Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί, παιδιά μου εν Κυρίω αγαπημένα, Ένα από τα ωραιότερα τροπάρια της εορτής των Θεοφανείων μας λέει ότι «Σήμερον των υδάτων αγιάζεται η φύσις και ρήγνυται ο Ιορδάνης, και των ιδίων ναμάτων επέχει το ρεύμα, Δεσπότην ορών ρυπτόμενον». Ο αγιασμός των υδάτων γίνεται χάρις στην παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού μέσα στον Ιορδάνη ποταμό, ο οποίος δεν μπορεί να αντέξει την παρουσία του Θεού και στρέφεται εις τα οπίσω, αλλάζει τον ρουν του, δίνοντας με αυτό τον τρόπο το μήνυμα ότι Αυτός που εισήλθε για να βαπτιστεί είναι ο Θεάνθρωπος.
Κι αυτός ο αγιασμός των υδάτων επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο την ημέρα της εορτής, καθώς και κάθε φορά που αλλάζει ο μήνας, αλλά και όταν ο πιστός ζητήσει από την Εκκλησία να ευλογήσει το σπίτι του, την εργασία του, την ανάγκη για μόρφωση, ακόμη και τα χωράφια, το πλοίο ή το αυτοκίνητό του. Κάθε φορά που τελείται η ακολουθία του Αγιασμού η χάρις του Αγίου Πνεύματος επενεργεί στο υλικό αγαθό που είναι το νερό, το ευλογεί και το αγιάζει, δείχνοντας έτσι την επαναφορά της Δημιουργίας και του κόσμου στον αρχικό προορισμό τους.
Ο Αγιασμός των υδάτων δηλώνει πως ο Θεός δεν ξεχνά ό,τι δημιούργησε: τον κόσμο και τον άνθρωπο. Βλέπει ότι ο κόσμος υφίσταται τις συνέπειες της πτώσεως: δηλαδή την απομάκρυνση από την κοινωνία μαζί Του, την φθορά, την μόλυνση, την καταστροφή, τον θάνατο. Και έρχεται ο Θεός να δώσει απάντηση στην αγωνία, όχι μόνο του ανθρώπου, αλλά και όλης της κτίσεως, με τον Αγιασμό τους. Μας υπενθυμίζει ότι προορισμός του κόσμου είναι η συνεχής κοινωνία Του με τον Θεό, ώστε όλα να είναι «καλά λίαν», όπως ο Θεός τα πρωτοδημιούργησε. Για να γίνει, όμως, πράξη ο Αγιασμός, χρειάζεται η ελεύθερη συναίνεση του ανθρώπου, η επιθυμία του να στραφεί και πάλι προς Αυτόν που τον αγαπά και έγινε άνθρωπος για χάρη του.
Ο Αγιασμός των υδάτων δεν είναι μία μαγική πράξη. Προϋποθέτει την προσευχή του ανθρώπου. Την επίκληση του Αγίου Πνεύματος. Την συμμετοχή στη ζωή της Εκκλησίας. Ο Αγιασμός των υδάτων δεν διαγράφει από την φύση τους και την φύση του κόσμου την κακία και την αμαρτία. Δίνει όμως την δυνατότητα να κατανοήσουμε ότι, αν αγαπούμε το Θεό και Τον θέλουμε στη ζωή μας, τότε η φθορά νικιέται και τα πάντα γίνονται «καινά». Λειτουργούν με αγάπη. Προχωρούν και συναντούν την Αγάπη, που είναι ο Θεός. Και τότε, μεταβάλλονται κατά χάριν.
Γι’ αυτό και το αγιασμένο νερό δεν παθαίνει τίποτα, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Όποιος με πίστη το κρατήσει στο σπίτι του, θα διαπιστώσει το μέγεθος του θαύματος. Θα παραμένει άθικτο και αναλλοίωτο, γιατί στην φύση του επενέργησε η χάρις του Αγίου Πνεύματος. Και θα αποτελεί την
υπενθύμιση προς όλους ότι έτσι θα είναι και ο άνθρωπος που θέλει να ζει με τον Θεό. Δεν θα καταβάλλεται από τον χρόνο και θα βιώνει τον αγιασμό, θα λαμβάνει την αγιότητα από την κοινωνία με τον Άγιο Θεό.
Ζούμε, βεβαίως, σε μία εποχή που περιφρονεί τον Άγιο Θεό και αγιοποιεί ανθρώπινα είδωλα και ψεύτικες αξίες, όπως το χρήμα και τις απολαύσεις. Έχουμε περιορίσει το ενδιαφέρον μας για τις εορτές της πίστεως μόνο στα τελετουργικά και λαογραφικά στοιχεία. Και οι ρυθμοί της ζωής μας δεν αφήνουν χρόνο και χώρο για να σκεφθούμε και να ζήσουμε αγιασμένα, με την παρουσία του Θεού. Ιδίως στις ημέρες μας, κατά τις οποίες η χάρις του Θεού απορρίπτεται από πολλούς και κάθε τι το αγιασμένο τίθεται υπό αμφιβολία και άρνηση, η δύναμη της πίστεως μας χρειάζεται περισσότερο παρά ποτέ!
Η εορτή των Θεοφανείων αποτελεί υπενθύμιση σε όλους μας ότι η φύση μας έχει πλασθεί για το Θεό. Ότι για εμάς εφανερώθη Κύριος ο Θεός. Για εμάς εβαπτίσθηκε στον Ιορδάνη. Για εμάς αγίασε τον κόσμο. Για να τον επαναφέρει στο αρχαίον κάλλος. Να τον καταστήσει κόσμημα. Για να μας δείξει ότι ο αγιασμός μάς οδηγεί στον Παράδεισο. Όχι μόνο στην άλλη ζωή, αλλά και σε αυτήν. Επαφίεται όμως στην ελεύθερη επιλογή μας να ζητήσουμε τον αγιασμό μας. Στην συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας μας. Αλλά και στην προσωπική μας ανταπόκριση στην παράκληση του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, όταν ο Χριστός του ζήτησε να τον βαπτίσει: «Αγίασον εμέ και τα ύδατα Σωτήρ, ο αίρων του κόσμου την αμαρτίαν».
