Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ
«Εγώ ειμί». Σ’ αυτή την φράση κατατάσσουμε τους λόγους Του, οι οποίοι εκφωνήθηκαν με σκοπό την αποκάλυψι του Προσώπου Του και του έργου Του. Ο Κύριός μας με τους λόγους Του «Εγώ ειμί» αποκαλύπτεται ο Ίδιος στους ανθρώπους. Φανερώνει αυτό που είναι και ποιο αγαθό προσφέρει στον άνθρωπο. Είπε· «Εγώ ειμί ο άρτος της ζωής» (Ιωάννου ς´ 35). Στην θαυμάσια ομιλία Του που περιλαμβάνεται στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, κεφάλαιο ς´, στίχοι 22-59, ο Κύριος απευθύνεται στους ανθρώπους για να τους πει ότι εγώ είμαι ο άρτος που εξασφαλίζει την αιώνια ζωή.
«Εγώ ειμί το φως του κόσμου» (Ιωάννου η´, 12).
Ο Κύριος σε μία ομιλία Του προς τους Ιουδαίους, μετά το περιστατικό με την αμαρτωλή γυναίκα, είπε στους κατάπληκτους Φαρισαίους από τον τρόπο με τον οποίο την αντιμετώπισε, ότι είναι «το φως του κόσμου και όποιος τον ακολουθεί δεν θα περιπατήσει στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το φως της ζωής».
Ο βαθύς αυτός λόγος του Κυρίου μπορεί να κατανοηθεί κατά δύο τρόπους.
α´. Κατά την πρώτη έννοια ο λόγος αυτός ερμηνεύεται οντολογικώς. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης στην Α´ Καθολική Επιστολή του (α´ 5) διδάσκει «ότι ο Θεός φως εστί». Φανερώνεται στον κόσμο, ως φως ενώ κατά τον απόστολο Παύλο, «κατοικεί σε απρόσιτο (απλησίαστο) φως» (Α´ Τιμοθέου ς´ 16).
β´. Κατά την δεύτερη έννοια ερμηνεύεται ηθικώς. Θεωρείται ο Κύριος φως, διότι με την διδασκαλία Του οδηγεί τον άνθρωπο στην αλήθεια και την ζωή. Το θέμα αυτό το αναπτύσσει ο ευαγγελιστής Ιωάννης και λέει: Ο Ιησούς Χριστός «ην το φως το αληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπονερχόμενον εις τον κόσμον» (α´ 9). Σύμφωνα με αυτά, ο Χριστός προσφέρει στον άνθρωπο το φως της ζωής, το φως της αλήθειας. Ο άνθρωπος που ζει ως τέκνο φωτός θα ζήσει με τον Πατέρα των φώτων στον ολόφωτο πατρικό κόλπο αιώνια.
Ο Ιησούς Χριστός διεκήρυξε: «Εγώ ειμίη θύρα των προβάτων» (Ιωάννου ι´ 7). Σε μια θαυμάσια ομιλία Του ο Κύριος διεκήρυξε πανηγυρικά ότι είναι η θύρα των προβάτων. Διευκρίνισε ότι «δι’ εμού εάν τις εισέλθησωθήσεται». (Ιωάννου ι´ 9). Όποιος περάσει δι’ εμού θα βρει σωτηρία. Αυτό σημαίνει, ότι όσοι επιθυμούν να επιστρέψουν στον Θεό Πατέρα και να αναδειχθούν υιοί Θεού κατά χάριν, μόνο διά του Ιησού Χριστού μπορούν να το επιτύχουν. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο εγγυητής της σωτηρίας μας, της υιοθεσίας μας από τον Θεό Πατέρα, της δικαιώσεώς μας, της αφέσεως των αμαρτιών μας, όλων των αγαθών.
Ένα λεπτό αλλά και σοβαρό θέμα είναι η κατανόησι του προσδιορισμού «δι’ εμού». Τι εννοούσε ο Κύριος όταν έλεγε ότι «δι’ εμού», εάν κάποιος εισέλθει θα σωθεί; Απαντούμε: Την σωτηρία μας κανείς δεν μπορούσε να την κατορθώσει. Ούτε άνθρωπος. Ούτε Άγγελος. Πολύ δε περισσότερο κανείς δεν την εδικαιούτο από τα έργα του, όσο άγια και αν ήταν η ζωή του. Την πέτυχε ο ενανθρωπήσας Υιός του Θεού. Αυτός μας έλυσε τα δεσμά της αμαρτίας και του θανάτου και εξαφάνισε τις συνέπειες της αρνήσεως του Θεού Πατέρα. Αυτός μας έκαμε μέτοχους της σωτηρίας. Ένεκα ακριβώς των αμαρτιών μας στερηθήκαμε της προς τον Θεόν παρρησίας και απογυμνωθήκαμε από κάθε θεία βοήθεια. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός μας έδωσε την δυνατότητα να αποκτήσουμε τα αγαθά του Θεού διά της κοινωνίας του αγίου Σώματος και Αίματός Του. Διά του Ιησού Χριστού μετέχουμε στην αιώνια ζωή και στην δόξα του Θεού. Όλα αυτά μας προσφέρονται δωρεάν τη Αυτού θεία Χάριτι και Φιλανθρωπία (Εφεσίους β´ 6).
