Στον Πάνο Μπαΐλη
Οι νέοι, λόγω και της κρίσης θέλουν να γίνουν ιερείς, ωστόσο δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα αφού η εκκλησία έχει ανάγκη από προσωπικότητες. Αν και είναι σεβαστή η αγωνία των νέων για την επιβίωση ο ρόλος του ιερέα είναι σημαντικός, υποστηρίζει στην «Κιβωτό» ο π. Βαγγέλης Φεγγούλης αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Κληρικών (ΙΣΚΕ) αλλά και τακτικό μέλος του Ταμείου Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων.
Ο παπα-Βαγγέλης αν και… δοξάζει τον θεό γιατί οι κληρικοί έχουν έναν μισθό σε περίοδο γενικευμένης ανεργίας,χαρακτηρίζει αρνητική εξέλιξη την κατάργηση του «κληρικόσημου» καθώς πλήττει το εφάπαξ των ιερέων το οποίο ήδη έχει μειωθεί κατά 37%.Εκτός αυτών, εκφράζει την πλήρη αντίθεση του για την απόφαση της Συνόδου να βάλει όρια στη χρήση του Ιντερνετ.
Πόσο έχει επηρεάσει η κρίση τους μισθούς και τις συντάξεις σας;
Όπως όλοι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι έτσι και μείς νιώσαμε για τα καλά στο πετσί μας, το αποτέλεσμα της μείωσης σε μισθούς και συντάξεις. Το πρόβλημα το οποίο βιώνει ο κάθε οικογενειάρχης σήμερα στην Ελλάδα το βιώνει και ο οικογενειάρχης κληρικός. Από τις αρχές του 2015, όπως γνωρίζετε με νόμο του κράτους έχει καταργηθεί το κληρικόσημο, που ήταν η πιο σημαντική πηγή εσόδων υπέρ των αναγκών του Ταμείου μας, το οποίο ως γνωστόν χορηγεί το εφάπαξ των κληρικών. Πρόκειται για μια πολύ αρνητική εξέλιξη, με απρόβλεπτες συνέπειες καθότι το εφάπαξ μέχρι τώρα έχει ήδη μειωθεί κατά 37%, ενώ μεγάλες είναι και οι μειώσεις στους μισθούς. Ωστόσο θα πρέπει να λέμε Δόξα τω Θεώ, που παίρνομαι ακόμη ένα μισθό, την ίδια στιγμή, που δίπλα μας, η ανεργία μαστίζει 1,5 περίπου εκατ. συνανθρώπους μας.
Σε πόσα χωριά αντιστοιχεί ένας ιερέας;
Σύμφωνα με κάποια στοιχεία της Eurostat στο τέλος του 2012 φαίνονται 9.000 περίπου διορισμένοι κληρικοί στην Ελλαδική Εκκλησία. Δεν είμαστε υπεράριθμοι, αντίθετα έχουμε πολλά κενά που δεν μπορούμε να καλύψουμε κυρίως στην επαρχία, όπου ένας ιερέας διακονεί από 2 έως και 5 χωριά και κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Η κατάσταση επιδεινώθηκε τα τελευταία μνημονιακά χρόνια, καθότι ο διορισμός νέων κληρικών μειώθηκε στο ελάχιστο. Μετά βασάνων διορίζονταν 70 κληρικοί το χρόνο σε όλη την Ελλάδα. Ευτυχώς όμως που το μείζον αυτό θέμα αντιμετωπίστηκε με σοφία και αγάπη, θετικότατα τόσο από τον Προκαθήμενο της Εκκλησίας μας και από τους ιεράρχες, όσο και από τον ΙΣΚΕ και δεν σταμάτησαν εντελώς οι διορισμοί.
Εδώ θα ήθελα να τονίσω πως ο ρόλος του Μακαριωτάτου για να έχει εξασφαλισμένο τον μισθό του ο κάθε κληρικός, ήτο καθοριστικός. Όποιος διαβάσει το βιβλίου του Αρχιεπισκόπου, με θέμα «Η μισθοδοσία του εφημεριακού κλήρου στην Ελλάδα», θα πάρει πολλές απαντήσεις για το πολύ σημαντικό αυτό θέμα. Παρότι στις μέρες έχουμε και πολλές χειροτονίες άμισθων κληρικών, που δίνουν σημαντικές λύσεις, θέλω να πιστεύω πως οι διορισμοί δεν θα σταματήσουν, αλλά αντιθέτως, θα αυξηθούν και μάλιστα από 70 σε 140 ετησίως, όπως με πληροφόρησαν έγκυρες πηγές, που γνωρίζουν τι ειπώθηκε στις πρόσφατες συναντήσεις του Αρχιεπισκόπου με τον Πρωθυπουργό, τον υπουργό Παιδείας και τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών.
