Ι.Μ. Βεροίας: Πολυαρχιερατικός εσπερινός για τον Άγιο Λουκά τον Ιατρό

Την Κυριακή 10 Ιουνίου το εσπέρας, στον υπό ανέγερση πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Λουκά Συμφερουπόλεως του ιατρού της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά Βεροίας, τελέστηκε πολυαρχιερατικός εσπερινός της εορτής της κοιμήσεως του Αγίου.

Χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ. Στέφανος, ο οποίος κήρυξε και το θείο λόγο, συγχοροστατούντων των Μητροπολιτών Λβιβ κ. Φιλαρέτου, από την εκκλησία της Ουκρανίας και Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος.

Η ομιλία του Μητροπολίτη Βεροίας

«Ἅπαντας διδάσκεις ἐμφανῶς, τῇ ὁμολογίᾳ Κυρίου, Λουκᾶ μακάριε, καί εἰς ὑπερκόσμιον γνῶσιν τοῦ κρείτ­τονος, ὡς διδάκτωρ τῆς πί­στε­ως, σεμνῇ βιοτῇ σου, ἐκμυεῖς τό πλήρωμα τῶν ὀρθοδόξων σοφέ».

Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ἡ τοπική μας Ἐκκλησία πανηγύρισε χαρμοσύνως τήν ἑορτή τῆς μετακομιδῆς τμήματος τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου Λουκᾶ στήν Ἱερά αὐτή Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, ὅπου καί θησαυρίζεται, ἐπι­τε­λώντας ἀναρίθμητα θαύματα, ἰά­σεις καί θεραπεῖες.

Καί ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου μας μᾶς ἀξιώ­νει νά τόν τιμοῦμε καί πάλι, σήμερα καί αὔριο, ἑορτάζοντας τήν ἐτήσιο μνήμη του, κατά τή διάρκεια αὐτοῦ τοῦ μηνός, τοῦ Ἰουνίου, τόν ὁποῖο ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας ἔχει ἀφιερώσει ἀπό πολλῶν ἐτῶν στόν ἱδρυτή της, τόν πρωτοκορυφαῖο ἀπόστολο Παῦ­λο, πού τόν τιμᾶ μέ τίς ἐκδηλώσεις τῶν Παυλείων.

Καθώς, λοιπόν, φέτος τά ΚΔ´ Παύ­λεια ἔχουν ὡς γενικό θέμα «Εὐ­αγ­γελισμός καί Ἱεραποστολή», ἡ ἁγία καί μαρτυρική μορφή τοῦ ἀρ­χιε­πι­σκόπου Συμφερουπόλεως Λου­κᾶ, τοῦ ἰατροῦ καί θαυματουργοῦ, προ­βάλ­λει ὡς ἡ μορφή τοῦ μεγάλου ἐκείνου ἱερα­ποστόλου, ὁ ὁποῖος σέ καιρούς δυσχειμέρους, τότε καί τώρα, «διδά­σκει ἅπαντας ἐμφανῶς τῇ ὁμολογίᾳ Κυρίου» καί «σεμνῇ βιοτῇ ἐκμυεῖ τό πλήρωμα τῶν ὀρθοδόξων». Διδά­σκει, δηλαδή, μέ τήν ὁμολογία τῆς πίστεως τοῦ Κυρίου. Μία ὁμολογία πού εἶχε ὡς συνέπεια ὁ ἅγιος Λουκᾶς νά διωχθεῖ, νά ἐξορισθεῖ, νά βασανι­σθεῖ καί νά κα­κοπαθήσει «ὡς καλός στρατιώτης Ἰη­σοῦ Χριστοῦ», ὅπως λέγει καί ὁ ἀπό­στολος Παῦλος.

Διότι ἡ ὁμο­λογία τῆς πίστεως στόν Χριστό δέν εἶναι μία εὔ­κολη ὑπό­θεση. Χρειά­ζεται μαρ­τυ­ρική διάθεση, χρειάζεται δύ­ναμη ψυ­χῆς καί αὐτο­θυ­σία.