«Εγώ ειμί ο Ποιμήν ο Καλός» (Ιωάννου ι´ 11).
Σε μια άλλη ομιλία Του ο Κύριος είπε: «Εγώ ειμί ο Ποιμήν ο Καλός και έδωσε τα χαρακτηριστικά του καλού Ποιμένα. Μέσα απ’ αυτό τον συμβολισμό ο Κύριος περιέγραψε το έργο Του·
α´. Ο ποιμένας μαζεύει τα πρόβατά του και τα συγκροτεί σε μια ποίμνη. Ο άνθρωπος μοιάζει σε τούτο με το πρόβατο, ότι πολλές φορές και πολύ εύκολα παρασύρεται και χάνεται. Το έργο του Χριστού συνεχίζει η Εκκλησία. Εξ᾿ άλλου, αυτό σημαίνει Εκκλησία· την κλήσι εκ του κόσμου για την συγκρότησι μιας ποίμνης υπό ένα Ποιμένα.
β´. Ο ποιμένας γνωρίζει τα πρόβατά του και τα πρόβατα τον ποιμένα τους.
Αυτό σημαίνει, ότι ο Θεός έχει προσωπική σχέσι με τους πιστούς ανθρώπους. Στην Εκκλησία έχουμε όνομα. Με το όνομα αυτό μας καλεί και μας αναγνωρίζει ο Κύριος. Κι εμείς γνωρίζουμε τον Θεό Πατέρα ως προσωπικό μας Πατέρα, Λυτρωτή και Σωτήρα. Ούτε άσημοι, ούτε ανώνυμοι, ούτε μάζα είμαστε. Είμαστε μοναδικοί για τον Θεό και κανείς ποτέ δεν θα μπορέσει ν’ ασχοληθεί προσωπικά μαζί μας όπως ο Χριστός.
γ´. Ο ποιμένας αναζητεί το πρόβατό του, όταν χαθεί. Ο Κύριος μέσα στην σειρά των παραβολών Του συμπεριέλαβε και αυτή του απολωλότος προβάτου (Λουκά ιε´). Για να τονίσει ότι ο Ίδιος «πορεύεται επί το απολωλός». Ο Κύριος θεωρεί όλους τους ανθρώπους ως πρόβατα της Ποίμνης Του και όταν συμβεί κάποιο πρόβατο να χαθεί, δεν το εγκαταλείπει, δεν αδιαφορεί. Αλλά ζητεί το πλανηθέν και χαίρεται όταν το βρεικαι το επαναφέρει στην ποίμνη. Ο άνθρωπος απομακρύνεται από τον Πατέρα Του. Ο Θεός όμως τον καταδιώκει (βλ. Ψαλμός κβ´ 6).
δ´.Ο ποιμένας θυσιάζεται για τα πρόβατά του. Ο Δαβίδ επιχειρηματολογώντας στον Βασιλέα Σαούλ ότι μπορεί να παλαίψει με τον Φιλισταίο Γολιάθ (βλ. Α´ Βασιλειών ιζ´ 34-35). Ο Χριστός πάλεψε «ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη» (Α´ Πέτρου ε´ 8). Και θυσιάσθηκε για τα πρόβατά Του από αγάπη γι’ αυτά, επιβεβαιώνοντας με την θυσία Του αυτά που είχε διακηρύξει. (βλ. Ιωάννου ιε´ 13).
ε´. Ο ποιμένας καθοδηγεί τα πρόβατά του.
Η πορεία μας στη ζωή αυτή δεν είναι πορεία στο άγνωστο, ούτε στον κίνδυνο, ούτε στην απώλεια. Είπε: «Εγώ ειμί η Ανάστασις». Κι αυτό δεν ήταν μια διακήρυξις, αλλά μια τρανή απόδειξις της θεότητάς Του. Βεβαίωσε εκείνους που θα Τον πιστέψουν, ότι κι αυτοί θ’ αναστηθούν. Με την ανάστασι ο πιστός άνθρωπος υπερβαίνει τα υπαρξιακά όριά του, την αμαρτία και τον θάνατο. Η Γραφή διδάσκει, ότι ουδείς είναι αναμάρτητος και ότι συνέπεια της αμαρτίας ο θάνατος. (Ρωμαίους γ´ 23, ε´ 12). Ο Χριστός με την ανάστασί Του μας έδωσε άφεσι αμαρτιών και ζωή αιώνια.
Η Εκκλησία έκτοτε προσφέρει στον άνθρωπο αυτή την λύτρωσι και αυτή την δωρεά. Με τα Μυστήρια και την ζωή της. Γι’ αυτό δεν μπορεί να συγκριθεί με καμιά θρησκεία σύγχρονη, παλαιότερη η μελλοντική. Επειδή καμιά δεν μπορεί να εγγυηθεί αυτό που χαρίζει ο Κύριος διά της Εκκλησίας, την Ανάστασι.