Εν τέλει θεωρώ πως η έλλειψη ιερέα έχει δημιουργήσει τεράστιο θέμα και ειδικά στις μικρότερες κοινωνίες, στα χωριά μας, γιατί όπως και να το κάνουμε, χωριό χωρίς δάσκαλο, παπά και Πρόεδρο, χωριό δεν είναι…
Έχει γραφεί ότι πολλοί νέοι, λόγω της κρίσης θέλουν να γίνουν κληρικοί
Η οικονομική κρίση που έχει πλήξει τη χώρα και κυρίως τη νέα γενιά με τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, φαίνεται πως έχει οδηγήσει πολλούς νεαρούς Έλληνες στο να θέλουν να γίνουν ιερείς. Με βάση τα λόγια του Κυρίου μας, «Δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων», η Εκκλησία μας, πάντα καλεί τα παιδιά της, τα προερχόμενα μέσα από την κοινωνία μας για να διακονήσουν το ιερό θυσιαστήριο. Πρόκειται για κάλεσμα του Θεού και επ΄ αυτού απαιτούνται συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Ωστόσο είναι γεγονός ότι τον τελευταίο καιρό υπάρχει αυξημένο ενδιαφέρον, πολλών νέων μας να ιερωθούν. Εδώ όμως χρειάζεται προσοχή, γιατί η Εκκλησία μας, πρέπει να στελεχωθεί με κατάλληλα πρόσωπα που διαθέτουν την πνευματικότητα, την μόρφωση και το φρόνημα να αναλάβουν ένα τόσο μεγάλο φορτίο.
Τι κάνει η Εκκλησία για την οικονομική κρίση; Πώς βοηθάει τον πολίτη;
Η κρίση που διέρχεται ο τόπος μας, δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά είναι πρώτιστα πνευματική και κατά συνέπεια ηθική. «Η οικονομική κρίση είναι το πιο κραυγαλέο, το άμεσα ορατό και επώδυνο σύμπτωμα της ασθένειας», τόνισε σε κάποια τοποθέτησή του και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος. Συμφωνώντας απόλυτα μαζί του, θεωρώ, πως η Εκκλησία θα πρέπει να εργασθεί δυναμικά για την πνευματική μας αποκατάσταση και ταυτόχρονα με έργα και συγκεκριμένες πράξεις να συνδράμει καθοριστικά στην ανάσχεση και της οικονομικής κρίσης, που αποτελεί μια οδυνηρή πραγματικότητα, που θα μας ταλαιπωρήσει όπως φαίνεται για αρκετό καιρό ακόμα.
Ο ρόλος επομένως της εκκλησίας στην περίπτωση αυτή, είναι και συνεχίζει να είναι ευεργετικός αλλά και ταυτόχρονα ανακουφιστικός, προσαρμοσμένος στην πράξη, στα πλαίσια της φιλαλληλίας, της φιλανθρωπίας, της αλληλεγγύης και της προσφοράς στους αδελφούς μας που έχουν ανάγκη. Σήμερα μέσα στην κρίση, η Εκκλησία, στο πρόσωπο των Ιερών Μητροπόλεων, των Ενοριών, έχει καταγράψει μια τεράστια και πολύπλευρη ανθρωπιστική δράση, ανοίγοντας την αγκαλιά της σαν καλή μάνα σε χιλιάδες δοκιμαζόμενους και πάσχοντες αδελφούς μας.