Διότι ἡ ὁμο­λογία εἶναι ἡ «στενή ὁδός», τήν ὁποία μᾶς καλεῖ ὁ Χριστός νά ἐπι­λέξουμε, ἐάν θέλουμε νά εἴμα­στε πραγματικοί μα­θητές του, καί στήν ὁποία μπορεῖ νά συναντήσουμε καί ἀνυ­πέρβλητες δυσκο­λί­ες. Ἐάν ὅμως τίς ὑπομείνουμε, στό τέ­λος της θά συναντήσουμε τόν Χρι­στό, ὁ ὁποῖος κατά τήν ὑπόσχεσή του θά μᾶς ὁμο­λο­γή­σει ἐνώπιον τοῦ Πατρός του τοῦ ἐν οὐρανοῖς.

Αὐτόν τόν Χριστό συνήντησε καί ὁ ἅγιος Λουκᾶς ἤ μᾶλλον μέ αὐτόν συνο­δοι­πόρησε σέ ὅλη του τή ζωή, γιατί γιά χάρη του ὑπέμεινε τόσα μαρ­τύρια καί τόσες δοκιμασίες, καί ὄχι μόνο τά ὑπέμεινε ἀλλά καί τά ἀγάπησε, ὅπως λέγει ὁ ἴδιος στήν Αὐ­τοβιογραφία του. «Ἀγάπησα», λέ­γει, «τό μαρτύριο». Τό ἀγάπησε, γιατί τόν ἔφερνε πιό κοντά στόν Χριστό. Καί γι᾽ αὐτό παρέμεινε «πιστός ἄχρι θανά­του» καί ἔλαβε τόν στέφανο τῆς ζωῆς, ἔλαβε τήν πληρότητα τῆς θείας χάριτος, τήν ὁποία διαχέει ἀφειδῶς καί στούς πιστούς πού αἰτοῦνται τή βοήθειά του καί προστρέχουν στά ἱερά λείψανά του ὡς πρός ἀκένωτο πηγή ἰαμάτων καί θαυμάτων καί ὡς κιβωτό θείων δωρεῶν καί χαρισμά­των.

Αὐτόν τόν μεγάλο ἅγιο τῆς Ἐκ­κλη­σίας μας, τόν ἅγιο Λουκᾶ, τιμοῦμε καί ἐμεῖς σήμερα στόν ὑπό ἀνέγερση ἱερό ναό του, μέ τήν παρουσία τῶν Σεβασμιωτάτων καί ἀγαπητῶν ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν ἀρχιερέων, τοῦ Μητροπολίτου Λβώβ κυρίου Φιλαρέτου καί τοῦ Μητροπολίτου Φιλίππων, Νεα­πόλεως καί Θά­σου κυρίου Στε­φάνου, τούς ὁποίους εὐχαριστῶ ἐκ βάθους καρδίας, γιατί λαμπρύ­νουν μέ τήν παρουσία τους τήν πανή­γυρη τῆς Μονῆς μας. Ἄλλωστε καί οἱ δύο μοῦ εἶναι τόσο ἀγαπητοί, εἶναι τόσο, θά ἔλεγα, μέσα στήν καρδιά μου, καί ὁ Ἅγιος Φιλίππων, μέ τόν ὁποῖο συνδιακονήσαμε χρόνια πολλά στή Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, ἀλλά καί ὁ Ἅγιος Λβώβ κύριος Φιλάρετος, μέ τόν ὁποῖο συνδεόμεθα πνευματικά καί γιά τή σχέση του μέ τό Ἅγιο Ὄρος καί γιά τήν ἀγάπη του γιά τήν Ἐκκλησία μας. Ἰδιαιτέρως εὐχαριστῶ τόν Σε­βασμιώτατο Ἅγιο Φιλίππων, ὁ ὁποῖ­ος χοροστατεῖ καί ὁ ὁποῖος θά μᾶς ὁμιλήσει.

