Ό Όσιος Σαμψών ο ξενοδόχος αποτελεί μια άκρως χαρακτηριστική προσωποποίηση της πνευματικής και αγιοπνευματικής απλότητας και της ασκητικής ορθοπραξίας.
Έζησε την εποχή του Ιουστινιανού και καταγόταν από την παλαιά Ρώμη. Όλη η ζωή του ήταν μια αδιάκοπη θυσιαστική προσφορά και διακονία προς τον άλλον. Αυτός ο μακάριος, αφού διένειμε την όποια υλική του περιουσία στους φτωχούς, κατέφυγε στην Κωνσταντινούπολη και επιδόθηκε στη μελέτη των Γραφών και της Πατερικής Γραμματείας, αγρυπνώντας στην προσευχή και κάνοντας υπέρμετρες νηστείες και θυσίες για να καταπολεμήσει τα πάθη του και να μεταποιήσει την καρδιά του σε θρόνο και κατοικητήριο Αυτής της Παναγίας Τριάδος.
Χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος ένεκα της μεγάλης φήμης που είχε αρχίσει να εξαπλώνεται σχετικά με την αγιότητά του. Μάλιστα δε, έφθασε στο σημείο να θεραπεύσει και τον ίδιο τον Αυτοκράτορα, τον Ιουστινιανό, όταν ο τελευταίος αντιμετώπισε μια ανίατη ασθένεια. Και τότε, γεμάτος ευγνωμοσύνη και ευχαρίστηση προς τον Άγιο, ο Ιουστινιανός, αφού ρώτησε την επιθυμία του “ιατρού” του Σαμψών, έκτισε προς τιμήν του ένα ολόκληρο ξενοδοχείο, ώστε ο Σαμψών, ο επονομαζόμενος και “ξενοδόχος” να περάσει το υπόλοιπο της επί γης βιωτής του διακονώντας κάθε αδελφό και εμπερίστατο διαβάτη που έφθανε στον ξενώνα και ξενοδοχείο του.
Και έτσι κοιμήθηκε ειρηνικά, ο Σαμψών ο ξενοδόχος, και έμεινε το ξενοδοχείο του να θυμίζει πως η αγάπη του Χριστού μεταμορφώνει κάθε άνθρωπο, μέσω της άδολης και άνευ αντιδόσεως αγάπης.
Αναστάσιος Μαρίνης, θεολόγος
