Μια κίνηση της Τουρκικής κυβέρνησης να απαλλοτριώσει 6 χριστιανικές εκκλησίες στο Ντιγιάρμπακιρ έχει προκαλέσει ένταση στην περιοχή. Συγκεκριμένα η πόλη του Ντιγιάρμπακιρ στην νοτιοανατολική Τουρκία. είναι εδώ και πολλούς μήνες επίκεντρο συγκρούσεων μεταξύ κούρδων ανταρτών και τουρκικών στρατευμάτων και πολλά κτήρια στο ιστορικό κέντρο της πόλης έχουν υποστεί σοβαρές ζημίες. Έτσι στο όνομα της αποκατάστασης και ανοικοδόμησης της περιοχής, η κυβέρνηση προχώρησε στην απαλλοτρίωση μεγάλου μέρους του κέντρου.
Το ζήτημα είναι ότι με αυτό τον τρόπο 6 εκκλησίες (ανάμεσα τους ιστορικά μνημεία μεγάλης αξίας) περνάνε στην κρατική ιδιοκτησία, κάτι που οι ντόπιοι χριστιανοί δεν αποδέχονται. Οι έξη εκκλησίες είναι η συροορθόδοξη της Παρθένου Μαρίας, η καθολική χαλδαϊκή του Αγίου Σεργίου, η προτεσταντική εκκλησία της πόλης, η αρμενική του Αγίου Κήρυκος, μια ακόμη αρμενοκαθολική και η καθολική χαλδαϊκή του Μαρ Πετύν. Ειδικά η συροορθόδοξη εκκλησία της Παρθένου Μαρίας έχει ιστορία 1.700 ετών και είναι από τα σημαντικότερα χριστιανικά μνημεία της Μέσης Ανατολής, ενώ στη λειψανοθήκη της βρίσκονται τμήματα του λειψάνου του Αποστόλου Θωμά. Επίσης, η εκκλησία του Αγίου Κήρυκος είναι 400 ετών και είναι ο μεγαλύτερος αρμένικος ιερός ναός στην Μέση Ανατολή. Για πολλά χρόνια μάλιστα ο ναός ήταν κλειστός και ξανάνοιξε το 2011 μετά από ανακαίνιση που χρηματοδότησε η αρμενική διασπορά.
Ήδη οι ντόπιοι χριστιανοί (όσοι έχουν απομείνει) ετοιμάζονται να προσφύγουν στα δικαστήρια κατά της απαλλοτρίωσης και έχουν βρει συμμάχους πολλούς τοπικούς αξιωματούχους, όπως και το δικηγορικό σύλλογο της πόλης (σύμφωνα με αναφορά της ΜΚΟ World Watch Monitor).
Από την πλευρά της τουρκικής κυβέρνησης η αιτιολογία που προβάλλεται είναι ότι στην απαλλοτρίωση περιλαμβάνονται και τζαμιά, άρα δεν υπάρχει κάποια διάκριση κατά των χριστιανικών μνημείων. Όμως στην Τουρκία τα τζαμιά ήδη ανήκουν στο κράτος το οποίο και τα συντηρεί, ενώ οι χριστιανικές εκκλησίες είναι περιουσία θρησκευτικών ιδρυμάτων. Μάλιστα οι εκκλησίες του Ντιγιάρμπακιρ συντηρούνταν με μεγάλο κόπο καθώς οι χριστιανοί της περιοχής είναι ελάχιστοι (η κάποτε ανθούσα αρμενική και χριστιανοσυριακή κοινότητα εξαφανίστηκε κατά την αρμενική γενοκτονία στις αρχές του 20ου αιώνα), και σε αρκετές από αυτές οι λειτουργίες γίνονταν μόνο σε μεγάλες γιορτές και με ιερείς που έφθαναν από άλλες περιοχές.
