“Προσβάλλει τα κρατούντα στην Ελλάδα χρηστά ήθη, όπως αυτά καταγράφονται στο άρθρο 5 παράγραφος 1 του Συντάγματος και στο νομοθετικό πλαίσιο για την επέκταση του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια”. Τη θέση αυτή υποστηρίξαν δια των δικηγόρων τους οι μητροπολίτες Πειραιώς Σεραφείμ, Κυθήρων Σεραφείμ και Γόρτυνος Ιερεμίας, οι οποίοι είχαν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά του νόμου για το σύμφωνο συμβίωσης.
Οι τρείς ,μαζί με μοναχούς και πολίτες, στις 7 Μαρτίου 2016 είχαν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας στρεφόμενοι κατά του σκέλους εκείνου του νόμου 4356/2015 που επεκτείνει το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια.
Αφορμή για να προσφύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας οι Μητροπόλεις κ.λπ. απετέλεσε η απόφαση του πρώην υπουργού Εσωτερικών Παναγιώτη Κουρουμπλή, με την οποία καθορίσθηκε ο τρόπος εγγραφής στα Ληξιαρχεία των συμφώνων ελεύθερης συμβίωσης ομοφυλοφίλων ζευγαριών (αποτύπωση ληξιαρχικών πράξεων συμφώνου συμβίωσης) και καθορίστηκε παράλληλα η τήρηση των ληξιαρχικών βιβλίων.
Οι δικηγόροι των Μητροπόλεων επικεντρώθηκαν στην παραβίαση του άρθρου 5 παράγραφος 1 του Συντάγματος και υποστήριξαν ότι η Κυβέρνηση για την επέκταση του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης, χρησιμοποίησε την μισή διατύπωση της εν λόγω συνταγματικής διάταξης.
Υπενθύμισαν δε στους συμβούλους Επικρατείας ότι η παράγραφος 1 του άρθρου 2 του Συντάγματος (ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας – προσωπική ελευθερία), αναφέρει ότι «καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη».
Υποστήριξαν, λοιπόν, ότι η Κυβέρνηση για την επέκταση του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης επικαλέστηκε μεν το εν λόγω συνταγματικό άρθρο, που αναφέρει ότι είναι ελεύθερη η ανάπτυξη της προσωπικότητας, αλλά «λησμόνησε» το δεύτερο σκέλος της ίδιας παραγράφου, που θέτει την προϋπόθεση, ότι είναι ελεύθερη, «εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη».
Ακόμη, τόνισαν ότι η ελληνική κοινωνία δεν αποδέχεται την ύπαρξη οικογενειακών σχέσεων μεταξύ συμβιούντων προσώπων ανηκόντων στο ίδιο φύλο, αλλά ούτε δέχεται την θεσμοθέτηση της νομικής εξισώσεως με την εν γάμω οικογένεια του συμφώνου συμβίωσης μεταξύ ομοφυλοφίλων προσώπων.
Οι συνήγοροι του Δημοσίου, από την πλευρά τους τάχθηκαν υπέρ της συνταγματικότητας της επίμαχης επέκτασης του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια, ενώ επικαλέστηκαν ότι έχει γίνει καθολικά αποδεκτό από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκές Ένωσης.
Επίσης, ανέφεραν ότι η έννοια των χρηστών ηθών είναι αόριστη, είτε αυτή καταγράφεται στο Σύνταγμα, είτε στον Αστικό Κώδικα.
