Την Τρίτη 9 Νοεμβρίου το βράδυ στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ναούσης τελέστηκε Αρχιερατική Ιερά Αγρυπνία προς τιμήν του Οσίου Αρσενίου του Καππαδόκου.
Στην Ιερά Αγρυπνία προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος στο τέλος ευχήθηκε πατρικώς στον εορτάζοντα Γραμματέα της Ιεράς Μητροπόλεως μας και Αρχιερατικό Επίτροπο Ειρηνουπόλεως Αρχιμ. Αρσένιο Χαλδαιόπουλο, προϊστάμενο του ως άνω Ιερού Ναού.
Στην διάρκεια της Ιεράς Αγρυπνίας τέθηκε σε προσκύνηση τεμάχιο Ιερού Λειψάνου του Οσίου Αρσενίου του Καππαδόκου, το οποίο φυλάσσεται στον Ιερό Ναό.
Στο τέλος ο προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αρχιμ. Αρσένιος Χαλδαιόπουλος παρέδωσε στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Παντελεήμονα, εμπνευστή και πρωτεργάτη του Ιδρύματος «Μητροπολιτικό Κέντρο Πολιτισμού ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑ», το πρώτο μετάλλιο της Παντανάσσης, το οποίο κατασκευάστηκε από το Ίδρυμα προκειμένου να τιμώνται οι δωρητές και ευεργέτες του Ιδρύματος και όσοι έχουν προσφέρει στην τοπική κοινωνία και εκκλησία.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Βίον ἔνθεον, καλῶς ἀνύσας, σκεῦος τίμιον τοῦ Παρακλήτου, ἀνεδείχθης, θεοφόρε Ἀρσένιε».
Χθές ἡ Ἐκκλησία μας ἑόρτασε τή μνήμη τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, ἑνός ἁγίου πού χαρακτηρίσθηκε ὡς «ὁ ἅγιος τοῦ αἰῶνος μας», διότι ὁ ἅγιος Νεκτάριος εἶναι ἕνας ἅγιος πού ἔζησε στίς ἡμέρες τῶν πατέρων μας, πού παρακολούθησε τίς ἀγωνίες τους, πού συμμερίσθηκε τούς ἀγῶνες καί τίς δυσκολίες τους καί βάδισε μαζί τους στά μονοπάτια τῆς ἱστορίας τοῦ Γένους μας, καθώς καί ὁ ἴδιος καταγόταν ἀπό τήν Ἀνατολική Θράκη καί εἶχε γεννηθεῖ στή Σηλυβρία.
Καί ἀπόψε ἀγρυπνήσαμε τιμώντας τή μνήμη ἑνός ἄλλου ἁγίου, συγχρόνου τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, πού εἶναι σάρκα ἀπό τή σάρκα τῆς ἁγιοτόκου Καππαδοκίας, τόν ἅγιο δηλαδή Ἀρσένιο τόν Καππαδόκη, πού εἶναι οἰκεῖος ὄχι μόνο τῆς πίστεως ἀλλά καί τῆς πατέρων μας· πού εἶναι οἰκεῖος τοῦ Θεοῦ καί ταυτόχρονα καί δικός μας.
Γεννήθηκε στή γῆ τῶν μεγάλων πατέρων, στή γῆ τῶν ὁσίων καί τῶν ἀσκητῶν, καί ἀκολούθησε τόν δικό τους δρόμο. Ἀφιερώθηκε ἀπό τά νεανικά του χρόνια στόν Χριστό καί ἀκολούθησε τή στενή καί τεθλιμμένη ὁδό τῆς μοναχικῆς πολιτείας.
Ὅμως αὐτή ἡ ὁδός δέν ἦταν ἡ πιό στενή καί ἡ πιό τεθλιμμένη πού ἐπρόκειτο νά βαδίσει ὁ ἅγιος. Οἱ ἱστορικές συγκυρίες εἶχαν ἑτοιμάσει καί σέ ἐκεῖνον καί σέ ὅλον τόν ἑλληνισμό τῆς Μικρᾶς Ἀσίας μιάν ἄλλη, πιό στενή καί πιό δύσκολη ὁδό, τήν ὁδό τοῦ ξερριζωμοῦ ἀπό τήν πατρώα γῆ, τήν ὁδό τῆς προσφυγιᾶς.
Κι αὐτήν τήν βάδισε ὁ ἅγιος Ἀρσένιος συνοδεύοντας τούς συμπατριῶτες του σάν πατέρας καί διδάσκαλός τους, σάν φύλακας ἄγγελος πού τούς ἐνίσχυε σέ αὐτόν τόν δύσκολο δρόμο, σέ αὐτές τίς τραγικές στιγμές τῆς ζωῆς τους, καί ὑπέφερε μαζί τους σέ ὅλο τό μακρύ καί κουραστικό ταξίδι ἀπό τήν Καππαδοκία μέχρι τήν Κέρκυρα. Ταλαιπωρημένος ἀπό τίς κακουχίες ἐκοιμήθη λίγο καιρό μετά τήν ἐγκατάστασή τους στό νησί, στίς 10 Νοεμβρίου τοῦ 1924, ἐνῶ εἶχε ἤδη λάβει ἀπό τόν Θεό τήν πληροφορία τοῦ θανάτου του.