Στην δική σας επαρχία πως αντιμετωπίζεται η κρίση αυτή από την Εκκλησία;
Στην Ευρυτανία, έχουμε πνευματικό μας ηγέτη και καθοδηγητή, έναν σπουδαίο Γέροντα, έναν άγιο Επίσκοπο, που έχει προσφέρει τεράστιο έργο την θεόσωστη Μητρόπολή μας. Δεν θα αναφερθώ σε λεπτομέρειες, όμως θα ήτο παράλειψη μεγάλη να μην πω δυο κουβέντες για το ύψιστο κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο της τοπικής μας εκκλησίας, που εκφράζεται τόσο στο πρόσωπο του σεπτού ποιμενάρχου μας, όσο και στους αδελφούς κληρικούς που έχουν σταθεί επάξια και ευεργετικά σε πολλούς συνανθρώπους μας, που έχουν επηρεαστεί από την κρίση. Χωρίς ποτέ το έργο αυτό να γίνεται δελτίο ειδήσεων, αλλά με σιωπηρό και διακριτικό τρόπο, πολλοί πάσχοντες και δοκιμαζόμενοι συνάνθρωποι μας, στηρίχτηκαν από την εκκλησία μας.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι πολλοί νέοι στρέφονται στον πολιτικό γάμο, επειδή η τελετή στην Εκκλησία κοστίζει. Πόσο είναι αυτό το κόστος τελικά;
Πολύς ο λόγος για τα χρήματα που ζητούν κάποιοι ιερείς σε μυστήρια και ελάχιστος για την σπατάλη, που γίνεται στις περισσότερες περιπτώσεις από τους τελούντες τα Μυστήρια. Είμαι 26 χρόνια ιερέας και γνωρίζω πολύ καλά ότι εδώ αδικείται κατάφορα ο ιερέας που καλείται να τελέσει ένα μυστήριο. Το λέω αυτό, γιατί είναι γνωστό πως τα πολλά χρήματα σε ένα γάμο σπαταλούνται, στους στολισμούς, στις δεξιώσεις στα πανάκριβα δώρα και όχι φυσικά στα ελάχιστα που αν θέλει, δίνει κάποιος στην Εκκλησία και τον ιερέα. Λέω αν θέλει, γιατί κανείς δεν υποχρεούται να δώσει τυχερό. Τώρα αν αυτός που παντρεύει το παιδί του ή βαπτίζει, δώσει ή δεν δώσει ένα φιλοδώρημα στον παπά ή στον ψάλτη ή στη νεωκόρο, είναι θέμα δικό του και σίγουρα πρόκειται για ένα μικρό ποσό μπροστά σε αυτά που ακούγονται για ένα «καλό μυστήριο», όπως το θεωρούν κάποιοι.
Δικαιολογώ και εκείνους που αγανακτήσει με τις αξιώσεις που προβάλλουν για αμοιβή, κάποιοι ευτυχώς λιγοστοί κληρικοί, οι οποίοι μας εκθέτουν όλους
Ως Αρχιερατικός Επίτροπος της περιοχής μου, που καλούμαι να προβώ στην έκδοση αδειών Γάμου και πολλάκις στην τέλεση Μυστηρίων, σας λέγω με απόλυτη ειλικρίνεια, πως για την άδεια Γάμου απαιτούνται 18 ευρώ για παράβολο του Δημοσίου, 8 ευρώ για τα κληρικόσημα και ότι επιθυμεί ο καθείς την ώρα του μυστηρίου, για την εκκλησία και τον παπά, ποσόν που δεν περνάει στις μέρες μας τα 20-30 ευρώ! Δεν νομίζω πως αυτά τα ποσά θεωρούνται εμπόδιο για να στραφούν οι μελλόνυμφοι στον πολιτικό γάμο…
Όμως για να δώσω και την άλλη εικόνα, του κόστους ενός πολιτικού γάμου, σας ενημερώνω πως πέραν του ίδιου παράβολου των 18 ευρώ, πολλοί Δήμοι έχουν επιβάλει και ένα τέλος γάμου για την τελετή, ουδόλως ευκαταφρόνητο, που ξεκινάει από 30 και φτάνει και τα 150 ευρώ.
Πέραν όμως των ανωτέρω δικαιολογώ και εκείνους που αγανακτήσει με τις αξιώσεις που προβάλλουν για αμοιβή, κάποιοι ευτυχώς λιγοστοί κληρικοί, οι οποίοι μας εκθέτουν όλους, γιατί όπως ξέρετε, όταν κάνει λάθος ένας παπάς δεν λένε, αυτό το έκανε ο τάδε παπάς, αλλά ότι έτσι είναι οι παπάδες…
Είστε από τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν την τεχνολογία και τα social media. Πρόσφατα η Σύνοδος ζήτησε να μπει ένα φρένο στην χρήση τους. Πως κρίνετε την απόφαση;
Διαφωνώ κάθετα με τα «όρια» στη χρήση του διαδικτύου από κληρικούς και μοναχούς που πρόσφατα με εγκύκλιό της έχει βάλει η Ιερά Σύνοδος της εκκλησίας. Είναι γεγονός πως είναι παρά πολλά τα αρνητικά του Internet, όμως αν αυτό χρησιμοποιηθεί σωστά και προσεκτικά μπορεί να γίνει σημαντικό ποιμαντικό μέσο στα χέρια της Εκκλησίας. Στην σύγχρονη εποχή που ζούμε, δεν μπορούμε ως Εκκλησία να στερήσουμε σε εκείνους που καθημερινά πλοηγούνται στο ηλεκτρονικό σύμπαν το δικαίωμα να μπορέσουν, μέσω του διαδικτύου, να ανακαλύψουν τα θαυμάσια του Θεού. Βέβαια εδώ θα πρέπει να πούμε πως υπάρχει διαφορά στη χρήση του διαδικτύου και στη χρήση – κατάχρηση, των λεγόμενων μέσων κοινωνικής δικτύωσης, μια διαφορά ειδοποιός που χρήζει ξεχωριστής αντιμετώπισης.
