Να ρωτάς τον πνευματικό

Εγώ για ένα ατο­μι­κό μου θέμα, πάν­το­τε θα ρω­τή­σω.

Την δική μου λύση και σο­φό­τε­ρη να εί­ναι, την θε­ω­ρώ την με­γα­λύ­τε­ρη βλα­κεία, όταν πρό­κει­ται για προ­σω­πι­κό μου θέμα. Ούτε πάω σε κά­ποιον που ξέ­ρει τι με ανα­παύ­ει, αλλά σε κά­ποιον που δεν ξέ­ρει. Βλέ­πεις και ένας για­τρός, για να εί­ναι σί­γου­ρος ότι έκα­νε καλή διά­γνω­ση σε μια δύ­σκο­λη πε­ρί­πτω­ση, συμ­βου­λεύ­ε­ται και άλ­λον για­τρό! Όσο πνευ­μα­τι­κός άν­θρω­πος και αν εί­ναι κα­νείς και όσο καλή τα­κτο­ποί­η­ση και αν κά­νει μό­νος του στα θέ­μα­τά του, δεν μπο­ρεί να ανα­παυ­θεί, για­τί ο Θεός θέ­λει ο άν­θρω­πος να βο­η­θιέ­ται από τον άν­θρω­πο και να διορ­θώ­νε­ται δια του αν­θρώ­που. Τα οι­κο­νο­μά­ει έτσι ο Θεός, για να τα­πει­νώ­νε­ται ο άν­θρω­πος.

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης