Την Τρίτη 9 Νοεμβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στο Προσκύνημα του Αγίου Νεκταρίου στα Κύμινα.
Στην διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τέθηκε σε προσκύνηση η Τιμία Κάρα της Αγίας Υπομονής από την Ιερά Μονή Οσίου Παταπίου Λουτρακίου Κορινθίας, η οποία μεταφέρθηκε με την ευκαιρία της πανηγύρεως του Θαυματουργού Αγίου και θα βρίσκεται στον Ιερό Ναό μέχρι την Κυριακή 14 Νοεμβρίου.
Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων για ακόμη μία φορά εξέφρασε τις θερμές ευχαριστίες του προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κορίνθου κ. Διονύσιο για την άδεια και την ευλογία του αλλά και προς την Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής του Οσίου Παταπίου Γερόντισσα Χρυσοβαλάντη για την πρόθυμη ανταπόκρισή της στο αίτημα της Ιεράς μας Μητροπόλεως, ενώ δεν παρέλειψε να συγχαρεί τον προϊστάμενο του πανηγυρίζοντος Ιερού Ναού Πρωτοπρεσβύτερο π. Χρήστο Αιγίδη και τους συνεργάτες του για το σπουδαίο έργο που επιτελούνε.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἄνθρωπος οὐρανόφρων ἀνεδείχθης ἐν κόσμῳ, Νεκτάριε Χριστοῦ ἱεράρχα».
Μέ τέσσερις λέξεις συνοψίζει ὁ ἱερός ὑμνογράφος τή ζωή τοῦ ἑορταζομένου σήμερα ἁγίου Νεκταρίου, ἐπισκόπου Πενταπόλεως, τοῦ θαυματουργοῦ.
Ἄνθρωπος ἦταν ὁ ἅγιος Νεκτάριος. Ἄνθρωπος, ὅπως εἴμεθα καί ἐμεῖς πού προσήλθαμε σήμερα ἐδῶ, στό Προσκύνημά του, γιά νά τιμήσουμε τή μνήμη του. Ἄνθρωπος χοϊκός, πού ἔφερε τήν ἀσθένεια τῆς ὑλικῆς φύσεως. Ὅμως ὁ ἅγιος Νεκτάριος δέν ἐπέτρεψε στήν ὑλική φύση νά ἐπικρατήσει στήν ὕπαρξή του. Δέν ἐπέτρεψε στόν χοῦ τῆς ἀνθρώπινης σαρκός του νά κυριαρχήσει στήν ψυχή του καί νά ἀμαυρώσει τή θεία εἰκόνα της.
Πῶς τό κατόρθωσε; Τό κατόρθωσε, γιατί, ὅπως ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνογράφος, δέν ἦταν ἁπλῶς ἄνθρωπος, ἀλλά ἦταν «ἄνθρωπος οὐρανόφρων». Ἦταν δηλαδή ἄνθρωπος πού εἶχε στόν νοῦ του τόν οὐρανό. Ἦταν ἄνθρωπος πού εἶχε τόν νοῦ του στραμμένο πρός τόν οὐρανό. Ἄνθρωπος πού ἔκανε πράξη στή ζωή του τόν λόγο τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου: «τά ἄνω ζητεῖτε, τά ἄνω φρονεῖτε, μή τά ἐπί τῆς γῆς».
Τά ἄνω ζητοῦσε ὁ ἅγιος Νεκτάριος σέ ὅλη του τή ζωή. Μέσα στίς δυσκολίες καί στούς πειρασμούς, μέσα στίς συκοφαντίες καί στούς διωγμούς, εἶχε τόν νοῦ του στόν οὐρανό, στή «μέλλουσα πόλη», στήν οὐράνια πατρίδα, ἐκεῖ ὅπου πρέπει ὅλοι νά ἀγωνιζόμεθα γιά νά φθάσουμε. Γι᾽ αὐτό καί θεωροῦσε «τά πάντα σκύβαλα», τά πάντα τά θεωροῦσε σκουπίδια, ὅλα ὅσα ἀντιμετώπιζε, καί δέν ἄφηνε νά τοῦ παρασύρουν τόν νοῦ, δέν ἄφηνε νά τόν ἀποσπάσουν ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί ἀπό τήν προσπάθειά του νά εἶναι ἑνωμένος μαζί του καί ἀφοσιωμένος σέ Αὐτόν.
Γνώριζε ὅτι ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου καί πολύ περισσότερο ἡ ζωή τοῦ χριστιανοῦ, εἶναι συνυφασμένη μέ δοκιμασίες καί πειρασμούς, καί ἤξερε ὅτι κανείς δέν μπορεῖ νά τούς ἀποφύγει. Ἤξερε ὅμως ὅτι μποροῦσε νά τούς ἀντέξει καί νά τούς ξεπεράσει μέ τήν ὑπομονή.
Ἔχοντας στραμμένο τόν νοῦ του στόν οὐρανό καί γνωρίζοντας ὅτι δέν ἀξίζουν τίποτε «τά παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρός τήν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς», ὅπως γράφει καί ὁ οὐρανοβάμων ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ἅγιος Νεκτάριος ἔτρεχε «δι᾽ ὑπομονῆς τόν προκείμενον» αὐτῷ «ἀγῶνα». Καί ἔτσι ἔφθασε μέ ἐπιτυχία μέχρι τό τέλος. Ἔφθασε στόν οὐρανό, διότι κατά τήν ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου «ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος σωθήσεται».
