Στη Μαρία Μπραουδάκη
Πνευματικές μάχες και αφύπνιση από Εκκλησία και ποίμνιο ζητά ο μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος, ο οποίος τονίζει πως ανάγκη της Εκκλησίας δεν είναι να μπαίνει σε λογικές πολέμου με την Πολιτεία. Παράλληλα, εκφράζει την αγωνία του για το ότι σε λίγα χρόνια, «που θα φύγουν οι καλές μητέρες, δεν θα έχει ο ιερέας πρόσφορα για την προσκομιδή». Χαρακτηρίζει επίσης «σπάνιο είδος την ευλάβεια και τη συναίσθηση» των πιστών, διακρίνει εκκοσμίκευση στην εκκλησιαστική ζωή και σχολιάζει την ενδυμασία των γυναικών στα μυστήρια του γάμου και της βάπτισης.
Ο κ. Νικόλαος χαρακτηρίζει «έξυπνη την πολιτική του Αλέξη Τσίπρα» σε σχέση με την Εκκλησία και εκτιμά ότι λόγω αυτής «επικρατούν οι εχέφρονες» στον χώρο της κυβέρνησης. Ο ίδιος θεωρεί «μεγάλο πολιτικό και εθνικό λάθος» τον διαχωρισμό Εκκλησίας – Πολιτείας, αν και παρατηρεί πως ήδη «έχει αρχίσει μια προσεκτική διαδικασία» σε αυτή την κατεύθυνση. Σημειώνει, ωστόσο, πως «έχει ακόμα πολύ δρόμο».
Αναφερόμενος στη συζήτηση που έχει ξεκινήσει για τους μετανάστες στη χώρα μας, τονίζει: «Η Εκκλησία δεν επισημαίνει τον κίνδυνο από τους μετανάστες, γιατί και αυτοί είναι παιδιά του ιδίου Θεού. Διαμαρτύρεται για την κακοποίηση του ανθρωπίνου προσώπου. Αυτό που συμβαίνει με τους μετανάστες εξοργίζει κάθε υγιή συνείδηση και πρέπει να σταματήσει».
Πώς θα προσδιορίζατε σήμερα τις σχέσεις Εκκλησίας και Αριστεράς;
Στην Ελλάδα η Αριστερά δεν είναι όπως ήταν παλαιότερα. Αν και η κοσμοθεωρία της είναι αθεϊστική και υλιστική, εν τούτοις ανέχεται να θρησκεύουν όσα μέλη της το θέλουν. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της κ. Λιάνας Κανέλλη, που διακηρύττει την πίστη της και ακολουθεί πιστά την Ορθόδοξη Εκκλησία χωρίς να ενοχλεί την ηγεσία του κόμματός της. Αυτές όμως είναι εξαιρέσεις. Στο σύνολό της η Αριστερά είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με την πίστη, γι’ αυτό και επιδιώκει τον χωρισμό Εκκλησίας και Πολιτείας. Κυβερνήσεις του αριστερού χώρου που πολεμούσαν την Εκκλησία δεν ημπορούν να επικρατήσουν πια, γι’ αυτό και η γενική τους στάση είναι ήπιος διαχωρισμός με την Εκκλησία. Όπως σε όλα τα πολιτικά κόμματα υπάρχουν οι σκληροί και οι μετριοπαθείς, έτσι και στην πατρίδα μας, και συγκεκριμένα στην Αριστερά, υπάρχουν οι ορκισμένοι εχθροί της Εκκλησίας και οι συμβιβαστικοί. Αυτή την περίοδο, με την έξυπνη πολιτική του Αλέξη Τσίπρα, επικρατούν οι εχέφρονες, πράγμα που ωφελεί και συμφέρει και τον λαό και το ίδιο το κόμμα. Ιδανικές οι σχέσεις δεν είναι, όπως διακηρύχθηκε από κάποιο στέλεχος της κυβερνήσεως, γιατί αυτές δεν τις καθορίζουν οι επισκέψεις και οι διπλωματικές συναντήσεις με πρόσωπα της Εκκλησίας, αλλά οι πράξεις και οι αποφάσεις, που δημιουργούν νέες καταστάσεις στην πορεία του λαού.
Όπως σε όλα τα πολιτικά κόμματα υπάρχουν οι σκληροί και οι μετριοπαθείς, έτσι και στην πατρίδα μας, και συγκεκριμένα στην Αριστερά, υπάρχουν οι ορκισμένοι εχθροί της Εκκλησίας και οι συμβιβαστικοί
Βλέπετε ότι έφτασε η ώρα Εκκλησία και Πολιτεία να τραβήξουν χωριστούς δρόμους; Προσφέρεται η εποχή για τέτοια κουβέντα, ακόμη περισσότερο, για τέτοιες αποφάσεις;
Κάθε συζήτηση που είναι δυνατόν να θέσει σε κίνδυνο την ισορροπία της ελληνικής κοινωνίας πρέπει να αποφευχθεί, ιδίως αυτή την κρίσιμη περίοδο, που και η Πολιτεία και ο λαός στηρίζουν τις ελπίδες τους στην Εκκλησία. Θα ήταν μεγάλο πολιτικό και εθνικό λάθος να προχωρήσει η Πολιτεία στη νομοθέτηση του διαχωρισμού. Το ότι έχει αρχίσει μια προσεκτική διαδικασία χωρισμού οι πάντες το αντιλαμβανόμεθα. Ακόμη, με τις συζητήσεις που γίνονται στα ΜΜΕ σφυγμομετρούν την κοινή γνώμη. Χρόνια τώρα οι πολιτικοί, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, πιπιλίζουν το θέμα του χωρισμού. Φυσικά έχει αρχίσει ο διαχωρισμός με συγκεκριμένες ενέργειες κυβερνήσεων και έχει ακόμα πολύ δρόμο. Ο ελληνικός λαός πεισματικά αρνείται να υποστεί μετάγγιση πνευματικού αίματος. Τούτο αποδεικνύεται με την πιστή τήρηση των παραδόσεων και το υψηλό θρησκευτικό αίσθημα, που εκδηλώνεται και εκφράζεται σε όλες τις εκφάνσεις του εθνικού και του κοινωνικού βίου. Όμως, η συνεχής πλύση εγκεφάλου και ασφαλώς η πίεση της Ευρώπης θα φέρουν το επιθυμητό γι’ αυτούς αποτέλεσμα, εκτός και αν κάτι συμβεί και ανατραπούν τα σχέδιά τους. Η Εκκλησία δεν φοβείται τον χωρισμό. Άντεξε διωγμούς, δουλείες, πολέμους και θα φοβηθεί τώρα την αγνόηση και την περιφρόνησή της; Ο κίνδυνος είναι για το γένος, που θα χάσει τον πνευματικό προσανατολισμό του και θα μείνει χωρίς σπονδυλική στήλη.
Ποιες κινήσεις της κυβέρνησης θα θεωρούσατε «casus belli» για την Εκκλησία;
Η Εκκλησία δεν πορεύεται με κοσμική νοοτροπία και πολιτικούς όρους. Κι αν ακόμα πολεμείται, δεν αντιδρά και δεν εκδικείται. Αμύνεται με την αγάπη της και την ταπείνωσή της. Ο Αγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέγει χαρακτηριστικά: «Ηττώμαι ίνα νικήσω». Η δύναμη της Εκκλησίας είναι η κατά κόσμον αδυναμία της. Με τη σταυρική του θυσία και τον επονείδιστο θάνατο ο Χριστός ενίκησε και ανέστη εκ των νεκρών. Συνεπώς «casus belli» δεν υπάρχει για την Εκκλησία. Γρηγορεί και αγρυπνεί επί των πνευματικών επάλξεων, για να μη αλωθεί από τους εχθρούς της πίστεως. Όταν είχαν γίνει τα μεγάλα συλλαλητήρια στην Αθήνα για το θέμα των ταυτοτήτων, ένας σοφός μητροπολίτης έλεγε: «Ο λαός της Εκκλησίας κάνει τα συλλαλητήριά του στους ναούς, με προσευχή, και όχι στους δρόμους, με συνθήματα». Είχε δίκιο, διότι τελικά τα εκατομμύρια των πιστών φαίνεται ότι δεν έφεραν αποτέλεσμα, αφού η Πολιτεία δεν έκανε πίσω. Όλοι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η Εκκλησία κάθε μέρα διεξάγει αγώνα κατά των οργάνων του σκότους. Άρα για εμάς ο πόλεμος και οι πνευματικές μάχες δεν σταμάτησαν ποτέ.
Γιατί οι Έλληνες είναι «νερόβραστοι» χριστιανοί; Τι περισσότερο θα θέλατε από τους πιστούς;
Ποιος αμφιβάλλει ότι ο λαός μας έχει χάσει την πνευματική του ικμάδα; Έχει καταληφθεί από ψυχική και πνευματική κόπωση και υπολειτουργεί πνευματικά. Ποιο είναι το ποσοστό των εκκλησιαζομένων κάθε Κυριακή; Ο ενθουσιασμός που αισθανόμαστε στις μεγάλες εορτές από τα πλήθη των πιστών δεν πρέπει να μας καθησυχάζει ότι όλα πάνε καλά. Έχει ρίζες πνευματικές ο ελληνικός λαός. Έχει όμως καρποφορία, δηλαδή έργα μετανοίας και εκκλησιαστικής συμπεριφοράς; Παρατηρώ με θλίψη ότι και αυτοί που εκκλησιάζονται την Κυριακή έρχονται καθυστερημένοι στον ναό, μετά τις 9, και είναι κουρασμένοι. Σε λίγα χρόνια, όταν θα φύγουν οι καλές μητέρες, δεν θα έχει ο ιερέας πρόσφορα για την προσκομιδή. Η εκκοσμίκευση και σε αυτή την εκκλησιαστική ζωή έχει βαθιά εισχωρήσει. Ενδεικτικά σας παρακαλώ να παρατηρήσετε την ενδυμασία των γυναικών σε γάμους και βαπτίσεις. Πλήρης άγνοια και αδιαφορία. Η ευλάβεια και η συναίσθηση είναι είδος σπάνιο για τη σημερινή χριστιανική ελληνική κοινωνία. Πρέπει όλοι να αφυπνισθούμε. Οι μεν ποιμένες να κατηχούν και να οικοδομούν συνεχώς τον λαό. Ο δε λαός να υπακούει και να προσπαθεί αυτό που πιστεύει να το ζει.
