Χρυσούν Ιωβηλαίον Ιερωσύνης του Φλωρίνης κ. Θεοκλήτου

Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο επί τη εορτή του τοπικού Αγίου Αγαθαγγέλου τελέστηκε την Κυριακή, 13 Μαΐου, στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής στη Φλώρινα.

Της Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο οικείος ποιμενάρχης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας κ. Θεόκλητος, ενώ συλλειτούργησαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Βεροίας Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος χοροστάτησε στον Όρθρο, Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ, Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος, Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος, Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνος και ο Θεοφιλέστατος επίσκοπος Αρούσης και Κεντρικής Τανζανίας κ. Αγαθόνικος.

Τον θείο λόγο κήρυξε ο Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος αναφέρθηκε στο πρόσωπο του Μητροπολίτου Φλωρίνης κ. Θεοκλήτου όπου η τοπική κοινωνία τιμά για τη συμπλήρωση 50 χρόνων Ιερωσύνης (Χρυσούν Ιωβηλαίον) και προσφοράς στον τόπο.

Oλόκληρη η ομιλία του Μητροπολίτη Βεροίας

«Καί τίς ἐστιν, Κύριε, ἵνα πιστεύ­σω εἰς αὐτόν; Εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰη­σοῦς· καί ἑώρακας αὐτόν καί ὁ λαλῶν μετά σοῦ ἐκεῖ­νος ἐστιν».

Ἕνα θαῦμα περιγρά­φει ἡ ση­με­ρινή εὐαγγελική πε­ρι­κοπή· ἕνα θαῦμα ἀπό τά πολλά πού ἔκανε ὁ Χριστός καί παραδί­δουν οἱ ἱεροί εὐαγγε­λι­στές.

Ὁ Χριστός χαρίζει σέ ἕνα τυφλό ἐκ γενε­τῆς τό φῶς του. Τοῦ δίδει τή δυνατότητα νά βλέ­πει ὅσα δέν εἶχε δεῖ πο­τέ μέχρι τότε στή ζωή του. Τοῦ δίδει τή δυνα­τό­τητα νά δεῖ τό φῶς πού πλημμυρίζει τόν κό­σμο. Toῦ δίδει τή δυ­­να­­τότητα νά δεῖ τόν κό­σμο πού δημιούργησε ὁ Θεός πρός χάρη τοῦ πλά­σματός του. Τοῦ δί­δει ὅμως καί τή δυνα­τό­τη­τα νά δεῖ κάτι ἀ­κό­μη μεγαλύ­τερο καί ση­μα­ντικότερο, τή δυνα­τό­­τητα νά δεῖ τόν ἴδιο τόν Θεάν­θρωπο Ἰησοῦ.

Πόσοι ἄνθρωποι, ἀ­δελ­φοί μου, πού δέν ἦταν τυφλοί σάν τόν ἄν­θρω­πο τῆς σημερινῆς εὐαγ­γε­λικῆς περικοπῆς, ἔ­βλε­παν τόν Χριστό νά περπατᾶ ἀνάμεσά τους, νά κη­ρύτ­τει καί νά θαυ­ματουργεῖ ἀλλά δέν μπο­ροῦσαν νά ἀντι­λη­φθοῦν ὅτι αὐτός ἦταν ὁ Μεσσίας καί ὁ λυ­τρω­τής πού ἀνέμεναν;

Δέν ἦταν τυφλοί, ἀλ­λά καί δέν μποροῦσαν νά δοῦν αὐτό πού εἶ­χαν ἀνά­γκη. Εἶ­χαν  τό φῶς τους, ἀλλά δέν μποροῦσαν νά δοῦν τό ἀληθινό φῶς, αὐτό πού ἀπο­λαμ­βάνει τώ­ρα ὁ πρώην τυφλός.

