H εορτή της Οσίας Ματρώνας στη Μονή Αγίων Πάντων Βεργίνας

Την Τρίτη 1 Μαΐου το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στην Ιερά Μονή Αγίων Πάντων Βεργίνας επί τη εορτή της Οσίας Ματρώνας εκ Ρωσίας.

Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τέθηκε προς προσκύνηση Ιερό Λείψανο της Οσίας Ματρώνας.

Η ομιλία του Mητροπολίτη:

Ἕνα ἀπό τά πιό πολύτιμα δῶρα πού μᾶς χάρισε ὁ Θεός εἶναι τά μά­τια μας. Εἶναι οἱ σω­μα­τι­κοί ὀ­φθαλ­­μοί τούς ὁποίους μᾶς ἔδω­σε γιά νά βλέπουμε τόν κόσμο καί τούς ἀνθρώπους γύρω μας, γιά νά ἐπι­κοινωνοῦμε μέ αὐτούς καί νά ἀπο­­λαμβάνουμε τήν παρουσία τους.

Ὁ Χριστός χαρακτηρίζει τά μάτια μας «λύχνο» πού φωτίζει τό σῶμα μας. «Ὁ λύχνος τοῦ σώματος ὁ ὀφθαλ­μός ἐστίν», λέγει, ἐπιβεβαι­ώ­νοντας τή σημασία καί τή χρη­σι­μότητα τῶν ὀφθαλμῶν γιά τή ζωή μας καί τήν ὕπαρξή μας. Γι᾽ αὐτό, ἄλλωστε, καί κατά τή διάρκεια τῆς ἐπιγείου ζωῆς του ἔσπευδε νά ἀντα­πο­κριθεῖ στά αἰτήματα τῶν τυφλῶν πού συναντοῦσε καί νά τούς θεραπεύσει, χαρίζοντάς τους τήν ὅραση.

Ὅμως ὁ λύχνος τοῦ σώματος δέν εἶναι πάντοτε ἀρκετός, ὥστε ὁ ἄν­θρωπος νά μπορεῖ νά βλέ­πει καί νά βαδίζει τόν σωστό δρόμο στή ζωή του. Διότι, ὅπως καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μᾶς διδάσκει, ὁ λύχνος τοῦ σώματος σκοτίζεται καί  μερι­κές φορές τυφλώνεται, ὅταν ἐμεῖς δέν φροντί­ζουμε νά τόν διατη­ροῦ­με καθαρό· ὅταν ἐ­μεῖς δέν φρο­ντί­ζουμε νά τόν προ­φυλάττουμε ἀπό ὅλα ἐκεῖ­να πού τόν τυφλώ­νουν καί τόν συ­σκοτίζουν, δηλαδή ἀπό τίς κα­­κίες καί τίς ἁμαρ­τίες καί τά πάθη, ἀλλά καί ἀπό τά ἀνώφελα καί πονηρά θεά­ματα.

Καθώς ὅμως ὁ ἄνθρωπος δέν ἀπο­τελεῖται μόνο ἀπό σῶμα ἀλλά καί ἀπό ψυχή, ὁ Θεός τοῦ χάρισε καί ἕνα ἀκόμη λύχνο, ὁ ὁποῖος φωτίζει τήν ψυχή του καί κατ᾽ ἐπέκταση καί ὅλη τήν ὕπαρξή του. Καί αὐτός εἶναι ἀκό­μη πιό χρήσιμος καί ἡ διατήρησή του ἀκόμη πιό ἀναγκαία ἀπό αὐτή τοῦ σωματικοῦ ὀφθαλμοῦ, καθώς ἡ ψυ­χή εἶναι ἡ πνοή τοῦ Θεοῦ μέ­σα μας, εἶναι αὐ­τή ἡ ὁποία συγ­κρα­τεῖ τήν ὑπό­σταση καί τήν ὕπαρ­ξή μας καί δέν τήν ἀφήνει νά νεκρωθεῖ καί νά πεθάνει, συμπα­ρα­σύροντας καί τό σῶμα μας στή νέκρωση καί τόν θάνατο.

Ποιός εἶναι ὅμως ὁ λύχνος τῆς ψυ­χῆς;

Ὁ λύχνος τῆς ψυχῆς, λέγουν οἱ πα­τέρες, εἶναι ὁ νοῦς· καί ὅποι­ος φυ­λάττει καθαρό τόν νοῦ του ἀπό τά πάθη καί τήν ἁμαρτία, ὅ­ποιος φυ­λάττει τόν νοῦ του ἀπό τούς λο­γι­σμούς, ὄχι μόνο τούς πονηρούς καί κακούς, ἀλλά ἀκόμη καί ἀπό τούς οὐδέτερους καί ἀδιά­φορους λογισμούς πού τόν ἀπα­σχολοῦν καί καταλαμβάνουν χῶ­ρο μέσα του, καί τόν ἀπο­μα­κρύ­νουν ἀπό τή σκέψη καί τή μνήμη τοῦ Θεοῦ, καί ὅποιος ἐπι­τρέπει στόν Θεό νά ἐνοικήσει μέ τή χάρη του καί νά τόν φωτίσει μέ τό φῶς του, αὐτός μπορεῖ νά βλέπει, ἀκό­μη καί ἐάν δέν διαθέτει τούς σω­μα­τι­κούς ὀφθαλ­μούς· μπορεῖ νά βλέπει κα­λύ­τερα καί ἀπό αὐτόν πού δια­θέ­τει «τόν λύχνον τοῦ σώ­ματος».

