Δεν υπάρχει καμία πληροφορία για το πότε και το πού έζησε ο Άγιος Ευφρόσυνος. Οι μοναδικές γραπτές πληροφορίες που υπάρχουν για τον βίο του ανήκουν στον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη. Οπως αναφέρει ο ίδιος, ο Άγιος Ευφρόσυνος ζούσε αποκομμένος από τον κόσμο, σε κάποιο χωριό. Οι γονείς του ήταν χωρικοί και πολύ φτωχοί. Εξαιτίας των συνθηκών αυτών, δεν κατάφερε ποτέ να μάθει γράμματα, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι περισσότεροι τον χαρακτήριζαν αγροίκο.
Όταν πέρασαν τα χρόνια, ο άγιος μεγάλωσε και αποφάσισε πως ήθελε να ζήσει ως μοναχός. Πράγματι, μπήκε σε κάποιο μοναστήρι, χειροτονήθηκε και από τότε δεν σταμάτησε να ασχολείται με τη μαγειρική, καθώς τον τοποθέτησαν στη θέση του μαγειρείου. Οι υπόλοιποι μοναχοί συνεχώς τον κορόιδευαν, λόγω της θέσης του και λόγω της έλλειψης παιδείας. Εκείνος, όμως, δεν αντιδρούσε, αντιθέτως υπέμενε όλα τα σχόλια των μοναχών με ταπεινότητα. Πολλές φορές περιφρονούσαν ακόμα και τη μαγειρική του, κατηγορώντας τον πως δεν μαγείρευε καλά. Αυτός, όμως, χωρίς να χάνει το κουράγιο του απαντούσε: «Η καλή μαγειρική δεν είναι τόσο καλός βοηθός για την βασιλεία των ουρανών. Την πολλή ευφροσύνη που ζητούν τα σώματα θα την χάσουν κατ’ ανάγκην οι ψυχές. Και εγώ δεν έχω εδώ προορισμό να σας κολάσω».
Σε εκείνο το μοναστήρι ζούσε και ένας ιερέας, που επί τρία χρόνια μέσα από προσευχές και νηστείες παρακαλούσε τον Θεό να του φανερώσει τα αγαθά που ετοιμάστηκαν για εκείνους που Τον αγαπούν. Έπειτα από αρκετό καιρό, ο ιερέας είδε στον ύπνο του πως βρέθηκε σε ένα πανέμορφο μέρος, το οποίο έμοιαζε σαν περιβόλι. Ο τόπος αυτός ήταν γεμάτος με δέντρα, λουλούδια και νερά που έτρεχαν και πραγματικά θύμιζε τον παράδεισο. Τότε, άρχισε να αναρωτιέται τίνος είναι αυτό το περιβόλι. Ξαφνικά, είδε μπροστά του τον Ευφρόσυνο, τον μάγειρα της μονής, και έκπληκτος τον ρώτησε: «Ευφρόσυνε, πώς βρέθηκες εδώ, Τίνος είναι αυτός ο κήπος;». «Αυτός ο κήπος», απάντησε ο μάγειρας, «είναι για όσους αγαπούν τον Θεό». «Κι εσύ τι κάνεις εδώ;», ξαναρώτησε ο ιερέας. «Με τη χάρη του Θεού εδώ μένω, πάτερ μου, και είμαι ο φύλακας του κήπου», απάντησε ο Ευφρόσυνος. «Τότε δώσε μου κάτι απ’ όλα αυτά τα αγαθά», αντιπρότεινε ο ιερέας. «Πάρε ό,τι θέλεις», απάντησε εκ νέου ο Ευφρόσυνος. Ο ιερέας είπε: «Θα ήθελα τούτα τα μήλα», δείχνοντάς του ένα κλαδί με τρία μεγάλα μήλα. Ο Ευφρόσυνος τα έκοψε και του τα έδωσε. Εκείνη τη στιγμή, ο ιερέας ξύπνησε απότομα από τον ήχο της καμπάνας του μοναστηρίου, που καλούσε τους μοναχούς για τη λειτουργία του Όρθρου.
Καθώς σηκώθηκε για να ετοιμαστεί, είδε πάνω στο πανωφόρι του, ακουμπισμένα, τα τρία μήλα που του έδωσε στον ύπνο του ο μοναχός. Αμέσως ευχαρίστησε τον Θεό και κατευθύνθηκε προς τον ναό. Εκεί βρήκε τον Ευφρόσυνο και τον πλησίασε γρήγορα για να μάθει πού βρισκόταν όλη τη νύχτα. Εκείνος τότε του είπε: «Συγχώρεσέ με, πάτερ, μα πουθενά δεν πήγα όλη τη νύχτα». Ο ιερέας, όμως, επέμεινε, λέγοντάς του πως δεν έπρεπε ν’ αποκρύπτει την αλήθεια του Θεού. Τότε ο Ευφρόσυνος του απάντησε ως εξής: «Πάτερ μου, ήμουν εκεί που βρίσκονται τα αγαθά που μέλλουν να κληρονομήσουν οι αγαπώντες τον Θεό, τα οποία κι εσύ, προ πολλών χρόνων, ζήτησες να δεις. Βρισκόμουν εκεί που είδες κι εμένα, απολαμβάνοντα τα αγαθά του περιβολιού. Διότι θέλοντας ο Kύριος να πληροφορήσει την αγιοσύνη σου περί των ζητουμένων αγαθών των δικαίων, έπραξε διά εμού του ταπεινού τούτο το θαυμαστό». «Και τι μου έδωσες;» ρώτησε ο ιερέας, επιθυμώντας να σιγουρευτεί ακόμα περισσότερο: «Τα ωραία και ευωδέστατα μήλα, τα οποία εσύ έβαλες στο κρεβάτι σου. Όμως συγχώρα με, πάτερ, διότι εγώ είμαι ένα σκουλήκι και όχι άνθρωπος».
Ο ιερέας, εκστασιασμένος, ζήτησε συγχώρεση από τον Θεό και ασπάστηκε τον Άγιο Ευφρόσυνο. Όταν τέλειωσε η λειτουργία, κάλεσε όλους τους μοναχούς για να τους διηγηθεί όλα όσα συνέβησαν. Ακούγοντας την ιστορία του ιερέα, οι μοναχοί θαύμασαν και δόξασαν τον Θεό, αλλά και τον Ευφρόσυνο. Εκείνος, θέλοντας να αποφύγει τη δόξα, διέφυγε από την πλαϊνή πόρτα της μονής, χωρίς να γίνει αντιληπτός από κανέναν. Λέγεται, μάλιστα, ότι από τότε δεν επέστρεψε ποτέ ξανά στο μοναστήρι. Σύμφωνα με τον βίο του Αγίου, τα τρία αυτά μήλα ήταν θαυματουργά, καθώς όποιος άρρωστος έφαγε από αυτά γιατρεύτηκε αμέσως.
Τελικά, ο μοναχός Ευφρόσυνος πέθανε ειρηνικά σε κάποιο ησυχαστήριο.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία τον αναγνώρισε ως άγιο και τιμά τη μνήμη του κάθε χρόνο στις 11 Σεπτεμβρίου.
