Το θέμα της Θείας Ευχαριστίας έθιξε γι΄ ακόμη μια φορά ο καθηγητής της πολιτικής της υγείας στη Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου κ. Ηλίας Μόσιαλος με
με ανάρτησή του στο Facebook .“Η επιμονή της εκκλησίας στην τέλεση του μυστηρίου με τον τρόπο που επικράτησε τους τελευταίους αιώνες, και ο συνωστισμός σε αρκετές εκκλησίες, σε περίοδο πανδημίας, αντιβαίνουν τους κανόνες προστασίας της δημόσιας υγείας”,ανεφέρει.
Η ανάρτηση του κ. Μόσιαλου :
Η θεία ευχαριστία είναι κυρίαρχο ταυτοτικό χαρακτηριστικό της Ορθόδοξης εκκλησίας. Είναι η διαδικασία ανανέωσης της πίστης των πιστών.
Κανείς πιστός, αλλά και η μεγάλη πλειοψηφία όσων δεν πιστεύουν, δεν αμφισβήτησαν το μυστήριο της ευχαριστίας ως ταυτοτικό χαρακτηριστικό της εκκλησίας.
Εξάλλου, ορισμένοι που δεν πιστεύουν δεν αμφισβητούν μόνο τα ταυτοτικά χαρακτηριστικά της Ορθόδοξης εκκλησίας αλλά και κάθε θρησκείας.
Αυτό που τέθηκε όμως, με δεδομένους τους κινδύνους σε περίοδο πανδημίας, είναι η αναζήτηση λύσεων για τη διανομή της Ευχαριστίας στους πιστούς με ασφαλέστερο τρόπο. Λύσεις επιτεύχθηκαν σε διάφορες Ορθόδοξες εκκλησίες αλλά όχι στη χώρα μας.
Ο τρόπος τέλεσης του μυστηρίου δεν έχει ταυτοτικά χαρακτηριστικά. Η συμμετοχή έχει.
Και είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι η διανομή δεν γινόταν πάντα με τη χρήση κοινής λαβίδας.
Η επιμονή της εκκλησίας στην τέλεση του μυστηρίου με τον τρόπο που επικράτησε τους τελευταίους αιώνες, και ο συνωστισμός σε αρκετές εκκλησίες, σε περίοδο πανδημίας, αντιβαίνουν τους κανόνες προστασίας της δημόσιας υγείας.
Όχι τους επισήμους, γιατί δεν υπάρχουν επίσημες συστάσεις είτε της πολιτείας είτε της επιτροπής των ειδικών για τον τρόπο διανομής της Ευχαριστίας.
Υπήρξαν όμως αρκετές και επίμονες εκκλήσεις τήρησης των γενικότερων κανόνων δημόσιας υγείας που αγνοήθηκαν.
Δεν ανήκω σε αυτούς που θα καταγγείλουν τους πιστούς. Θα ήταν εύκολη αλλά μάλλον αδιέξοδη ενέργεια.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι οι ενέργειες της επίσημης εκκλησίας πρέπει να παραμένουν ασχολίαστες.
Με τις θεσμικές διαστάσεις των όσων συνέβησαν θα πρέπει να ασχοληθούν το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και η κυβέρνηση.
Θέλω όμως να τονίσω ξανά ότι η συζήτηση πρέπει να οριοθετηθεί σε συγκεκριμένα πλαίσια.
Το μυστήριο έχει ταυτοτικά χαρακτηριστικά, που δεν αμφισβητούνται, ενώ η διανομή δεν έχει.
Η εκκλησία θα πρέπει να εξηγήσει γιατί επιμένει σε ένα τρόπο διανομής που ενέχει κινδύνους για τη δημόσια υγεία.
Και οι πιστοί να αναρωτηθούν γιατί συμμετέχουν στο μυστήριο. Γιατί έχει σημασία ο τρόπος διανομής η γιατί έτσι επιβεβαιώνουν την πίστη τους και τη σχέση τους με την εκκλησία;