Μέ τό σημερινό θαῦμα ὁ Χριστός δέν θερα­πεύει μόνο τόν τυφλό ἀπό τήν ἀσθένειά του· διδάσκει καί ἐμᾶς, τούς πιστούς ὅλων τῶν ἐπο­χῶν, τό διττό νόημα τῶν πραγ­μάτων καί τῶν καταστάσεων τῆς ἀν­­θρωπίνης ζωῆς. Μᾶς διδάσκει ὅτι ἐκτός ἀπό τούς φυσι­κούς ὀφθαλ­­μούς ὑπάρ­χουν καί οἱ πνευ­ματι­κοί, χωρίς τούς ὁποίους δέν μπο­ρεῖ νά δεῖ ὁ ἄν­θρωπος. Μᾶς διδά­σκει ὅτι ἐκτός ἀπό τό αἰσθη­τό φῶς ὑπάρ­χει καί τό πνευμα­τικό, χω­ρίς τό ὁποῖο ὁ ἄν­θρωπος περ­πα­τᾶ στό σκοτάδι καί δέν βλέπει πού πηγαί­νει.

Καί αὐτό τό πνευματικό φῶς με­τα­λαμπαδεύει ἐπί πενήντα ὁλό­κλη­ρα χρόνια στήν πόλη σας καί στήν Ἱερά Μητρόπολη Φλωρίνης, Πρεσπῶν καί Ἑορδαίας ὁ Σεβα­σμι­ώ­τατος ποιμενάρχης σας, ὁ σεπτός καί προσ­φιλέ­στατος ἐν Χρι­­στῷ ἀδελ­­φός, κύριος Θεό­κλη­τος, ὁ ὁποῖος ἑορτάζει σήμερα τήν ἐπέ­τειο τῆς πεντηκονταετοῦς δια­κο­νίας του ὡς πρεσβύτερος καί ἐπί­σκοπος τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας.

Καί γι᾽ αὐτό συγκεντρωθήκαμε σή­­μερα ἐδῶ, κλῆρος καί λαός, μο­ναχοί καί ἄρχοντες, καί ὅλοι ἐμεῖς οἱ συνεπίσκοποί του, γιά νά τι­μή­σουμε τήν ἑόρτιο αὐτή ἡμέρα γιά τόν ἴδιο καί γιά τήν Ἱερά Μητρό­πολη Φλωρίνης, Πρεσπῶν καί Ἑορ­δαίας καί γιά νά δοξάσουμε μαζί σας τόν Θεό μέ τήν πολυαρ­χιερατική αὐτή θεία Λειτουργία.

Νά δοξάσουμε τόν Θεό πού τόν χάρισε στήν Ἐκκλησία του, λει­τουρ­γό καί οἰκονόμο τῶν μυστη­ρίων του, πού τόν χάρισε ἀρχιερέα καί ἀρχιποί­μενα εἰς τόπον καί τύ­πον Χριστοῦ· πού τόν χάρισε σέ ὅλους ἐσᾶς, τά πνευματικά του τέκνα, κληρικούς, μοναχούς, μο­να­χές καί λαϊκούς ἐπί τόσα χρό­νια στοργικό πατέρα καί σοφό δι­δά­σκαλο· πού τόν χά­ρισε στήν Ἱε­ρά αὐτή Μητρόπολη συνετό πη­δαλιοῦχο, ἀρχικά καί γιά πολλά χρόνια συμπαραστάτη καί βοηθό τοῦ ἀοιδίμου Μητρο­πο­λίτου Φλω­ρί­νης κυροῦ Αὐγουστί­νου Καντιώ­τη καί τά τελευταῖα 18 ἔτη διά­δοχο καί συνεχιστή τοῦ μεγάλου καί σπουδαίου ἔργου πού ἐπι­τέ­λεσε ὁ φλογερός καί ἀγωνι­στής ἐκεῖνος ἱεράρχης, παρά τούς πόδας τοῦ ὁποίου πολλά ἐδιδάχθη ὁ Σε­βασμιώτατος ποιμενάρχης σας, ἀλλά καί πολλά τοῦ προσέφερε, διακο­νώ­ντας τον μέ υἱική ἀγάπη, μέ πολύ σεβασμό καί ἀπόλυτη ἀφο­­σίωση μέχρι τέλους.