Απειλεί και πώς την Ελλάδα ο ισλαμικός φανατισμός; Τι θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ανάχωμα;
Η μεγαλύτερη απειλή για την Ευρώπη και την Ελλάδα ιδιαίτερα είναι το φανατικό Ισλάμ. Οι σκληροί της θρησκείας αυτής έχουν ήδη αρχίσει τις βίαιες πράξεις τους, οι οποίες παγώνουν τον πολιτισμένο κόσμο. Το ευγενές Ισλάμ έχει παραμερισθεί. Η μέχρι τώρα καλή συνεργασία των διαφορετικών κοινωνιών θα ανατραπεί και αλίμονο όπου πέσει αυτή η κατάρα. Να έχουμε αποκεφαλισμούς χριστιανών στη σημερινή εποχή, επειδή δεν αρνούνται την πίστη τους; Να γυρίζουμε δηλαδή 1.700 χρόνια πίσω, στους χρόνους του Διοκλητιανού και του Νέρωνα; Αυτό είναι καταστροφική οπισθοδρόμηση, για την οποία έχουν ευθύνη και οι πολιτικοί ηγέτες της εποχής μας, που ανεύθυνα αναμειγνύουν τους λαούς και με τη φιλοσοφία της παγκοσμιοποιήσεως αποδυναμώνουν την ευγενέστερη, τη δικαιότερη, την υψηλότερη θρησκεία του χριστιανισμού. Η χριστιανική Ευρώπη σήμερα τείνει να γίνει ισλαμική Ευρώπη. Εκείνοι που σχεδιάζουν τον περιορισμό, για να μην ειπώ τον εξολοθρεμό της χριστιανοσύνης, είχαν τη σατανική σκέψη να ρίξουν «λύκους βαρείς» μέσα στη μάνδρα της πίστεως. Τώρα αρχίζουν οι ηγέτες να φοβούνται. Νομίζω όμως ότι είναι πολύ αργά. Εάν η Ελλάδα δεν επιστρέψει στις ρίζες της πίστεως και της παραδόσεώς της, εάν η Πολιτεία δεν οργανώσει και οπλίσει την κοινωνία με βάση τον ελληνορθόδοξο πολιτισμό, εάν ο λαός μας δεν αγκαλιάσει τα ιδανικά της πίστεως και της πατρίδας και εάν η νεολαία δεν τραφεί με αυτά που κράτησαν την Ελλάδα όρθια εδώ και 3.000 χρόνια, τότε η ισοπέδωση και η υποδούλωση στους «αλλοτρίους» είναι βεβαία.
Αποτελούν πραγματικό κίνδυνο για τη χώρα μας οι μετανάστες;
Η Εκκλησία αγαπά και περιποιείται κάθε ξένο εν ονόματι του Ιησού Χριστού. Στους χιλιάδες δυστυχισμένους μετανάστες που καθημερινά αποβιβάζονται από τους δουλεμπόρους στα νησιά μας, οι τοπικές εκκλησίες προσφέρουν αγάπη, ρούχα, φάρμακα, φαγητό. Με τον τρόπο όμως που καταφεύγουν στην Ελλάδα οι μετανάστες, κινδυνεύουμε να χάσουμε το νόημα της αγάπης και να γίνουμε κι εμείς μέρος ενός αισχίστου προγράμματος εκμεταλλεύσεως του ανθρωπίνου προσώπου. Βλέπουμε στις τηλεοράσεις την εκμετάλλευση και την κακοποίηση των ταλαιπώρων αδελφών μας και πονάμε. Η Εκκλησία δεν επισημαίνει τον κίνδυνο από τους μετανάστες, γιατί και αυτοί είναι παιδιά του ιδίου Θεού. Αυτή είναι δουλειά του κράτους. Η Εκκλησία διαμαρτύρεται για την κακοποίηση του ανθρωπίνου προσώπου. Δεν γνωρίζω τις συμφωνίες του ελληνικού κράτους με τις Βρυξέλλες για το Μεταναστευτικό. Γνωρίζω όμως καλά ότι αυτό που συμβαίνει με τους μετανάστες εξοργίζει κάθε υγιή συνείδηση και πρέπει να σταματήσει.