Ἡ κοίμησή του ἔκανε τούς συμπατριῶτες του καί ὅλους ἐκείνους πού τόν γνώριζαν καί πορεύθηκαν μαζί του τόν δρόμο τῆς προσφυγιᾶς καί ἔζησαν ἀπό κοντά τήν ἀγάπη του καί τά θαύματά του νά αἰσθάνονται πλέον μόνοι καί ὀρφανοί, ταυτόχρονα ὅμως νά αἰσθάνονται ὅτι ἀπέκτησαν ἕναν προστάτη καί πρεσβευτή στόν οὐρανό πού δέν θά τούς ἐγκατέλειπε ποτέ.
Καί αὐτό συνέβη ὄντως, γιατί ὁ ταπεινός, ὁ πρᾶος, ὁ ἀφοσιωμένος στόν Θεό καί γεμάτος ἀγάπη καί στοργή γιά τόν ἄνθρωπο ἅγιος Ἀρσένιος εἶχε ἤδη ἀπό αὐτή τή ζωή τήν χάρη τοῦ Θεοῦ πλουσία, ἦταν ἤδη ἀπό τή γῆ ἅγιος. Διότι ἡ ἁγιότητα δέν ἔχει ὡς προϋπόθεση τίτλους καί πτυχία, χρήματα καί δόξα ἤ φήμη. Ἡ ἁγιότητα εἶναι ἡ καλλιέργεια τῆς ψυχῆς, εἶναι ἡ ἀρετή, ὄχι μέ τήν ἠθική ἔννοια τοῦ ὅρου, ἀλλά μέ τήν οὐσιαστική καί πνευματική. Ἁγιότητα εἶναι ἡ ταπείνωση, εἶναι ἡ ἀγάπη στόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο, ἀγάπη πού δέν ἐκφράζεται μόνο μέ λόγια, ἀλλά ἀποδεικνύεται μέ ἔργα καί πράξεις. Ἁγιότητα εἶναι ἡ θυσία τοῦ ἑαυτοῦ σου γιά τό συμφέρον τοῦ ἀδελφοῦ σου. Ἁγιότητα εἶναι νά ἐνδιαφέρεσαι γιά τούς ἄλλους περισσότερο ἀπό τόν ἑαυτό σου. Καί ὅλα αὐτά τά διέθετε ὁ ἅγιος Ἀρσένιος σέ μέγιστο βαθμό, γι᾽ αὐτό καί τιμήθηκε ἀπό τόν Θεό καί τιμᾶται ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τούς πιστούς ὡς ἅγιος.
Κάποιοι ἴσως, βέβαια, ποῦν ὅτι ὅλα αὐτά πού ἀναφέραμε ὡς χαρακτηριστικά τῆς ἁγιότητος εἶναι ἀνέφικτα στήν ἐποχή μας, ἡ ὁποία εἶναι ἐποχή κατ᾽ ἐξοχήν ἐγωκεντρική καί ἀτομοκεντρική, ὑπερβολικά ἀνταγωνιστική καί ἐλάχιστα ἀλτρουϊστική.
Ὅλα αὐτά ὅμως τά στοιχεῖα δέν χαρακτηρίζουν μόνο τήν ἐποχή μας ἀλλά ὅλες τίς ἐποχές. Παρ᾽ ὅλα αὐτά οἱ προϋποθέσεις γιά τήν ἐπίτευξη τῆς ἁγιότητος παραμένουν οἱ ἴδιες, καί οἱ μορφές τῶν συγχρόνων μας ἁγίων ἐπιβεβαιώνουν τήν ἀλήθεια ὅτι ἡ ἁγιότητα εἶναι ἐφικτή πάντοτε καί κάτω ἀπό ὁποιεσδήποτε συνθῆκες. Γιατί ἡ ἁγιότητα ξεκινᾶ ἀπό τήν ἀγάπη στόν Θεό. Καί ἡ ἀγάπη στόν Θεό, ἀγάπη εἰλικρινής καί γνήσια, καί ὄχι μία ἀγάπη πού περιορίζεται σέ μεγαλόστομες διακηρύξεις, ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο σέ μία ζωή σύμφωνα μέ τό θέλημα καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἀνεξάρτητα ἀπό τίς καταστάσεις πού ἐπικρατοῦν γύρω του, σέ μία ζωή σύμφωνη μέ αὐτή πού ἔζησε ὁ ἅγιος Ἀρσένιος.
Αὐτή τή ζωή, ἄς προσπαθήσουμε νά μιμηθοῦμε καί ἐμεῖς, ὅσοι τιμοῦμε τόν ἅγιο Ἀρσένιο, γιά νά ἔχουμε περισσότερη τή χάρη καί μεγαλύτερη τήν εὐλογία του στή ζωή μας καί γιά νά ἔχουμε τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