Εἶναι δύσκολο νά μιλήσει κανείς γιά πενήντα χρόνια διακονίας, γιά πενήντα χρόνια ἱερατικῆς καί ἀρ­χι­ερατικῆς προσφορᾶς, κατά τά ὁποῖα καί μία μόνο ἡμέρα εἶναι τόσο πλήρης, ὥστε εἶναι ἀδύνατο κανείς νά συνο­ψίσει τό ἔργο του σέ λίγα μόλις λεπτά.

Ἄν ἤθελε ὅμως νά τό ἐπιχειρήσει κανείς, θά μποροῦσε ἴσως νά τόν παρομοιάσει μέ τίς δύο λίμνες τοῦ τόπου σας, τή μεγάλη καί τή μικρή Πρέσπα, πού ἡ γαλήνια ἐπιφάνειά τους σοῦ θυμίζει τή γαλήνη καί τήν ἠρεμία τῆς ψυχῆς του καί τῆς συμπεριφορᾶς του, μέ τήν πραό­τη­τα τῆς ψυχῆς του καί μέ τήν κα­θαρότητα στό βλέμμα του πού κά­νει ὅποιον τόν κοιτάζει νά ἀνα­παύ­εται σ᾽ αὐτό.

Θά μποροῦσε νά παρομοιάσει τήν ψυχή του μέ ἐκεῖνα τά ἀσκηταριά πού ἀνώνυμοι μοναχοί ἔκτισαν ἤ μᾶλλον σκάλισαν στούς βράχους γύρω ἀπό τίς δύο λίμνες καί ἀπο­τύ­πωσαν στίς σπηλιές τους τίς εἰ­κό­νες τῆς Παναγίας καί τῶν ἁγί­ων.

Θά μποροῦσε νά παρομοιάσει τή ζωή του καί τήν προσωπικότητά του μέ τίς κορυφές τῶν βουνῶν, πού παραμένουν ἀνεπηρέαστες στίς καταιγίδες καί δείχνουν πά­ντο­τε πρός τήν ἴδια κατεύθυνση, πρός τόν Θεό.

Θά μποροῦσε νά παρομοιάσει κα­νείς τήν ὁρμή τῆς ψυχῆς του, κι­νη­τήρια δύναμη γιά τό ἔργο καί τή δράση του πού φωτίζει τούς ἀν­θρώ­πους, μέ τήν ὁρμή τοῦ ἀτμοῦ πού παράγει τό ρεῦμα καί μᾶς χαρίζει τό φῶς λίγα μόλις χιλιό­μετρα ἀπό ἐδῶ.

Θά μποροῦσε νά παρομοιάσει κα­νείς τό ἔργο του μέ τίς ἐκλεκτές ποικι­λίες τῶν ἀμπελιῶν πού εὐδο­κι­μοῦν στήν ἐπαρχία του χάρη στό μικρο­κλίμα τῆς περιοχῆς, χάρη στήν αὐστηρότητα καί τή λιτό­τη­τα πού τοῦ κλη­ροδότησε ὡς πο­λύ­τιμη παρακαταθήκη ὁ μακαρι­στός γέροντάς του, ὁ Φλω­ρίνης Αὐ­γου­στίνος, καί τήν ὁποία συν­δύ­­ασε ὁ ἴδια ἁρμονικά μέ τήν πι­στότητά του στήν κλίση τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί τήν ἔμφυτη ἐπιείκεια καί στοργή πρός τούς ἀνθρώπους πού τοῦ χάρισε Ἐκεῖνος.

