Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου / Ι. Ν. Ευαγγελιστρίας Πειραιώς
Στο «Ενοριακό Αρχονταρίκι» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς και στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», την Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου, ο κ. Ηλίας Λιαμής, Δρ. Θεολογίας – Μουσικολόγος – Συγγραφέας, φιλοξένησε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σιγκαπούρης και Νοτίου Ασίας κ. Κωνσταντίνο. Η συζήτηση πραγματοποιήθηκε με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του Σεβασμιωτάτου με τίτλο «Θρησκευτικός μετανάστης: Ταξιδεύοντας στο απρόοπτο…», από τις εκδόσεις ‘‘Αρχονταρίκι’’.
Ο «Θρησκευτικός Μετανάστης» δεν είναι ένας ακόμα ταξιδιωτικός οδηγός. Είναι η μαρτυρία ενός ταξιδιού που ξεκίνησε πριν 25 χρόνια στην Ασία. O Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σιγκαπούρης και Νοτίου Ασίας Κωνσταντίνος, στις σελίδες του βιβλίου καταγράφει μερικές από τις ιδιαίτερες στιγμές αυτού του ταξιδιού. Ιστορίες με καθημερινές «ανατροπές»! Ιστορίες ανθρώπων που ζουν σε μιαν άλλη πραγματικότητα!
Αναφερόμενος στον τίτλο του θρησκευτικού μετανάστη και στο ερώτημα αν τον εκπροσωπεί κι αν αποτελεί μία αυτοσύσταση, ο Σεβασμιώτατος απάντησε ότι όλοι είμαστε μετανάστες και δεν είμαστε πολίτες αυτού του κόσμου.
«Γιατί αυτόν που έχουμε σαν Πατέρα μας, ο ίδιος μας έχει πει ότι δεν είναι από αυτόν τον κόσμο. Οπότε και εμείς εδώ μετανάστες είμαστε. Είμαστε πολίτες άλλου κόσμου και εκεί πέρα θα πάμε που η δικιά μας πολιτεία, είναι η αγκαλιά Του. Οπότε και εδώ είναι ένα ταξίδι, ερχόμαστε με ένα διαβατήριο, όπως με ένα διαβατήριο πρέπει να ταξιδέψουμε.»
Είναι πραγματικά αδιανόητο, συνέχισε ο Σεβασμιώτατος, αν σκεφτούμε ότι από τόπο σε τόπο, που είναι λίγες ώρες με ένα αεροπλάνο, υπάρχει τόση διαφορετικότητα σε ήθη, σε έθιμα, στις συνήθειες, σε πολύ απλά πράγματα. Εμείς αντιλαμβανόμαστε με έναν συγκεκριμένο τρόπο ορισμένα πράγματα και ακριβώς δίπλα οι ίδιες συνήθειες που έχουμε εμείς, οι ίδιες κινήσεις, σημαίνουν κάτι άλλο.
Το περιβάλλον μάς διαμορφώνει, τόνισε, και είμαστε πάρα πολύ τυχεροί που γεννηθήκαμε σε αυτό τον τόπο, διότι το περιβάλλον, ο πολιτισμός, η γλώσσα, μας ανάγκασαν να νιώθουμε και να σκεφτόμαστε ελεύθερα. Σε πάρα πολλές χώρες η αδυναμία έκφρασης από τις τοπικές γλώσσες, ο πολιτισμός ο οποίος βάζει τον άνθρωπο σε πολύ στενά καλούπια, δεν επιτρέπουν να σκεφτεί και να δεχτεί κάτι διαφορετικό. Εμείς μάθαμε στη διαφορετικότητα και γι’ αυτό αντέξαμε σαν έθνος με όλες αυτές τις δυσκολίες, διότι ξέραμε ότι μπορούμε να μεταλλασσόμαστε πολύ εύκολα χωρίς να χάνουμε τον πυρήνα μας, χωρίς να χάνουμε την ουσία μας.
«Κάποιοι άλλοι λαοί δεν μπορούν να το κάνουν αυτό, δεν έχουνε αυτήν την δυνατότητα. Οπότε πηγαίνοντας εκεί φυσικά προσαρμόζεσαι. Γιατί αν πας σε έναν ξένο τόπο και δεν μπεις στα δικά τους παπούτσια, αν δεν περπατήσεις στους ίδιους δρόμους και τα ίδια μονοπάτια, αν δεν γευτείς τις ίδιες γεύσεις, για να νιώσεις τα ίδια συναισθήματα, δεν μπορείς να τους καταλάβεις και δεν μπορείς να είσαι και χρήσιμος.»
