνοριτῶν καί μή, πού παρέδωσαν τήν ψυχή τους στόν Θεό, ἐξαιτίας τῆς πανδημίας τοῦ κορονοϊοῦ.
Καθώς προσευχόμεθα σήμερα ἀλλά καί κάθε ἡμέρα γιά ὅλους ἐκείνους πού ὑπῆρξαν πρίν ἀπό ἐμᾶς, ἀς θυμόμαστε πάντοτε τόν λόγο τοῦ Κυρίου πού μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι «ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἄν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καί πᾶς ὁ ζῶν καί πιστεύων εἰς ἐμέ οὐ μή ἀποθάνῃ εἰς τόν αἰῶνα. (Ἰω. 11,25)». Εὔχομαι αὐτή ἡ ἀδιάψευστη διαβεβαίωση τοῦ Κυρίου μας νά σᾶς δίδει κουράγιο, δύναμη καί ἐλπίδα ὥστε νά ἀντιμετωπίζετε πάντοτε τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς, ἐμπνεόμενοι καί καθοδηγούμενοι ἀπό τήν Χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος πού ἐπεδήμησε στόν κόσμο.