Ἔτσι διακόνησε καί ποίμανε τήν τοπική σας Ἐκκλησία ἀλλά καί τόν εὐλαβῆ καί πιστό λαό αὐτῆς τῆς ἐπαρχίας, τόν καθένα ἀπό ἐσᾶς πού σᾶς γνώρισε προσωπικά στά πολλά χρόνια τῆς διακονίας του ὡς ἱεροκήρυκας, ὡς καθηγη­τής τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Λυκείου καί Γυμνασίου Φλωρίνης, ὡς πρω­τοσύγκελλος καί ὡς πνευματικός σας πατέρας, ἀλλά καί ἀπό τήν περιωπή τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώμα­τος, ὡς ἐπίσκοπος καί Μητροπο­λί­της στήν ἀκριτική αὐτή περιοχή, στίς Θερμοπύλες τῆς Μακεδονίας μας, συνεχίζοντας νά σπέρνει τόν σπόρο τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ στίς ψυ­χές τῶν ἀνθρώπων καί νά τίς ποιμαίνει ὡς καλός καί στοργικός ποιμένας, μέ τήν ἀγάπη καί τήν πραότητα πού τόν διακρίνει, ἀλλά καί προσφέροντας στήν Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος τήν ἐμπει­ρία καί τή σοφία τῆς μακρᾶς του διακονίας, τήν ἐμμονή του στήν παράδοση τῆς ἀμωμήτου μας πί­στεως καί στή λειτουργική ζωή, τήν ἀγάπη του γιά τήν πατρίδα καί τήν ἱστορία αὐτοῦ τοῦ τόπου, τῆς Μακεδονίας μας, πού εἶναι πο­τισμένος μέ τά αἵματα τῶν ἁγίων καί τῶν ἡρώων του, καί πού δέν θά ἐπιτρέψουμε ποτέ καί σέ κα­νέ­να νά σφετερισθεῖ οὔτε τό ὄνομα οὔτε τήν ἱστορία του.

Γιά ὅλα αὐτά, τά ὁποῖα χαρίζει ὁ Θεός καί σέ σᾶς καί στήν Ἐκ­κλη­σία μας διά τοῦ Σεβασμιω­τάτου Μη­τροπολίτου σας, τοῦ Ἁγίου Φλωρίνης, ἤλθαμε νά τόν εὐχαρι­στήσουμε καί νά τόν δοξο­λο­γή­σουμε.

Ἤλθαμε ὅμως καί γιά νά συγ­χα­ροῦμε τόν Ποιμενάρχη σας γιά τήν ἐπέτειο αὐτή, ἐπέτειο ζωῆς καί ἀφιερώσεως στόν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου, γιά νά τοῦ ἐκφράσουμε τήν ἀγάπη μας καί τόν σεβασμό μας, καί νά τοῦ εὐχηθοῦμε, εὐχό­μενοι συγχρόνως καί στόν Δομή­τορα τῆς Ἐκκλησίας γι᾽ αὐτόν, νά τοῦ χαρίσει ὁ Θεός ἔτη μακρά, γιά νά συνεχίσει νά οἰακοστροφεῖ τό σκάφος τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας μέ σύνεση καί σοφία, ὅπως τό ἔκανε καί ἕως τώρα, γιά νά ἐμπνέει τόν κλῆ­ρο καί τόν λαό τῆς Ἱερᾶς Μη­τροπόλεώς του μέ τήν πίστη του στόν Θεό, μέ τήν ἁπλότητα καί τήν καθαρότητα τῆς ζωῆς του, μέ τήν ἀγάπη του στόν Θεό καί τόν ἄν­θρωπο· γιά νά σκέπει καί νά προ­στα­τεύει τό ποίμνιό του καί νά χαίρεται μέ τήν κατά Θεόν προκο­πή του· γιά νά ἀποτελεῖ πρότυπο καί παράδειγμα γιά ὅλους μας μέ τή λιτή καί ἀσκητική ζωή του, μέ τήν πραότητα καί τή θερμουργό πίστη του· γιά νά προσφέρει στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ «καρπόν ἑκατονταπλασίονα», «τά παιδία ἅ ἔδωκεν αὐτῷ ὁ Θεός».