Ι.Μ. Βεροίας: 40θήμερο μνημόσυνο του μακαριστού πατρός Αθανασίου Γιατζιτζίογλου

Την Κυριακή 17 Ιουνίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Βραχιάς. Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος τέλεσε το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του μακαριστού πατρός Αθανασίου Γιατζιτζίογλου.

Η ομιλία του Μητροπολίτη Βεροίας:

«Ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐ­τοῦ καί ταῦτα πάντα προστεθή­σεται ὑμῖν».

Σέ δύο βασικά θέματα, τά ὁποῖα ἐπηρεάζουν σημαντικά τή ζωή τοῦ ἀνθρώπου, ἀνεξάρτητα ἀπό τήν ἡλι­κία καί τήν κοινωνική θέση, ἀνεξάρτητα ἀκόμη καί ἀπό τόν τόπο καί τόν χρόνο στόν ὁποῖο ζεῖ, ἀναφέρεται στό σημερινό εὐαγγε­λι­κό ἀνάγνωσμα ὁ Χριστός. Τό ἕνα εἶναι οἱ μέριμνες καί τό ἄλλο οἱ ἀπαιτήσεις.

Ὁ ἄνθρωπος κατακλύζεται ἀπό μέριμνες, ἀπό σκέψεις πού τόν ἀπα­σχολοῦν πῶς θά κάνει τό ἕνα ἤ τό ἄλλο, πῶς θά ἀντιμετωπίσει τή μία ἤ τήν ἄλλη κατάσταση τῆς καθημερινότητάς του, πῶς θά λύ­σει τά προβλήματά του, πῶς θά ἐξασφαλίσει ὅ,τι τοῦ χρειάζεται γιά τή ζωή του, πῶς θά ἀποκτήσει ἀκόμη περισσότερα.

Μέριμνες εἶναι ὅλα αὐτά, μέρι­μνες βιοτικές, πού δέν τόν ἀφή­νουν νά ἡσυχάσει, νά ἀναπαυθεῖ, νά συγκεντρώσει τήν προσοχή του σέ αὐτά πού κάνει, ἀλλά καί πού κάποιες φορές τόν ὁδηγοῦν σέ ἀκραῖο σημεῖο καί φθάνουν νά διαταράσσουν καί τήν ὑγεία του, τήν ψυχική καί τή σωματική.

Μέριμνες εἶναι ὅλα αὐτά, ἀδελ­φοί μου, πού ἀπασχολοῦν τόν νοῦ καί τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, καί δέν τόν ἀφήνουν πολλές φορές οὔτε ἀκόμη καί νά προσευχηθεῖ.

Μέριμνες εἶναι, παρότι δέν μπο­ροῦμε νά κάνουμε τίποτε ἀπό αὐ­τά γιά τά ὁποῖα μεριμνοῦμε καί ἀνη­συχοῦμε, δέν μποροῦμε νά ἀλ­λά­ξουμε ἤ νά τροποποιήσουμε κάτι ἀπό αὐτά. Τό ἀκούσαμε νά μᾶς τό λέει σήμερα καθαρά ὁ Χρι­στός: «τίς ἐξ ὑμῶν μεριμῶν δύνα­ται προσθεῖναι ἐπί τήν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα;» Ποιός ἀπό ἐμᾶς μπορεῖ μέ τή δική του φροντίδα καί μέριμνα νά προσθέσει στό ὕψος του ἕναν πῆχυ;

Ἀναμφισβή­τητα κανείς δέν μπο­ρεῖ ὄχι ἕνα πῆχυ, ἀλλά οὔτε κἄν μερικά ἑκα­τοστά. Καί ὅμως συνε­χίζει νά μεριμνᾶ, σάν νά μήν ἀντι­λαμβάνεται τήν ἀδυναμία του.

Στίς μέριμνες ὅμως προστίθενται καί ἀπαιτήσεις. Θέλουμε, ζητοῦμε, ἐπιδιώκουμε διάφορα πράγματα στή ζωή μας. Χρήσιμα καί λιγό­τε­ρο χρήσιμα, ἐφικτά καί ἀνέφικτα, ὠφέλιμα καί ἐνδεχομένως βλα­πτικά γιά τόν ἑαυτό μας, γιά τούς γύρω μας, γιά τήν ψυχή μας. Τά θέλουμε ὅμως. Θέλουμε τιμή, δόξα, χρήματα, ἀπολαύσεις, εὐκο­λίες, ἀνέσεις καί πολλά ἄλλα, καί ἀγωνιοῦμε γιά τήν ἀπόκτησή τους. Καί στίς μέριμνες προσθέ­του­με καί ἄλλες, καί βρισκόμεθα συχνά σέ ἀδιέξοδο καί δέν μπο­ροῦ­με νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό αὐτό.

Τί μποροῦμε, λοιπόν, νά κάνου­με; Μποροῦμε νά ἀκούσουμε τή φωνή τοῦ Χριστοῦ πού μᾶς δίνει σήμερα τή λύση τοῦ προβλήματός μας: «Ζητεῖτε πρῶτον τήν βασι­λεί­αν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ καί ταῦτα πάντα προστεθή­σεται ὑμῖν».

Τί μᾶς λέει ὁ Χριστός; Δέν μᾶς λέγει νά ἀδιαφοροῦμε γιά τά ἐγκόσμια καί τά ὑλικά. Δέν μᾶς λέγει νά μήν ἐνδιαφερόμεθα γιά ὅ,τι συμβαίνει γύρω μας. Δέν μᾶς λέγει νά μήν μᾶς ἀπασχολεῖ ἡ ἀπόκτηση τῶν ἀναγκαίων γιά τή ζωή μας.