Το επόμενο ερώτημα, ως φυσική συνέχεια της συζήτησης και λαμβάνοντας υπόψη τις πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους χώρες που υπάγονται στην δικαιοδοσία της Μητρόπολης, ήταν το πώς καταφέρνει κανείς να προσαρμόζεται σε τόσο διαφορετικές πραγματικότητες και να είναι και λειτουργικός μαζί. Δεδομένου ότι ο Σεβασμιώτατος δεν βρίσκεστε εκεί ούτε ως επισκέπτης, ούτε ως τουρίστας, ούτε καν για έναν επαγγελματικό λόγο, αλλά για να σπείρει έναν σπόρο μεταμόρφωσης, ενός νέου μηνύματος.
Όπως απάντησε ο ίδιος, βρίσκεται εκεί για να καλύψει τις πνευματικές ανάγκες κάποιων ανθρώπων που αποφάσισαν να δεχτούν το Θεό που πιστεύουμε και εμείς, στη ζωή τους και να μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι να την αλλάξουν.
Αυτά τα μέρη έχουν μια δυσκολία στην κατανόηση του χριστιανισμού. Και στην απορία, τι μπορεί να φέρει έναν άνθρωπο από τέτοιες περιοχές στον χριστιανισμό, αυτό είναι η χαρά, είναι η ανάσταση. Όπως είπε ο Σεβασμιώτατος:
«Αν δεν βιώνουμε καθημερινά την ανάσταση ακόμα και στα χειρότερα προβλήματα που μπορεί η ζωή να μας φέρει μπροστά μας, αν μέσα μας δεν έχουμε λίγο απ’ τη χαρά της αναστάσεως, τότε δεν μπορούμε να προχωρήσουμε. Αυτό είναι ο Χριστός. Αυτό είναι ο χριστιανισμός.
Αυτό νιώθουν εκείνοι, ότι εσύ έχεις τα ίδια προβλήματα που έχω και εγώ. Και επειδή είσαι και ξένος, έχεις και επιπλέον προβλήματα από μας. Όμως είσαι χαρούμενος για κάποιο λόγο. Δεν είσαι καταθλιπτικός. Τι είναι αυτό που εσένα σε κάνει χαρούμενο και μπορείς να αντιμετωπίσεις τα προβλήματά σου. Αυτό είναι το δικό μας παράδειγμα. Τα λόγια είναι πάρα πολύ φτωχά. Το παράδειγμά μας, αυτό που είμαστε, αυτό που ο Θεός μας δίνει, η χάρη του Αγίου Πνεύματος, αυτό είναι που μιλάει στους άλλους ανθρώπους και μπορεί να τους κάνει να αλλάξουν τη ζωή τους και να αναζητήσουν αυτό που αναζητούμε και εμείς.»
Μιλώντας για την έννοια και τις δυσκολίες της ιεραποστολής στις μέρες μας, ο Σεβασμιώτατος επεσήμανε ότι σε τόπους που υπάρχει φανατισμός, που δεν υπάρχει τίποτα χριστιανικό, ο Θεός και εκεί θα ανοίξει τρόπους. Τα μικρά θαύματα που ζούμε στη ζωή μας, όπως είπε, δεν τα αντιλαμβανόμαστε, αλλά όμως είναι ουσιαστικά γιατί είναι η παρουσία του Θεού. Εκεί που βλέπουμε μόνο αδιέξοδα έρχεται ο Θεός και η πραγματικότητα είναι ότι στο τέλος ο Θεός έχει τον τρόπο να μας φέρει με τα νερά του, όπως και ο κάθε γονέας έχει τον τρόπο να κρατήσει τα παιδιά του στην αγκαλιά του.
Η ζωή είναι ένα δώρο από το Θεό, συνέχισε. Δεν ξέρουμε αυτό το δώρο αν είναι μικρό, μεγάλο, τι κλείνει μέσα, αν έχει ωραίο περιτύλιγμα ή όχι. Αλλά είναι δώρο. Και απ’ τη στιγμή που κάποιος σου κάνει ένα δώρο, το αποδέχεσαι και τον ευχαριστήσεις και τον ευγνωμονείς, γιατί δεν στο χρώσταγε.