Επειδή ασχολούμαι με τα social media, θεωρώ πως η τεχνολογία θα πρέπει να υπηρετεί τον άνθρωπο και να μην υποτάσσεται ο άνθρωπος σε αυτή. Επομένως, θα πρέπει να καταλάβουμε άπαντες και κυρίως εμείς οι κληρικοί, πως καμία τεχνολογία, δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη ζωντανή σχέση με τον Θεό και τη ζωντανή επικοινωνία με τον συνάνθρωπο, με τον ενορίτη, με το πνευματικό μας παιδί. Εν κατακλείδι, διαδίκτυο και τεχνολογία αν χρησιμοποιηθούν σωστά μπορούν να αποδειχθούν ένα χρήσιμο εργαλείο σε όλα σχεδόν τα επίπεδα της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Στην σύγχρονη εποχή που ζούμε, δεν μπορούμε ως Εκκλησία να στερήσουμε σε εκείνους που καθημερινά πλοηγούνται στο ηλεκτρονικό σύμπαν το δικαίωμα να μπορέσουν, μέσω του διαδικτύου, να ανακαλύψουν τα θαυμάσια του Θεού
Πόσο κοντά είναι ο ιερέας στον απλό πολίτη που έχει ανάγκη σήμερα και τι περιθώρια έχει να παρέμβει στην λύση των κοινωνικών προβλημάτων;
Όσο ο καλός γονιός στο παιδί του. Είναι τεράστιο το έργο και ύψιστος ο ρόλος του ιερέα την σημερινή εποχή, μια εποχή, που ο κόσμος δοκιμάζεται από χίλια – μύρια προβλήματα. Η οικονομική κρίση που χτύπησε την πόρτα της χώρας μας έχει δημιουργήσει μια χιονοστιβάδα κοινωνικών προβλημάτων των συμπολιτών μας, τα οποία κάθε μέρα πολλαπλασιάζονται. Η Εκκλησία, όπως συμβαίνει πάντα θα είναι και πάλι η μάνα ή αν θέλετε όπως έλεγε και ο παππούς μου ο Παπα – Γιώργης, η κλώσα που θα σκεπάζει πάντα με τα τεράστια φτερά της τα κλωσόπουλα. Ο ρόλος του παππά στο χωριό ή στην πόλη, στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα είναι ουσιαστικός, σημαντικός και αποφασιστικός, ρόλος ζωτικής σημασίας για το παρόν και το μέλλον της Πατρίδος μας. Αν εκλείψουν οι ορθόδοξοι Ιερείς, από τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία, η ζωή στη Χώρα μας θα χάσει την δυναμική της στις έξωθεν καταλυτικές επιδράσεις και αλλοιώσεις.
Ποιός είναι
Ο π. Ευάγγελος Φεγγούλης γεννήθηκε το 1964 στην Επισκοπή Ευρυτανίας. Το 1984 απεφοίτησε από την 7τάξια Ιερατική Σχολή Καρπενησίου, το 2001 από την Θεολογική Σχολή, ενώ συνέχισε τις σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας.
Το 2012, μετά από αρχαιρεσίες, εξελέγη μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος (ΙΣΚΕ) και πρόσφατα επανεξελέγη λαμβάνοντας την θέση του Αντιπροέδρου του ΙΣΚΕ. Από 1-1- 2015, σύμφωνα ορίστηκε ως Τακτικό Μέλος του Δ.Σ. του ΤΠΔΥ (Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων) ως πρώτος σε ψήφους στις εκλογές του ΙΣΚΕ, με τριετή θητεία. Είναι πατέρας πέντε παιδιών.
