Ένας μικρός σκαλίζοντας στο σπίτι του, βρήκε σε μία γωνία παραπεταμένο ένα καλοδεμένο μαύρο βιβλίο.
Ήταν γεμάτο σκόνη. Με λαχτάρα έτρεξε να ρωτήσει και να μάθει τι βιβλίο ήταν αυτό.
Η μητέρα έδωσε σύντομα την απάντηση:
– Είναι παιδί μου, «το βιβλίο του Θεού» και να το αφήσεις εκεί που το βρήκες.
Τότε ο μικρός γεμάτος απορία, γιατί το βιβλίο του Θεού ήταν τόσο περιφρονημένο, λέει στη μητέρα του: – Αφού είναι έτσι μαμά, τότε γιατί δεν το στέλνουμε πίσω στον καλό Θεό να το δώσει σε κανέναν άλλο που να το διαβάζει;
Και η μητέρα κοκκίνισε. Δεν ήξερε τι να απαντήσει. Ένιωσε την ενοχή…
Λίγοι έχουν το βιβλίο της Αγίας Γραφής στα σπίτια τους. Κι απ’ αυτούς, πόσοι άνθρωποι αλήθεια, δεν το έχουν ξεχασμένο, σκονισμένο και παραπεταμένο σε κάποιο Εικονοστάσι ή σε κάποιο ντουλαπάκι…
Το βιβλίο του Θεού όμως, έχουμε χρέος όλοι μας να το διαβάζουμε και να το έχουμε σε μεγάλη εκτίμηση, αλλά κυρίως να το έχουμε μέσα στην καρδιά μας.
