Μια γενικόλογη και θεωρητική αναφορά στη Θρησκευτική διπλωματία έκανε ο υφυπουργός Εξωτερικών Γιάννης Αμανατίδης στην χθεσινή του ομιλία (Δευτέρα 6 Οκτωβρίου) στη Βουλή κατά την διάρκεια της συζήτησης των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης. Το ενδιαφέρον πάντως είναι ότι -ακόμη και σε αυτό το θεωρητικό πλαίσιο- είναι σημαντική η παραδοχή ότι η θρησκεία έχει τεράστια επιρροή, είναι «διπλωματικός πόρος» όπως δήλωσε ο υφυπουργός και μπορεί να αξιοποιηθεί «για την ενίσχυση της θέσης της χώρας στη διεθνή κοινότητα».
Το ζήτημα βέβαια είναι πως η θρησκεία μπορεί να ενταχθεί στον διπλωματικό σχεδιασμό. Θα ζητηθεί –υποθέτουμε- η συνδρομή της Εκκλησίας της Ελλάδος; Του Οικουμενικού Πατριαρχείου και όλων των Πατριαρχείων με τα οποία υπάρχει επαφή και συνεργασία; Θα καταρτιστεί χάρτης προτεραιοτήτων, κάποιο στρατηγικό σχέδιο, μια συστηματική ως προς την εφαρμογή της πρόταση για την σύσφιξη π.χ. σχέσεων με ομόδοξες χώρες;
Όλα αυτά παραμένουν ερωτήματα, οπότε προς το παρόν μπορούμε να εστιάσουμε στην παραδοχή του υφυπουργού ότι «η δυναμική επανεμφάνιση της δημόσιας θρησκείας στην παγκόσμια σκηνή έχει πολύπλοκες επιπτώσεις» και βέβαια αναμένουμε τις εργασίες της διεθνούς διασκέψεως στις 18 – 20 του μήνα στην Αθήνα με θέμα «Θρησκευτικός και Πολιτιστικός Πλουραλισμός και Ειρηνική Συνύπαρξη στην Μέση Ανατολή», την οποία ανέφερε ο κ. Αμανατίδης κατά την ομιλία του.
Το απόσπασμα της ομιλίας του σχετικά με την θρησκευτική διπλωματία έχει ως εξής:
Ένας άλλος κρίσιμος και ιδιαίτερα προνομιακός για τη χώρα μας τομέας είναι η Θρησκευτική Διπλωματία. Η δυναμική επανεμφάνιση της δημόσιας θρησκείας στην παγκόσμια σκηνή έχει πολύπλοκες επιπτώσεις.
Οι θρησκευτικοί παράγοντες συνεισφέρουν μία νέα διάσταση εμπιστοσύνης και νομιμοποίησης και, ως εκ τούτου, αυξημένης επιρροής στη διπλωματική διαδικασία. Είναι σεβαστοί, συχνά ακόμα και ως παγκόσμια πνευματικά πρότυπα, και μπορούν να καθοδηγήσουν ευκολότερα. Αυτό τους δίνει τεράστια επιρροή σε ορισμένες πολιτικές εξουσίες. Η θρησκεία αποτελεί καθοριστικής σημασίας διπλωματικό πόρο, ως πηγή μείζονος επιρροής. Λαμβάνοντας υπόψη ότι τα κράτη φέρουν μαζί τους στη διπλωματική διαδικασία απτούς πόρους, όπως η εξουσία και το κεφάλαιο, οι θρησκευτικοί παράγοντες φέρουν άυλους πόρους, όπως ο σεβασμός, η εμπιστοσύνη και η αφοσίωση. Και οι δύο μπορούν να εργαστούν αποτελεσματικά για την ενίσχυση της θέσης της χώρας στη διεθνή κοινότητα.
Στην κατεύθυνση αυτή εργαζόμαστε ήδη, διοργανώνοντας ως Υπουργείο Εξωτερικών, στις 18 – 20 του μηνός στην Αθήνα Διεθνή Διάσκεψη με θέμα «Θρησκευτικός και Πολιτιστικός Πλουραλισμός και Ειρηνική Συνύπαρξη στην Μέση Ανατολή», εκκινώντας έναν περιεκτικό και σφαιρικό διάλογο με έμφαση στην ανθρωπιστική κρίση που βιώνουν οι πληθυσμοί των περιοχών της Μέσης Ανατολής.