Καί ἐάν αὐτή τήν ἀξία τοῦ νοῦ τήν ἀναγνώριζαν οἱ πρόγονοί μας, πού διατύπωσαν τή γνώμη ὅτι «νοῦς ὁρᾷ καί νοῦς ἀκούει», πα­ρότι δέν εἶχαν ἐμπειρία καί γνώση τῆς θείας χάριτος καί τοῦ θείου φωτός, ἐμεῖς τή διαπιστώνουμε μέσα ἀπό τή ζωή τῶν ἁγίων μας. Τή δια­πι­στώνουμε καί στή ζωή τῆς ὁσίας μητρός ἡμῶν Ματρώνας τῆς ἐκ Ρω­σί­ας, τήν ὁποία τιμοῦμε σήμερα καί ἔχουμε τήν εὐλογία νά προσκυ­νοῦμε τό ἱερό λείψανό της.

Τί ἦταν ἡ ὁσία Ματρώνα; Ἕνα δυ­στυχισμένο, κατ᾽ ἄνθρωπον, πλά­­­σμα, πού εἶχε στερηθεῖ τόν λύ­χνο τοῦ σώματος, πού ἦταν τυφλή ἀπό τή γέννησή της καί ἡ ὁποία μάλιστα ἀπό τήν ἡλικία τῶν δε­καεπτά ἐτῶν ἔμεινε παράλυτη καί δέν μποροῦσε νά περπατήσει.

Καί ὅμως ἐκείνη ἔβλεπε. Ἔβλεπε, γιατί ἀγωνιζόταν νά ἀξιοποιήσει αὐτή τή δοκιμασία πού εἶχε ἐπι­τρέψει ὁ Θεός καί νά τήν μετα­τρέ­ψει σέ εὐκαιρία ἁγιασμοῦ.

Ἔβλε­πε, γιατί ἀγωνιζόμενη νά διατη­ρήσει τόν λύχνο τῆς ψυχῆς της καθαρό καί προσκολλημένο στόν Θεό μέ τήν προσευχή ἔλαβε τή χά­ρη τοῦ Θεοῦ, ἔλαβε τόν θεῖο φω­τισμό, καί μποροῦσε νά δια­κρί­νει ὄχι μόνο τά παρόντα ἀλλά καί τά μέλλοντα. Μποροῦσε νά δεῖ καί νά διακρίνει ὅσα οἱ ὑγιεῖς δέν ἔβλε­­παν καί νά καθοδηγεῖ ἔτσι ὅσους τήν πλησίαζαν καί ζητοῦ­σαν τή συμβουλή της, καί ἀκόμη νά προ­λέγει πολλά ἀπό ὅσα ἐπρό­κειτο νά συμβοῦν καί νά τά ἀπο­καλύπτει στούς ἀνθρώπους γιά νά τούς βοηθήσει ἤ καί νά τούς ὠφε­λήσει πνευματικά.

Στήν περίπτωση τῆς ὁσίας Μα­τρώ­­νας ἐπιβεβαιώνεται ἡ δύναμη τῆς πίστεως, πού ἀποτελεῖ κατά τόν πρωτοκορυφαῖο ἀπόστολο Παῦ­­λο «πραγμάτων ἔλεγχον οὐ βλε­­πομένων». Ἐπιβεβαιώνεται ὅ­μως πανηγυρικά καί ἡ δωρεά τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία καθιστᾶ ἕναν ἄν­θρω­πο, πού δέν βλέπει μέ τά σω­ματικά του μάτια, ἱκανό νά βλέπει πολύ περισσότερα ἀπό ὅσα βλέπει καί διακρίνει ἕνας πού δέν εἶναι τυφλός. Καί αὐτό συμβαίνει γιατί τό φῶς τῆς χάριτος πού φωτίζει τούς καθαρούς τῇ καρδίᾳ καί τούς καθαρούς στόν νοῦ ἀνθρώπους δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τή σωματική ὅραση καί δέν περιορίζεται ἀπό ἀν­θρώπινα ἐμπόδια.

Ὅποιος εἶναι καθαρός, ὥστε νά μπορεῖ νά δεῖ τόν Θεό, κατά τόν μα­καρισμό τοῦ Κυρίου, αὐτός μπο­ρεῖ νά δεῖ καί τά πάντα γύρω του, τά παρόντα καί τά μέλλοντα, γιατί τίποτε δέν τόν ἐμποδίζει καί τίπο­τε δέν τόν πε­ριορίζει, ἀλλά καθώς εἶναι προ­σηλωμένος στόν Θεό γί­νεται μέτοχος ὅλων ὅσων βλέπει καί Ἐκεῖνος πρός δόξαν του.

Ἀδελφοί μου, ἡ τιμώμενη σήμερα ὁσία Ματρώνα, τήν ὁποία ὁ Θεός δόξασε γιά τήν ὑπομονή της, τήν καθαρότητα τῆς ζωῆς της καί τήν ἀγάπη της πρός Αὐτόν μέ πλῆθος θαυμάτων, ἄς γίνει καί γιά ἐμᾶς ἀφορμή διαρκοῦς ἀγῶνος γιά τήν κάθαρση τοῦ νοῦ μας, ὥστε νά εἶναι αὐτός ὁ ὁποῖος διά τῆς χά­ρι­τος τοῦ Θεοῦ θά φωτίζει καί τήν ψυχή μας καί τή ζωή μας γιά νά βαδίζουμε τήν ὁδό τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καί νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς, διά τῶν πρεσβειῶν τῆς ὁσί­ας μητρός ἡμῶν Ματρώνας, τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.