Μᾶς λέγει ὅμως ἀφενός ὅτι πρέ­πει νά γνωρίζουμε καί νά ἀντι­λαμ­βανόμεθα τά ὅρια τῶν δυνα­το­τήτων μας καί νά μήν ζητοῦμε ὑπερβολικά πράγματα ἤ πράγματα πού δέν μποροῦμε νά ἀποκτή­σου­με ἤ νά μεταβάλλουμε, καί ἀφε­τέρου ὅτι πρέπει νά ἱεραρχοῦμε τίς ἀνάγκες τῆς ζωῆς μας καί νά ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στόν Θεό.

«Ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ». Αὐτό εἶναι τό πρῶτο γιά τό ὁποῖο πρέπει νά μεριμνοῦμε καί νά ἀγωνιοῦμε. Αὐτό εἶναι τό πρῶτο γιά τό ὁποῖο πρέπει νά προ­σευχόμεθα καί νά ζητοῦμε ἐπί­μο­να ἀπό τόν Θεό. Διότι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἕνα ἀγαθό πού ἔχει θέσει στή διάθεσή μας ὁ Θεός καί τό ὁποῖο δέν εἶναι προσωρινό καί πρόσκαιρο ἀλλά αἰώνιο.

Εἶναι ἕνα ἀγαθό πού ἀρχίζει ἀπό αὐτή τή ζωή καί συνεχίζεται μέχρι τήν ἄλλη ζωή ὁπότε καί ὁλοκλη­ρώνεται. Εἶναι ἕνα ἀγαθό, τό ὁποῖο ὅταν τό ἔχεις, ὅταν τό ζεῖς, ἤ ἔστω ὅταν τό ἐπδιώκεις, τότε βλέπεις ὅλα τά ὑπόλοιπα πράγ­μα­τα σέ αὐτόν τόν κόσμο ὑπό διαφο­ρε­τικό πρίσμα. Τότε τά βλέπεις στίς ἀληθινές τους διαστάσεις καί τά ἀντιλαμβάνεσαι μέ τήν πραγ­μα­τική τους ἀξία.

Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι τό ἕνα καί μοναδικό ἀγαθό, ἡ μία καί μο­ναδική πραγματικότητα, τήν ὁποία ἔχει ἀνάγκη ὁ καθένας μας. Καί αὐτό τό ἀναγνωρίζει καί τό ἐπι­βε­βαιώνει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, μιλώ­ντας στή Μάρθα, τήν ἀδελφή τοῦ φίλου του Λαζάρου, πού ἐκδα­πα­νᾶται στήν περιποίησή του καί δια­μαρτύρεται γιατί ἡ ἀδελφή της, ἀντί νά τῆς συμπαρίσταται, κάθε­ται κοντά του καί ἀκούει τόν λόγο του. Τί τῆς λέγει; «Μεριμνᾶς καί τυρβάζῃ περί πολλά, ἑνός δέ ἐστί χρεία, Μαρία δέ τήν ἀγαθήν μερί­δα ἐξελέξατο».

Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι τό μόνο πού ἔχει ἀνάγκη ὁ ἄνθρωπος καί θέλει ὁ Θεός νά τοῦ τό ζητᾶ, ἐπίμονα, συνεχῶς, ἐπανειλημ­μέ­να. Ὁ Θεός δέν ἐνοχλεῖται ἀπό τήν ὑπερβολική ἐπιμονή μας, οὔτε ἀπό τήν ἐπίμονη ἀπαίτησή μας, ἀλλά χαίρεται καί ἀνταποκρίνεται στό αἴτημά μας καί μαζί μέ αὐτό ἱκα­νοποιεῖ καί ὅσα ἄλλα αἰτήματά μας κρίνει ἐκεῖνος μέ τήν πατρική του ἀγάπη ὅτι μᾶς εἶναι ἀναγκαῖα. Ἀρκεῖ νά ἔχουμε, ἀδελφοί μου, ἐμπιστοσύνη στόν Θεό πού μερι­μνᾶ γιά τά πάντα. Ἀρκεῖ νά κά­νου­με πράξη αὐτό τό «ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώ­με­θα», πού ἀκοῦμε σέ κάθε θεία Λει­τουργία καί σέ κάθε ἱερή Ἀκο­λου­θία τῆς Ἐκκλησίας μας.

«Ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ … καί ταῦτα πάντα προ­στεθήσεται ὑμῖν».

Ἄς ζητοῦμε καί ἐμεῖς, καθημε­ρι­νά καί ἐπίμονα, τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀναθέτοντας σέ Ἐκεῖνον μέ πίστη καί ἐμπιστοσύνη ὅλες τίς μέ­ρι­μνές μας, καί νά εἴμεθα βέ­βαιοι ὅτι ὁ Θεός θά μᾶς τή χαρίσει, ὅπως ἐλπίζουμε καί εὐχόμεθα ὅτι θά τήν χαρίσει καί στόν μακαριστό π. Ἀθανάσιο, ὁ ὁποῖος διακόνησε ἐπί τριανταδύο ἔτη αὐτή τήν ἐνορία καί τοῦ ὁποίου τελοῦμε σήμερα τό τεσ­σαρακονθήμερο μνημόσυνο, δεό­μενοι ὁ Θεός νά τόν ἀναπαύσει ἐν χώρᾳ ζώντων καί νά τόν κα­τα­στήσει λειτουργό τῆς δόξης του καί στό ἐπουράνιο θυσιαστήριο.