Αναφορικά με την συγγραφή του βιβλίου, αυτό περιλαμβάνει ιστορίες, στιγμές που έχει ζήσει ο Σεβασμιώτατος στην Νότια Ασία και τις κατέγραψε με έναν ανάλαφρο τρόπο. Διότι, όπως επεσήμανε, ακόμα και τα δύσκολα, όταν υπάρχει παρουσία του Θεού είναι λιγότερο δύσκολα. Βγάζουν και ένα χαμόγελο και ακόμα και στην απόλυτη καταστροφή και στην εξαθλίωση, μπορεί να βρει ο άνθρωπος κάτι να πιαστεί στην ελπίδα του Θεού και να χαμογελάσει.
«Αν αυτό το βιβλίο μπορεί να γίνει αφορμή για κάτι, είναι να μη θεωρούμε τίποτα δεδομένο και να προσπαθήσουμε να πούμε ότι, κοίταξε, κάθε μέρα είναι έναυσμα να ανοίξουμε παραπάνω την καρδιά μας. Όχι να τη μικρύνουμε την καρδιά μας. Να χωρέσουμε κι άλλα πράγματα γιατί αντέχει η καρδιά μας.»
Μιλώντας για τις συνθήκες που ζουν πολλοί χριστιανοί στις χώρες ευθύνης του, αναφορικά με την χριστιανική τους ταυτότητα, ο Σεβασμιώτατος τόνισε ότι θαυμάζει πραγματικά, όλους αυτούς τους ανθρώπους που δεν έχουν κανένα λόγο να τα βάλουν με την οικογένειά τους, με τους φίλους τους. Πολλές φορές να αλλάξουν και πόλη, γιατί αν γίνει κάποιος χριστιανός δεν τους σηκώνει η πόλη τους, ακόμη και να πρέπει να αλλάξουν και δουλειά.
Τα έσοδα του βιβλίου θα διατεθούν στα φιλανθρωπικά ιδρύματα που διατηρεί με κόπο και αγώνα η Μητρόπολη. Ορφανοτροφεία, σχολεία, κλινικές, που έχουν ανάγκη οι κοινότητες εκεί. Όπως περιέγραψε ο Σεβασμιώτατος, υπάρχουν παιδιά τα οποία δεν θα είχανε ευκαιρίες στη ζωή και μπορούνε να έχουν ευκαιρίες σε μόρφωση, σε καθαρό νερό, να μάθουνε να διεκδικούν τη ζωή τους και κυρίως τα κορίτσια τα οποία είναι σε δεύτερη μοίρα.
Γιατί όπως ανέφερε στην ολοκλήρωση της συζήτησης:
«Πράγματα τα οποία εμείς θεωρούμε αυτονόητα, για αυτούς δεν είναι αυτονόητα. Όπως το να έχεις καθαρό νερό, δεν είναι αυτονόητο. Όπως το να έχεις ένα κρεβάτι δεν είναι αυτονόητο. Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι σε αυτό τον πλανήτη σήμερα που μιλάμε, αυτή τη στιγμή, που δεν έχουν μάθει πώς είναι να κοιμούνται σε κρεβάτι. Αν εμείς το θεωρούμε αυτονόητο, γι’ αυτούς είναι μία τεράστια πολυτέλεια που δεν την ξέρουνε.
Γι’ αυτό λέω να μη θεωρούμε τίποτα δεδομένο στη ζωή μας και να προσευχόμαστε στο Θεό και να Τον ευχαριστούμε για τα πολύ απλά πράγματα. Για το ότι είδαμε ένα ηλιοβασίλεμα και μας έκανε να συγκινηθούμε. Το ότι είδαμε δυο ζωάκια να περπατάνε και γυρίσαμε το κεφάλι και χαμογελάσαμε που παίζανε. Το ότι είδαμε ένα ωραίο τοπίο. Πολύ απλά πράγματα τα οποία τα ξεχνάμε και τα θεωρούμε αυτονόητα και με ευκολία τα διαγράφουμε. Όχι, είναι πολύ σημαντικά γιατί για ορισμένους ανθρώπους αυτά είναι ζητούμενο το οποίο δεν το έχουνε.»
Τον διάλογο μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ:
https://youtube.com/live/m3QeybS7ArI
