Την ευχή να δώσει ο Θεός λύση στο Κυπριακό εξέφρασε ο Αρχιεπίσκοπος Γέρων Αμερικής, Δημήτριος, και τόνισε ότι η διεθνής κοινότητα «επιδεικνύει υποκρισία στο θέμα του Κυπριακού».
Η Κύπρος, επεσήμανε ο κ. Δημήτριος, «έχει αδικηθεί κατάφωρα» και πρόσθεσε ότι «αγωνιζόμαστε για να έρθει σύντομα μια λύση δίκαιη και σωστή για όλους όσοι κατοικούν σε αυτό το νησί».
Ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής, στον οποίο απονεμήθηκε το Χρυσό Παράσημο του Αποστόλου Βαρνάβα, ύψιστη τιμητική διάκριση της Εκκλησίας Κύπρου, για τη συνολική εκκλησιαστική και ακαδημαϊκή προσφορά του, διαβεβαίωσε σχετικά τον αρχιεπίσκοπο Κύπρου και τον Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη, λέγοντας: «Παλεύουμε με κάθε τρόπο και κρατούμε το θέμα, το Κυπριακό, ανοικτό, όπως και το θέμα του Πατριαρχείου και ό,τι άλλο θέμα έχει σχέση με ανθρώπινα δικαιώματα και δεν δίνουμε τη δυνατότητα σε εκείνους, οι οποίοι πολεμούν και μάχονται εναντίον της αληθείας και του δικαίου να θεωρήσουν ότι έχουν κατορθώσει να κλείσουν τα θέματα». Διαβεβαίωσε ότι «δεν θα παύσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι της κατίσχυσης των δικαίων μας, όσες θυσίες και όσος χρόνος κι αν χρειαστούν, όσοι λίγοι κι αν είμαστε και όσο παράλογο κι αν φαίνεται το εγχείρημά μας».
Την παρασημοφόρηση του την χαρακτήρισε «πολυτιμότατο δείγμα αγάπης». Αναφερόμενος στην ομογένεια είπε: «Οι άνθρωποί μας μακριά από τους τόπους καταγωγής, έστω κι αν είναι η πέμπτη γενιά. Υπάρχει πάντοτε η βαθιά νοσταλγία, υπάρχει πάντοτε ο άρρηκτος δεσμός και επειδή αγωνιζόμαστε για να διατηρήσουμε ακέραια και ανόθευτα τα στοιχεία της ορθοδοξίας και του παγκόσμιου αξίας ελληνισμού, γι’ αυτό το λόγο έχουμε ανάγκη από τις προσευχές και την αγάπη σας».
Επίσης, στην ομιλία του ο κ. Δημήτριος, μεταξύ άλλων, σημείωσε:
«Ξέρουμε πως η λογική και οι αριθμοί είναι βεβαίωση θανάτου. Μα ο ελληνικός κυπριακός λαός αρνείται να πεθάνει και ξέρει το μυστικό της ζωής, τον αγώνα. Γνωρίζουμε ότι το δίκαιο του ισχυρότερου είναι πολύ παλαιό, τόσο στην θεωρητική του ανάπτυξη όσο και στην πρακτική εφαρμογή του.
Δεν ζητούμε παρά τα δικαιώματα που απολαμβάνουν όλοι οι άλλοι ελεύθεροι λαοί, γι’ αυτό και θα αγωνιστούμε μέχρι την απελευθέρωση της πατρίδας μας και την επιστροφή όλων στα πατρογονικά μας εδάφη.
Ξέρουμε ότι κατά τον ποιητή: “Βαριά τα ηνία των λαών, μολύβι το τιμόνι, όμως για μας πυξίδα, στύλος και οδηγός το δέος της Ιστορίας”.
Ο αρχιεπίσκοπος Δημήτριος δήλωσε ότι η ομογένεια της Αμερικής στα 150 περίπου χρόνια της ύπαρξής της, έχει κάνει τεράστια βήματα. «Είναι πάρα πολύ σημαντικό το ότι στο χώρο το δικό μας το ελληνικό, έχουμε υποφέρει από διχασμούς, ποικίλου είδους. Δεν θέλω να πω ότι είμαστε άνευ διαιρέσεων στην Αμερική, αλλά η ομογένεια εκεί είναι ενωμένη», πρόσθεσε.
«Είμαστε υπέρ μιας ζωντανής μνήμης που δεν επιτρέπει να ξεχαστεί ένα τέτοιο θέμα. Θυμήσου Κύριε, ο Θεός ημών, ότι εδώ υπάρχει ένα ανοικτό θέμα το οποίο πρέπει να κλείσει, ώστε το μνήσθητι να γίνει Δόξα Σοι ο Θεός», σημείωσε.
