Στο Ιερό Παρεκκλήσιο της Μεταμορφώσεως (του Αφέντη Χριστού) στον Αγ. Νικόλαο Κρήτης, χοροστάτησε οΜητροπολίτης Κορωνείας κ. Παντελεήμων.
Τον πλαισίωσαν οι ιερείς της πόλεως και ο Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Εμμανουήλ Καροφυλλάκης από την Μητρόπολη Νικαίας.Στο κηρυγμά του ο κ.Σεραφείμ ανέφερε:
1. Μπροστά στο έκπαγλο θέαμα της Μεταμορφώσεως, οι Μαθηταί πέφτουν στην γη. Όμως η καρδιά τους είναι γεμάτη θάμβος, έκσταση και αγαλλίαση.
Και πώς όχι; Βλέπουν τον Διδάσκαλό τους μεταμορφωμένο. Το πρόσωπό του λάμπει σάν ήλιος.
Τα ιμάτιά του γίνονται λευκά σαν το φως. Το φως και η δόξα της θεότητός Του διαπερνά το κέλυφος της ανθρώπινης φύσεως. Ο Μωυσής και ο Ηλίας συνομιλούν με τον μεταμορφωμένο Χριστό.
2. Τότε ο Πέτρος, πιό ορμητικός πάντα,λέει στον Κύριο: «Κύριε καλόν εστίν ημάς ώδε είναι».
Είναι καλό, ευχάριστο, να μείνουμε εδώ! Φαντασθείτε πόση ανείπωτη αγαλλίαση ένιωθαν μέσα τους!
Ενώ οι υπόλοιποι Μαθηταί, που είχαν μείνει κάτω,στους πρόποδες του Θαβώρ, αντιμετώπιζαν την ίδια ώρα ένα τραγικό θέαμα.
Ένα νέο παιδί να σφαδάζει πεσμένο στο έδαφος και ο πατέρας του να ζητά την θεραπεία του. Πάνω στο Θαβώρ η αγαλλίαση και η χαρά, κάτω η αγωνία, η θλίψη και ο πόνος.
3. Αυτό επαναλαμβάνεται συνεχώς στη ζωή μας. Κοντά στον Χριστό αισθανόμαστε ασφαλείς, χαρούμενοι, ευτυχισμένοι.
Μακριά Του μας κυριεύει, πολλές φορές, η θλίψη, η αγωνία και η απογοήτευση.
Και όμως πολλοί άνθρωποι αιχμαλωτισμένοι και εθισμένοι στην κατάσταση μακράν του Χριστού, στην αμαρτία κάθε μορφής, επαναλαμβάνουν και αυτοί: «καλόν εστίν ημάς ώδε είναι».
Και δεν έχουν την δύναμη να προχωρήσουν σε μιά καινούργια ζωή. Να πλησιάσουν τον Χριστό. Να νοιώσουν την σωστική Χάρη και το Φως Του.
4. Όμως υπάρχουν και οι πιστοί,που αγωνίζονται να μένουν κοντά στον Χριστό. Και επαναλαμβάνουν και αυτοί: «καλόν εστίν ημάς ώδε είναι».
Η απάντηση έρχεται από τον Θεό Πατέρα,που επισφραγίζει το γεγονός της Μεταμορφώσεως: « Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός….αυτού ακούετε» (Ματθ. ιζ, 5).
Αν αγωνιζόμαστε να ακούμε την φωνή του Χριστού,δηλ.να υπακούμε στις εντολές Του, να μένουμε ενσωματωμένοι στο Σώμα Του, την Εκκλησία, τότε θα είμαστε κοντά Του και Εκείνος κοντά μας. Και τότε όλα θα αλλάζουν μέσα μας και γύρω μας.
Το Φως Του θα μας φωτίζει και η δύναμή Του θα μάς ενισχύει στους αγώνες μας.
Γιατί η ζωή μας είναι πάντα ένας αγώνας. Σ´αυτόν τον αγώνα μαζί με τον Χριστό θα προχωράμε νικητές!
