Παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2016 η τελετή έναρξης του Ελεύθερου Πανεπιστημίου Δήμου Πεντέλης στο Πολιτιστικό κέντρο Μελισσίων, σε υλοποίηση πρωτοβουλίας του Δημάρχου Πεντέλης Δημήτρη Στεργίου-Καψάλη.
Ο Μακαριώτατος όμως στην ομιλία του έθιξε πολλά ζητήματα, εντοπίζοντας την έλευση μιας νέας εποχής για την Ελλάδα, εποχής στην οποία θα πρέπει ο τόπος να στηριχθεί στις δυνάμεις του και όχι να περιμένει από “έξω” κάποια λύση και σωτηρία. Οπως είπε χαρακτηριστικά:
«Αισθάνομαι ένα ξάφνιασμα διότι περνούμε πολλές φορές από αυτή την περιοχή, είμαστε προσκυνητές της Μονής της Πεντέλης, εκδηλώσεις πολλές γίνονται στη Μονή της Πεντέλης ωστόσο ένοιωσα ένα μεγαλείο και μια ομορφιά απόψε ακούγοντας και βλέποντας τις παραστατικές εικόνες. Ομολογουμένως όλα αυτά με ενθουσίασαν και θα ήθελα να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ και για την πρόσκληση και για την ευκαιρία που μου δώθηκε να δω μία άλλη πλευρά της περιοχής, να δω τον κόπο και τον μόχθο της εργασίας που γίνεται μέσα στο Δήμο αλλά ακόμα περισσότερο συγκινητικό είναι οι προοπτικές διότι στην πατρίδα μας σήμερα αυτό που λείπει είναι το όραμα. …. Ένα δεύτερο σημείο που θα ήθελα να τονίσω είναι ότι περιπίπτει στην αντίληψη μας κάθε μέρα όλο και περισσότερο ότι δημιουργούνται τέτοιες οάσεις στην Ελλάδα, το ανοικτό πανεπιστήμιο σήμερα εδώ στην Πεντέλη, χθες κάπου αλλού, αύριο θα μας καλέσουνε σε μια άλλη εκδήλωση. Οι προσκλήσεις που έρχονται από όλη την Ελλάδα είναι παρήγορες και αισιόδοξες, γιατί οι ομάδες των ανθρώπων πλέον έχουν καταλάβει πως δεν πρέπει να αφήσουν από τα χέρια τους και από την δική τους διάθεση στα χέρια άλλων ανθρώπων την χάραξη και την υλοποίηση των προγραμμάτων. Αυτό το βλέπουμε σαν ένα καλό σημάδι, μια ελπίδα, ένα μήνυμα αισιοδοξίας και πιστεύω είναι το χάραγμα και το άνοιγμα και για άλλες προσπάθειες.
Οι άνθρωποι που μένουν στην επαρχία παραγκωνισμένοι, που δεν εμβολιάζονται σε αυτούς τους προβληματισμούς, τα παιδιά τα οποία είναι κουρασμένα και δεν έχουν κουράγιο, δεν θέλουν να κουβεντιάσουν ή δεν είναι έτοιμα όταν θέτεις τέτοιου είδους προβληματισμούς ή χαράγματα, αρχίζουν να νοιώθουν λίγο διαφορετικά.
Επομένως νομίζω ένας κύκλος ιστορικός, πολιτισμικός, κοινωνικός, ανθρώπινος έχει κλείσει για τη ζωή της Ελλάδος και είναι κάτι που ίσως να είναι και φυσιολογικό ή να είναι κάτι που γεννιέται και το θέλουμε. Όσοι ελπίζουμε ότι οι ξένοι θα μας σώσουν είναι γελασμένοι. Μπορεί να βοηθήσουν, αλλά, διάβαζα αυτές τις μέρες, ότι το 1822 όταν είχαν γίνει οι πρώτες επιτυχίες εναντίον των Τούρκων και κάθισαν τα στελέχη να δουν τι θα γίνει, είδαν ότι δεν είχαν λεφτά. Και οι Τούρκοι πήραν ξανά την δύναμη από τον Ελλήσποντο και ξαναέρχονταν να πνίξουν την λίγη επιτυχία της επανάστασης. Kαι υπάρχει η κραυγή του Ιωσήφ, Επισκόπου Ανδρούσης, που ήταν υπουργός Παιδείας «τι θα κάνουμε» και αποφάσισαν να ζητήσουν δάνειο. Τότε αυτή που έδινε τα δάνεια ήταν η Ισπανία ζήτησαν 10-15 χιλιάδες τάλαρα αλλά δεν έρχονταν τα τάλαρα διότι οι διαπραγματεύσεις αργούσαν και με τα μέσα της εποχής θα έρχονταν πιο γρήγορα οι Τούρκοι από ότι το δάνειο. Μετά έγινε νέο αίτημα για δάνειο για 60 χιλιάδες τάλαρα γιατί τα έξοδα αντί να μειωθούν είχαν ανέβει περισσότερο. Ο Ιωσήφ Ανδρούσης, προς τιμή του, είπε ότι χρυσάφι και ασήμι υπάρχει στις εκκλησίες θα το φέρετε εδώ. Και μαζεύτηκε, όπως αναφέρει ο ιστορικός Κωνσταντίνος Οικονόμου, 840 οκάδες χρυσός και άργυρος και κάλυψαν τις ανάγκες, τάισαν, πλήρωσαν και «εξ αυτών νόμισμα έμελε κόπτειν».
Καλά είναι τα αιτήματα προς τα έξω να περιμένουμε τις βοήθειες όλες, αλλά αν εμείς οι ίδιοι δεν μπορέσουμε όλοι μαζί να πιάσουμε τα προβλήματα, να τα χαλιναγωγήσουμε, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Επομένως έκλεισε μια περίοδος όπως είπα ιστορική για την Ελλάδα και ανοίγει μία νέα. Το θέμα είναι αν θα αναπτυχθούν τέτοιες πρωτοβουλίες που ενημερώνεται ο λαός και παίρνει τις ευθύνες στα χέρια του και προχωρεί υπεύθυνα χωρίς να περιμένει μοιραία την λύση από τους άλλους, υπάρχει κάποια ελπίδα για πιο πέρα.»