Ο Κύπρου Χρυσόστομος ανέφερε ότι οι κύριοι τομείς του έργου, στους οποίους «εκδαπανήθηκε και στους οποίους διέπρεψε ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος, είναι:
-Ήταν, πρώτα, ο τομέας της ειρήνευσης των πιστών, ύστερα από μιαν περίοδο αναταραχής που προκλήθηκε, μετά τη διαδοχή του Αρχιεπισκόπου Ιακώβου. Δεν κλήθηκε τυχαία σ’ αυτή την κρίσιμη περίοδο ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος. Ούτε και εστάλη σε λαό ξένο και τόπο άγνωστο. Είχε προηγουμένως σπουδάσει στο Χάρβαντ κι είχε, επίσης, διδάξει εκεί, καθώς και στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης. Γνώριζε και τον λαό και τις ιδιαιτερότητες της Ελληνικής Διασποράς. Ήξερε πως εκεί το “έθνος” διατηρούσε τον εθνικό του χαρακτήρα και δεν ταυτιζόταν με κάποιες πολιτικές παρατάξεις, κι έτσι έπρεπε να παραμείνει. Από την άλλη ήξερε πως ο ηγετικός ρόλος της Εκκλησίας για τους αποδήμους ήταν παράδοση ισχυρή, συστατικό εκ των “ων ουκ άνευ” της επιβίωσης των ομογενών σ’ ένα αφομοιωτικό περιβάλλον.
-Κατανοούσε, αναλαμβάνοντας τη διαποίμανση της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, ο αρχιεπίσκοπος Δημήτριος ότι η κύρια αποστολή του ήταν ποιμαντική. Είχε ως ύψιστο στόχο την εσωτερική απελευθέρωση από τη δουλεία των παθών και τον εγωισμό, που οδηγεί στον φατριασμό μέσα στην Εκκλησία και την αυτονόμηση από πατροπαράδοτους θεσμούς. Γι’ αυτό και στάθηκε ακλόνητος στις ιερές επάλξεις του καθήκοντος. Με τον λόγο, τα έργα και την εν γένει παρουσία του συμφιλίωσε τα διεστώτα και πύργωσε στις αγωνιώσες ψυχές των πιστών αισιοδοξία, πίστη, δυνάμεις αγωνιστικότητας για τη θρησκευτική και εθνική τους επιβίωση.
-Εξίσου σημαντικός προς τον τομέα της ειρήνευσης των πιστών ήταν κι ο τομέας της ενίσχυσης της ελληνικής παιδείας και των δεσμών των μεταναστών με την Ελλάδα. Ο Άγιος Αμερικής θεώρησε ότι το πρώτο ζητούμενο, αναγκαίο για την επιβίωση της ομογένειας και τη μη αφομοίωσή της από το αδηφάγο περιβάλλον, ήταν η διάσωση της πολιτισμικής αυτοσυνειδησίας της. Πέραν των απογευματινών και σαββατιανών σχολείων, λειτουργεί πολλά ημερήσια ελληνικά σχολεία, ελληνικό κολλέγιο, Ακαδημία, και Θεολογική Σχολή.
-Μέσα από τις ποικίλες αντιξοότητες εξήγαγε το μέγιστο δυνατό καλό. Είναι πια κοινή η ομολογία ότι γύρω από την Αρχιεπισκοπή η εθνική επιβίωση της ομογένειας είναι εξασφαλισμένη. Κι είναι τούτο η πιεστικότερη προτεραιότητα της στιγμής.
-Εξίσου σημαντικός, αν όχι και σημαντικότερος, ήταν και ο τρίτος στόχος, τον οποίο επεδίωξε και πέτυχε ο τιμώμενος σήμερα ιεράρχης. Κι ήταν αυτός η παραμονή των ομογενών στην πατρώα πίστη, την Ορθοδοξία, και η προσήλωση στη μητέρα Εκκλησία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Οργάνωσε και οργανώνει συχνές επισκέψεις στην Ελλάδα και στο μαρτυρικό Οικουμενικό Πατριαρχείο από το οποίο η Αρχιεπισκοπή Αμερικής έχει την κανονική αναφορά.
-Εκείνο, όμως, που κατέστησε περισσότερο γνωστό τον σεβασμιώτατο στην Κύπρο είναι ο τέταρτος τομέας δράσης του: Η ενασχόλησή του με το εθνικό μας θέμα, και τα άλλα ελληνικά εθνικά θέματα.
Ζώντας στη χώρα που είναι σήμερα πρώτη υπερδύναμη, εκεί που βρίσκεται η έδρα των Ηνωμένων Εθνών, εκεί που γίνονται πάμπολλες πολιτικές ζυμώσεις για διάφορα θέματα, θεώρησε πως ήταν πρώτιστο καθήκον του να υπερασπιστεί τα δίκαια τού Ελληνισμού», υπογράμμισε ο κ. Χρυσόστομος.