Τήν ἴδια ὑπομονή ἔδειξε στή ζωή της καί ἡ ἁγία Ὑπομονή, τῆς ὁποίας τή σεπτή καί χαριτόβρυτο κάρα, πού φυλάσσεται στήν Ἱερά Μονή τοῦ ὁσίου Παταπίου στό Λουτράκι, ἔχουμε τήν εὐλογία νά φιλοξενοῦμε αὐτές τίς ἡμέρες, ἐδῶ στό ἱερό Προσκύνημα τοῦ ἁγίου Νεκταρίου.
Ἄν καί ἦταν αὐτοκράτειρα τοῦ Βυζαντίου, ἄν καί εἶχε ἰσχύ καί δύναμη, δέν ἀσκοῦσε τήν ἰσχύ καί τή δύναμη τῆς ἐξουσίας γιά νά ἀντιμετωπίσει τούς πειρασμούς καί τίς δυσκολίες πού συναντοῦσε, ἀλλά ἀσκοῦσε τή δύναμη τῆς ὑπομονῆς. Μέσα ἀπό τήν ἄσκηση τῆς ὑπομονῆς, ἡ ὁποία ἦταν ἡ μόνη της συνοδεία τόσο ὅσο ζοῦσε στά ἀνάκτορα ὡς βασίλισσα, ὅσο καί τά 25 χρόνια τά ὁποῖα ἔζησε ὡς μοναχή μέ τό ὄνομα Ὑπομονή, ἁγίασε τήν ψυχή της καί ἀποδείχθηκε εὐάρεστη στόν Θεό, ὁ ὁποῖος τήν ἁγίασε καί τῆς χάρισε τή μακαριότητα τῆς οὐρανίου βασιλείας του.
Οἱ δύο, λοιπόν, ἅγιοι πού τιμοῦμε σήμερα, ὁ ἅγιος Νεκτάριος, τοῦ ὁποίου τή μνήμη ἑορτάζουμε καί ἡ ἁγία Ὑπομονή, μᾶς δείχνουν τόν δρόμο καί τῆς δικῆς μας σωτηρίας μέσω τῆς ὑπομονῆς. Καί θά μποροῦσε κανείς νά πεῖ ὅτι ὁ δρόμος αὐτός δέν εἶναι ἕνας δύσκολος δρόμος, γιατί δέν χρειάζεται οὔτε νά ἐγκαταλείψουμε τόν κόσμο, οὔτε νά ὑποβάλλουμε τόν ἑαυτό μας σέ στερήσεις καί κακουχίες. Χρειάζεται μόνο νά ὑπομένουμε μέ ταπείνωση ὅλα ὅσα ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά μᾶς δοκιμάσουν. Χρειάζεται, ἀντί νά διαμαρτυρόμεθα καί νά γογγύζουμε γιά τά λυπηρά καί τά δυσάρεστα, τά ὁποῖα συναντοῦμε στή ζωή μας, νά τά ἀξιοποιοῦμε σάν σκαλοπάτια πού θά μᾶς φέρουν πιό κοντά σόν Θεό. Χρειάζεται νά τά ἀποδεχόμεθα μέ εὐγνωμοσύνη, γιατί μᾶς βοηθοῦν νά αὐξήσουμε τήν ὑπομονή μας. Χρειάζεται νά τά ξεπερνοῦμε μέ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό καί μέ τήν πίστη ὅτι Ἐκεῖνος θά δώσει καί σέ μᾶς «σύν τῷ πειρασμῷ καί τήν ἔκβασιν αὐτοῦ τοῦ δύνασθαι ἡμᾶς ὑπενεγκεῖν», ὥστε νά ἀντέξουμε δηλαδή τή δοκιμασία καί νά ὠφεληθοῦμε πνευματικά.
Ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τή ζωή τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, ὁ ὁποῖος ἀντιμετώπισε τόσες δυσκολίες καί τόσους πειρασμούς ἐξαιτίας τοῦ φθόνου καί τῆς κακίας τῶν ἀνθρώπων, καί ὅμως ὑπέμεινε καί ἐσώθη. Ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τό παράδειγμα τῆς ἁγίας Ὑπομονῆς, τῆς ὁποίας τήν τιμία κάρα ἔχουμε τήν εὐλογία νά προσκυνοῦμε αὐτές τίς ἡμέρες. Καί ἄς προσπαθήσουμε νά ἀσκηθοῦμε στήν ὑπομονή, ἀξιοποιώντας καί τήν εὐκαιρία πού μᾶς δίδει ὁ πειρασμός τῆς πανδημίας πού μᾶς ταλαιπωρεῖ.
Ἄς κάνουμε ὑπομονή καί ἄς ἐφαρμόζουμε μέ ὑπομονή ὅλα τά μέτρα πού μᾶς συστήνουν οἱ εἰδικοί, ἀλλά καί ἄς παρακαλοῦμε τούς δύο ἁγίους νά πρεσβεύουν γιά μᾶς, γιά νά μᾶς χαρίσει ὁ Θεός ὑπομονή ἀλλά καί τή σωτηρία μας τόσο ἀπό τόν κορωνοϊό ὅσο καί τήν αἰώνια.
Θά ἤθελα, κλείνοντας, νά εὐχαριστήσω γιά ἄλλη μία φορά τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κορίνθου κ. Διονύσιο καί τήν Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ ὁσίου Παταπίου Λουτρακίου, Γερόντισσα Χρυσοβαλάντη, γιά τή μεγάλη εὐλογία πού μᾶς ἔδωσαν, καί νά εὐχηθῶ ἡ χάρη τῆς ἁγίας Ὑπομονῆς καί τοῦ ἁγίου Νεκταρίου νά μᾶς συνοδεύουν.
Ἡ χάρη τῶν ἁγίων νά εἶναι μαζί σας.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
