«Πράγματι, επειδή δεν ήταν δυνατόν να απαλλαγή το ανθρώπινο γένος με άλλον τρόπον από τα τόσα μεγάλα δεινά, κατεδέχθη ο Βασιλεύς της απαθείας να ανταλλάξη την ίδια του την δόξα με την ιδικήν μας ζωή. Και εισέρχεται μεν η καθαρότης στον ιδικόν μας ρύπον, ο ρύπος όμως δεν εγγίζει την καθαρότητα, όπως λέγει το Ευαγγέλιον. Το καταφθαρμένο σώζεται από την ένωση με το άφθαρτο. Η φθορά δεν επηρεάζει την αφθαρσία. Για όλα αυτά γίνεται αρμονική χορωδία η σύμπασα κτίση. Όλοι αναπέμπουν ομόφωνον δοξολογίαν στον Κύριο….ευλογητός Κύριος Ιησούς εις δόξαν Θεού Πατρός εις τους αιώνας των αιώνων».
Αυτά γράφει για τη γέννηση του Χριστού, ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, μεταφέροντας μας το μήνυμα της ενσάρκωσης του Θεού, ως το μεγάλο δώρο στην ανθρωπότητα που δοκιμάζονταν αλλά και συνεχίζει να δοκιμάζεται από την αμαρτία.
Ο Χριστόδουλος για τα «δώρα της Βηθλεέμ»
«Θα διερωτηθεί βέβαια κανείς βλέποντας γύρω του τις οιμωγές των αδικουμένων και τα πάθη των αδυνάτων σε όλο τον κόσμο, αν και πως συντελέσθηκε τελικά μια τέτοια εξανάσταση. Η θανάσιμη οσμή της απαξίωσης του προσώπου, και η αέναη μα και εν πολλοίς αδικαίωτη αναζήτηση μέσα στην κοινωνία της καταξίωσής του, προίκισαν τον καθένα μας με πικρές εμπειρίες και λογισμούς απογοήτευσης, μπροστά στη δύναμη του κακού και το θράσος των ισχυρών. Ποιος τελικά κυβερνά τον κόσμο; Η πρόνοια του Θεού, όπως πιστεύουμε και η αγάπη Του, ή αντιθέτως οι δαιμονικές δυνάμεις του μίσους και της αδικίας; Και αν αυτές τελικά διαφεντεύουν τη ζωή μας τότε που είναι της έμψυχης εικόνας του Θεού η δικαίωση; Άλλαξε σε τίποτε ο κόσμος, όταν και σήμερα εξακολουθεί να είναι βουτηγμένος στην αποστασία και την ανομία;», ανέφερε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος σε ένα από τα χριστουγεννιάτικα μηνύματά του.
Ο Χριστόδουλος μιλούσε και σε αυτούς που κλείνουν τα αυτιά και τα μάτια στο μήνυμα της Γέννησης: «Ναι, ο Χριστός γεννιέται κάθε μέρα προσφέροντας σε όσους θέλουν τη σωτηρία. Σε όσους θέλουν. Γιατί είναι πολλοί που δεν θέλουν. Αυτοί προτιμούν να αυτονομηθούν από το βλέμμα του Θεού, να βαδίσουν το δικό τους δρόμο. Χωρίς ελπίδα εξανάστασης, χωρίς νοσταλγία ζωής αιωνίου. Είναι δικαίωμά τους, έστω κι αν τυραννιούνται ή και τυραννούν. Ο Χριστός γεννιέται για να προσφέρει σε όσους το επιθυμούν πνευματική πρωτίστως ανόρθωση, τη δυνατότητα θέωσής των. Και μετά λύση στα εγκόσμια προβλήματά των. Ο άνθρωπος που παραμένει μακριά από το Θεό, δεν μπορεί να γευθεί τα δώρα της Βηθλεέμ».
Το μήνυμα της περισυλλογής
Το σύνολο των ανθρώπων της Εκκλησίας σήμερα αναφέρονται στο πνεύμα της εορτής των Χριστουγέννων, το οποίο όμως σε πολλές περιπτώσεις εξαντλείται στην τήρηση κάποιων εθίμων και στην κατανάλωση.
Ο μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος γράφει σχετικά στο δικό του μήνυμα: «Ζούμε μάλλον τα εμπορικά Χριστούγεννα: στολισμοί στους δρόμους, φωτάκια που ξεγελούν, δεντράκια ψεύτικα, κεράσματα, κουραμπιέδες και μελομακάρονα, ανταλλαγή δώρων, προσδοκία αργιών, διπλός μισθός και… τα Χριστούγεννα τελειώνουν. Στομάχι γεμάτο, καρδιά άδεια. Χριστός πουθενά. Όλο αυτό είναι λίγο αληθινό και πολύ απογοητευτικό. Έχει καταντήσει προκλητικά εμπορική αυτή η γιορτή. Μπορεί δικαιολογημένα κάποιοι να την εκμεταλλεύονται, προσδοκώντας να βγάλουν το ψωμί τους, αλλά αυτή τους η ανάγκη καταστρέφει μία υπέροχη και πολύ βαθειά γιορτή».
Ο κ. Νικόλαος γίνεται ιδιαίτερα επικριτικός και σε όσους χάνουν την ουσία ή νομίζουν ότι εξοφλούν το χρέος τους προσφέροντας κάτι στον έρανο της αγάπης: «Υπάρχει και άλλη μία πιο ύπουλη απάτη: Η απάτη των κοινωνικών Χριστουγέννων. Αυτή η απάτη μας κάνει να βλέπουμε τα Χριστούγεννα ως “τη γιορτή της αγάπης, τη γιορτή της οικογένειας” – είναι η γιορτή που βρισκόμαστε όλοι μαζί: δίνουμε κάποια χρήματα στον έρανο της αγάπης η μαζεύουμε και δίνουμε μία σακούλα με λίγο ρύζι η μακαρόνια, μερικές πατάτες, ένα μπουκάλι λάδι και μία γαλοπούλα σε αυτούς που δεν έχουν. Καλά πράγματα είναι όλα αυτά, γι’ αυτό και η Εκκλησία μας προτρέπει να τα κάνουμε και πρέπει να τα κάνουμε, αλλά τα Χριστούγεννα δεν είναι αυτά τα πράγματα». Για τον ιεράρχη τα Χριστούγεννα πρέπει να έχουν άλλο εορταστικό περιεχόμενο: «Όταν λέμε “Χριστούγεννα” και “εορτασμό Χριστουγέννων” συνήθως στο μυαλό μας συνδυάζεται αυτό με αφθονία αγαθών, με ανταλλαγή δώρων, με στολισμούς και εσχάτως με ταξίδια… Όλα αυτά υπογραμμίζουν το ψέμα. Δίνουν όμως και σε εμάς την αφορμή λίγο να αλλάξουμε. Αντί για την αφθονία, ας δοκιμάσουμε –έστω για φέτος μόνο– μία αλλαγή: να περάσουμε τα Χριστούγεννα με λιτότητα. Όχι με φτώχεια αλλά με μη σπατάλη, με χαρά. Αντί να κάνουμε άλλους στολισμούς, να επιμεληθούμε λίγο τις ψυχές μας – να κάνουμε τον στολισμό της ψυχής. Είναι τραγικό το σπίτι μας να είναι γεμάτο από καμπανίτσες, δεντράκια και λουλούδια, και η καρδιά μας να είναι αραχνιασμένη. Τι ωραίο πράγμα όμως να είναι η καρδιά μας περιστόλιστη και το σπίτι μας να έχει και αυτό τον απλό και κανονικό του διάκοσμο»!
