” Δυστυχώς παρατηρούμε πολύ συχνά ότι όποιος κάνει το καλό,είναι δηλ.δίκαιος,έντιμος,άνθρωπος του καθήκοντος,δέχεται συχνά από τους ανθρώπους όχι δόξα και τιμή,όχι θώκους και αξιώματα.
Συνήθως δοκιμάζει την κακότητα του φθόνου,την πικρία της παραγνωρίσεως και του παραμερισμού. Και η Αγ. Γραφή προχωράει ακόμη περισσότερο,όταν λέγει και « πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» ( Β Τιμ. γ, 12 ).
Και αυτό δεν είναι παράδοξο να συμβαίνει μέσα σε ένα κόσμο ,ορθολογιστικό,αυτάρκη, τεχνοκρατικό,εγωϊστικό. Ένα κόσμο αποϊερωμένο και άθεο εν πολλοίς. Μέσα σε ένα τέτοιο κόσμο μπορεί ο άνθρωπος του Θεού να κατακτήσει δόξα και τιμή? Ασφαλώς όχι !”.Ο Κορωνείας Παντελεήμων με αφορμή τη Θεία Λειτουργία που τέλεσε στον Ι. Ναό Αγ. Άννης Περβολίων ( Ταύρου ) πλαισιωμένος από τους ιερείς του Ναού.
Στο κηρυγμά του αναφέρει:
1. Ο Απ. Παύλος τονίζει σήμερα,είπε ο Σεβασμιώτατος, ότι επιφυλάσσεται « δόξα και τιμή και ειρήνη» σε όποιον «εργάζεται», κάνει το καλό. Θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε εξ αντιθέτου ότι θλίψη και στεναχώρια περιμένει,όσους κάνουν το κακό,κάθε μορφής.
Η πείρα πράγματι βεβαιώνει ότι ο άνθρωπος,που κάνει το κακό,καταστρέφει την εσωτερική του ισορροπία – εάν δεν είναι εντελώς πορωμένος – και χάνει την ειρήνη του.
Πολλές άρρωστες ψυχικές καταστάσεις μπορεί να προέρχονται από κρυμμένα στο βάθος του ψυχικού μας κόσμου – στο υποσυνείδητο – αισθήματα ενοχής.
Αντίθετα όποιος κάνει το καλό,αισθάνεται μιά εσωτερική ειρήνη,που κανείς δεν μπορεί να του αφαιρέσει.
2. Όμως δεν συμβαίνει το ίδιο με την «δόξα και την τιμή». Δυστυχώς παρατηρούμε πολύ συχνά ότι όποιος κάνει το καλό,είναι δηλ.δίκαιος,έντιμος,άνθρωπος του καθήκοντος,δέχεται συχνά από τους ανθρώπους όχι δόξα και τιμή,όχι θώκους και αξιώματα.
Συνήθως δοκιμάζει την κακότητα του φθόνου,την πικρία της παραγνωρίσεως και του παραμερισμού. Και η Αγ. Γραφή προχωράει ακόμη περισσότερο,όταν λέγει και « πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» ( Β Τιμ. γ, 12 ).
Και αυτό δεν είναι παράδοξο να συμβαίνει μέσα σε ένα κόσμο ,ορθολογιστικό,αυτάρκη, τεχνοκρατικό,εγωϊστικό. Ένα κόσμο αποϊερωμένο και άθεο εν πολλοίς. Μέσα σε ένα τέτοιο κόσμο μπορεί ο άνθρωπος του Θεού να κατακτήσει δόξα και τιμή? Ασφαλώς όχι !
3. Τότε ψεύδεται ο Απ. Παύλος,όταν επαγγέλεται « δόξαν και τιμήν παντι τω εργαζομένω το αγαθόν»? Όταν όμως ο Απ. Παύλος ομιλεί για δόξα και τιμή,δεν εννοεί την δόξα του κόσμου τούτου. Αυτή είναι εφήμερη,ευμετάβλητη και συμβατική εντελώς.
Αυτήν που προσφέρουν οι άνθρωποι εις εαυτούς και αλλήλους. Σήμερα σε τιμούν και αύριο σε υβρίζουν. Σήμερα σε χειροκροτούν και αύριο σε απορρίπτουν – για να μη χρησιμοποιήσω την λέξη σε «γιουχάρουν» -.
Γι ´αυτήν την δόξα είπε ο Κύριος ότι οι άνθρωποι «δόξαν παρ´ αλλήλων» λαμβάνουν «και την δόξαν παρά του μόνου Θεού» δεν επιζητούν ( Ιωάν. ε, 14 ).Κάποτε,βέβαια,όταν τα ανθρώπινα παθη κατασιγάσουν και ο κουρνιαχτός της κακότητος διασκορπισθεί,μπορεί να αναγνωρισθεί και σ´αυτή τη ζωή ο άνθρωπος του Θεού. Συμβαίνει και αυτό κάποτε,έστω και αργά.
4. Όταν όμως ο Απ. Παύλος ομιλεί για δόξα και τιμή,δεν εννοεί αυτήν την δόξα των ανθρώπων,την εφήμερη,επιφανειακή και ρηχή. Για την «παρά του μόνου Θεού δόξαν» μας ομιλεί ο Απόστολος. Όχι για την δόξα των ανθρώπων,που είναι εν τελευταία αναλύσει χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα και δεν μπορεί να «πληρώσει»,να γεμίσει τον «έσω άνθρωπο». Αυτόν μόνο η δόξα,που προσφέρει ο Θεός μπορεί να τον πληρώσει.
Ας μη απογοητευόμαστε λοιπόν. « Το καλόν ποιούντες μη εκκακώμεν» ( Γαλ. στ, 9 ). Ας μη αποκάμνουμε κάνοντας το καλό. Όποιος αντέξει θα κατακτήσει την πραγματική «δόξα και τιμή και ειρήνη», που και οι άνθρωποι, ίσως στο τέλος να του αναγνωρίσουν.
Αλλ ´οπωσδήποτε ο Θεός, ο «δίκαιος κριτής» ( Β Τιμ. δ, 8 ). Αυτός θα αποκαλύψει τα πάντα στα άτομα,στις κοινωνίες. Θα αποκαλύψει τις σκέψεις και τις πράξεις και τις συνέπειες και θα αποδώσει στον καθένα το δίκαιο. Πόσο μεγαλειώδες είναι αυτό το έργο ! Πραγματικά θεϊκό. Τότε θα αποδώσει « εκάστω κατά τα έργα αυτού» ( Ρωμ. β, 6).
Και τότε τον άνθρωπο που «εργάσθηκε» στην ζωή του «το αγαθόν» θα τον στεφανώσει με τον «αμαράντινον της δόξης στέφανον» ( Α Πέτρ. ε, 4 ).