Θέλω ὅμως νά πῶ δύο λόγια, ἀδελφοί μου, γι᾽αὐτή τήν χάρη τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, τήν ὁποία ὅλοι ἀπολαμβάνουμε. Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες μέ ρώτησαν οἱ δημοσιογράφοι σχετικά μέ τόν ναό του. Καί τούς εἶπα ὅτι οἱ ἡμέρες εἶναι δύσκολες, ἀλλά ὅ,τι ἔχει γίνει μέχρι σήμερα, ἔγινε γιατί τό ἤθελε ὁ ἅγιος Λουκᾶς. Γιατί ἐκεῖνος τό ἤθελε καί ἐκεῖνος τό βοήθησε καί φθάσαμε μέχρι ἐδῶ πού ἔχουμε φθάσει καί συνεχίζουμε πάντοτε μέ τή δική του βοήθεια. Καί ξεκίνησε αὐτό τό θαῦμα τοῦ ναοῦ ἀπό ἕνα θαῦμα τοῦ ἁγίου τό ὁποῖο ἔγινε σέ μικρά παιδιά, σέ λεχῶνες γυναῖκες, ἕνα ἔγινε στήν οἰκογένειά μου, ἕνα ἔγινε σέ ἕνα πνευματικό μου παιδί, τοῦ ὁποίου καί ἡ σύζυγός του καί τό παιδί πού κυοφοροῦσε ἦταν σέ ἐπικίνδυνη κατάσταση. Καί ζητήσαμε τή βοήθεια τοῦ ἁγίου καί ὁ ἅγιος ἔσωσε καί τή σύζυγο καί τό παιδί, καί ὡς ἀνταπόδοση στόν ἅγιο ἔφτιαξε τόν ναό πού ὑπάρχει ἐπάνω. Ὅλος αὐτός ὁ ναός εἶναι προσφορά ἑνός ἀνθρώπου, τοῦ κ. Παναγιωτίδη, γιατί θεραπεύτηκε ἡ σύζυγός του καί τό παιδί του. Ἀλλά αὐτά τά θαύματα τοῦ ἁγίου καί ἡ φροντίδα τοῦ ἁγίου ἰδιαίτερα γιά μικρά παιδιά δέν σταματᾶ.

Πρίν ἀπό λίγο ἄνοιξα ἕνα φάκελο πού ἔχω γεμάτο μέ τά θαύματα τοῦ ἁγίου καί τράβηξα ἕνα. Ἕνα ἀνδρόγυνο πρίν ἀπό ἡμέρες, ἕνα μεσημέρι, ἦρθαν ἐδῶ νά προσκυνήσουν τόν ἅγιο. Ἕνα ἀνδρόγυνο ἀπό τή Δράμα, κρατώντας ἕνα μικρό παιδάκι τό ὁποῖο εἶχε πρόβλημα στή σπονδυλική του στήλη. Τοῦ ἔκαμαν ἐπέμβαση, τοῦ ἔβαλαν μία βαλβίδα καί αὐτό εἶχε ὡς ἀποτελέσματα νά μήν κινοῦνται τά πόδια του καθόλου. Τό ἔφεραν στόν ἅγιο, καί ὅταν ὁ ἀδελφός ἔφερε τό ἅγιο λείψανο καί τό σταύρωσε, πάραυτα ἄρχισε νά κινεῖται τό παιδί καί νά εἶναι ὅπως ἦταν, ὑγιέστατο.

Τά λέγω ὅλα αὐτά, γιατί πολλές φορές ἀπογοητευόμεθα, διότι, ἀπό ὅ,τι βλέπουμε, ἔχει πλεονάσει ἡ ἁμαρτία. Τήν βλέπουμε στούς δρόμους, τήν βλέπουμε μέσα στή Βουλή, καί ποῦ δέν τήν βλέπουμε τήν ἁμαρτία στίς ἡμέρες μας, ἀλλά νά ξέρουμε ὅτι ὑπερπερισσεύει καί ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, καί περισσεύει καί στά ἁγνά αὐτά παιδιά τά ὁποῖα μέ τά ἁγνά τους μάτια τόν βλέπουν τόν ἅγιο, ἀλλά καί σέ ὅποιον τόν ἐπικαλεῖται μέ φόβο καί μέ εὐλάβεια καί δέχεται τή χάρη τοῦ ἁγίου πλούσια.