Η αγιοκατάταξή της έγινε μόλις το 1991, 83 χρόνια μετά την κοίμησή της. Η Οσία Μεθοδία της Κιμώλου γεννήθηκε το 1861 στην Κίμωλο από γονείς που ξεχώριζαν για την πίστη τους. Η ίδια όταν βαπτίστηκε έλαβε το όνομα Ειρήνη. Ηταν το τρίτο από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας του Ιάκωβου και της Μαρίας Σάρδη.
Αν και ήθελε να αφιερωθεί στον Θεό και να ακολουθήσει τον δρόμο του μοναχισμού, όταν έφτασε σε ηλικία γάμου αποφάσισαν να την παντρέψουν. Δεν έφερε αντιρρήσεις και έτσι βρέθηκε παντρεμένη με έναν Χιώτη ναυτικό. Όμως λίγο μετά τον γάμο ο σύζυγός της πνίγηκε σε ναυάγιο στις ακτές της Μικράς Ασίας. Τότε ήταν που πήρε την απόφαση να γίνει μοναχή. Όταν εκμυστηρεύτηκε την απόφασή της στον πνευματικό της, εκείνος την ενθάρρυνε και τη βοήθησε να ακολουθήσει την επιθυμία της.
Μετά από κατάλληλη προετοιμασία εκάρη μοναχή από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Σύρου Μεθόδιο και έλαβε το όνομα Μεθοδία. Από τότε πέρασε τη ζωή της ακολουθώντας με πίστη και αφοσίωση τους κανόνες του μοναχισμού κλεισμένη στο ερημικό κελί της, στο «Στιάδι», στο (ακατοίκητο) Μέσα Κάστρο της Κιμώλου, πλάι στον Ιερό Ναό της Γεννήσεως του Κυρίου, ο οποίος χρονολογείται από το 1592.
Η πίστη και οι προσευχές της, η άσκηση, η νηστεία, η αγρυπνία, η μελέτη και οι αγαθοεργίες της έκαναν το μικρό κελί τόπο αγιασμένο και ιερό, που κυριολεκτικά και μεταφορικά ευωδίαζε.
Από τον τόπο του εγκλεισμού της σπάνια έβγαινε η οσία και μόνο για να παρακολουθήσει τη Θεία Λειτουργία και να λάβει τη Θεία Μετάληψη ή όταν ήταν μεγάλη ανάγκη για να συνδράμει κάποιον που είχε την ανάγκη της. Ο εγκλεισμός της ήταν πλήρης κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και τότε δεχόταν μόνο να ακούει και να συμβουλεύει γυναίκες που το είχαν μεγάλη ανάγκη και με τις οποίες επικοινωνούσε από ένα παραθυράκι, το μοναδικό του κελιού της, χωρίς να ανοίγει την πόρτα της. Τον άλλο καιρό όμως το κελί της ήταν αληθινό ιερό διδασκαλείο, όχι μόνο για τις Κιμωλιάτισσες, αλλά και για γυναίκες που έρχονταν από άλλα νησιά, έχοντας μάθει για την οσία, με σκοπό να ωφεληθούν πνευματικά από τη διδαχή της, να ανακουφιστούν από τα βάσανα της ζωής και να αντλήσουν από την αστέρευτη πηγή της πίστης της κουράγιο και θέληση, αγάπη, εγκαρτέρηση και θάρρος. Είχε μαθήτριες αφοσιωμένες, που μετέφεραν στην οικογένειά τους την «δρόσον και το ίαμα» που ανάβλυζε από τον ευλογημένο χώρο, και μπορεί κανείς χωρίς υπερβολή να πει ότι επηρέασε τη ζωή όλων των συμπατριωτών της.
Ο εγκλεισμός της ήταν πλήρης κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και τότε δεχόταν μόνο να ακούει και να συμβουλεύει γυναίκες που το είχαν μεγάλη ανάγκη και με τις οποίες επικοινωνούσε από ένα παραθυράκι, το μοναδικό του κελιού της, χωρίς να ανοίγει την πόρτα της
Αυστηρότατη νηστεία, αγρύπνια, προσευχή, δάκρυα, μελέτη, ταπεινότητα και φιλανθρωπία αξίωσαν τη Μεθοδία να αναδειχθεί σε «Χριστού θεράπαινα», που έλαβε τη χάρη να τελεί και θαύματα. Θαύματα που μαρτυρούν οι συμπολίτες της αλλά και που συνέβησαν και εξακολουθούν να συμβαίνουν ακόμη και σήμερα σε όσους με καρδιά καθαρή και πίστη επικαλούνται τη βοήθειά της.
Όπως αναφέρουν σε κείμενό τους οι Γεώργιος Αντωνίου-Βεντούρης και Δέσποινα Αθανασιάδου-Βεντούρη: σε ηλικία 47 ετών και μετά από ολιγοήμερη ασθένεια, η «Χριστοφόρα» Οσία Μεθοδία παρέδωσε το πνεύμα στις 5 Οκτωβρίου 1908, ενώ γενική ήταν η πεποίθηση των συμπατριωτών της ότι ο Θεός την κατέταξε μεταξύ των αγίων Του. Στη συνείδησή τους ήταν αγία και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι στις 15 Αυγούστου 1946 συνέταξαν και υπέγραψαν ομολογία με την οποία αναγνώριζαν την οσία ως «πολιούχο και κηδεμόνα της νήσου και μεγάλη αυτών ευεργέτιδα».
Το 1962, στη θέση του ερειπωμένου κελιού της χτίστηκε μικρή εκκλησία, που τιμάται στο όνομα της Παναγίας Ελεούσας και της Οσίας Μεθοδίας. Σε κρύπτη του ναού μεταφέρθηκαν και αποτέθηκαν τα ιερά λείψανά της από τον Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος, όπου βρίσκονταν έως τότε, και στις 5 Οκτωβρίου 1991, ημέρα των εκδηλώσεων για την επίσημη ανακήρυξή της σε αγία, μεταφέρθηκαν και φυλάσσονται στον Ιερό Ναό της Παναγίας της Οδηγήτριας, ιερό και συγκινητικό προσκύνημα για κάθε πιστό Χριστιανό.
Ακοίμητο καντήλι του Αιγαίου την είπαν, σέμνωμα και προστάτιδα της Κιμώλου, θεόληπτη και αρετών ενθέων σκεύος πολύτιμον, φωτοβόλον λυχνία και Κυκλάδων κλέος λαμπρόν. Ατέλειωτα είναι τα επίθετα με τα οποία στόλισε ο θαυμασμός των ευσεβών Χριστιανών την ταπεινή νησιωτοπούλα, που από νωρίς στη ζωή της ένιωσε το κάλεσμα του Κυρίου και ανταποκρίθηκε με όλη τη δύναμη της ψυχής της. Στους δύο τελευταίους αιώνες, οι Κυκλάδες έδωσαν τέσσερις άγιες μορφές στην Εκκλησία μας: τον Όσιο Νικόδημο τον Αγιορείτη από τη Νάξο, τον Όσιο Αρσένιο από την Πάρο, την Οσία Πελαγία από την Τήνο και την Οσία του 20ού αιώνα Μεθοδία, από την Κίμωλο. Η επίσημη αγιοποίησή της έγινε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο με την πράξη 499 στις 17 Ιουνίου 1991.
Η μνήμη της εορτάζεται στις 5 Οκτωβρίου.
