Την παραμεθόρια κωμόπολη της Νέας Βύσσας στα ελληνοτουρκικά σύνορα επισκέφθηκε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός την Κυριακή Δ΄ Λουκά, 11η του μηνός Οκτωβρίου, και ιερούργησε στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίου Γεωργίου.
Στη Θεία Λειτουργία μετείχαν ο Διοικητής της XVI Μεραρχίας Στρατηγός Ιωάννης Βασιλάκης, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Ορεστιάδος Ευάγγελος Μαρασλής, ο Αντιδήμαρχος Βύσσης Αρχοντής Αρχοντίδης, ο Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Βύσσης Χαράλαμπος Τζεπκινλής και ικανό εκκλησίασμα.
Ο Σεβασμιώτατος σχολιάζοντας την ευαγγελική περικοπή της ημέρας, μεταξύ άλλων, τόνισε· «Η αγαθή γη! Αυτό είναι το ζητούμενο των λόγων του Κυρίου μας κατά την ευαγγελική περικοπή, που ακούσαμε σήμερα, αγαπητοί. Η αγαθή γη! Αυτό είναι το ποθούμενο όλων μας. Είναι το εφετόν της καρδίας μας, πού θ’ αγωνισθούμε να το κάνουμε εφικτό, διότι μόνον ως αγαθή γη μπορούμε να καρποφορήσουμε τούς καρπούς του Αγίου Πνεύματος και να πορευθούμε το δύσβατο αλλά, όντως, μακάριο μονοπάτι της σωτηρίας μας.
»Αρχή του ιεραποστολικού έτους τούτες οι μέρες. Οι καρδιές μας χέρσο χωράφι, φρυγανισμένο, όχι τόσο από την κάψα του καλοκαιριού όσο από τον καύσωνα τον πνευματικό. Από τον καύσωνα της αδιαφορίας, από τον καύσωνα της αμφιβολίας, από τον καύσωνα του κάθε είδους βολέματος, από τον καύσωνα των πειρασμών, των θλίψεων και των δοκιμασιών.
»Ο σπόρος του λόγου του Θεού θα πέσει στις καρδιές μας και φέτος. Θ’ αναδειχθούν, άραγε, οι ψυχές μας «γη αγαθή» και ποιά είναι τα γνωρίσματα της “αγαθής γης”; Τα γνωρίσματα των ψυχών πού είναι «γη αγαθή» αναφέρει ο ίδιος ο Χριστός. Είναι οι “ἀκούοντες τόν λόγον τοῦ Θεοῦ”, “οἱ κατέχοντες αὐτόν”, “οἱ ἐν ὑπομονῇ καρποφοροῦντες”. Πρώτον, λοιπόν, ν’ ακούμε το λόγο του Θεού. Δεύτερον, να τον φυλάσσουμε στην καρδιά μας και τρίτον, να καρποφορούμε με υπομονή…
»Η καρποφορία θέλει κόπο, υπομονή και κουράγιο. Ό,τι ακούσαμε και ό,τι φυλάξαμε, έρχεται κάποτε η δύσκολη ώρα να το εφαρμόσουμε. Η εφαρμογή του θείου λόγου είναι η καρποφορία του. Έρχεται η ώρα του πόνου, η ώρα του πειρασμού, κατά την οποία καλούμεθα να διαλέξουμε. Θα καρποφορήσουμε εκείνη την ώρα πνευματικά; Θα θυμηθούμε το λόγο του Θεού για να τον εφαρμόσουμε, ή θα παρασυρθούμε από τη στιγμή και θα αποδειχθούμε άκαρποι;
»“Καί ἕτερον ἔπεσεν ἐπί τήν γῆν τήν ἀγαθήν…”. Όλοι μας λέμε ότι θέλουμε να είμεθα η γη η αγαθή. Αν όμως το θέλουμε πραγματικά, πρέπει να φροντίζουμε ν’ ακούμε το λόγο του Θεού σε κάθε ευκαιρία, να φροντίζουμε να μη χαθεί, αλλά να διατηρείται μέσα μας ζωντανός και να φροντίζουμε έτσι, ώστε μέσ’ από τον γεμάτο υπομονή πνευματικό μας αγώνα η ψυχή μας, ως γη αγαθή, να φέρει “καρπόν ἑκατονταπλασίονα”».
