Με εκκλησιαστική λαμπρότητα εορτάστηκε η Θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην εορτάζουσα Ενορία Παναγίας Σουμελά, της Επισκοπής Χώρας, στο προάστιο East Keilor της Μελβούρνης. Η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία τελέστηκε υπό του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ.κ. Μακαρίου, ενώ είχε προηγηθεί, αμέσως μετά τον Όρθρο, η κατανυκτική Ακολουθία των Εγκαινίων.
Τον Σεβασμιώτατο πλαισίωσαν οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι Μελβούρνης κ. Κυριακός και Χώρας κ. Ευμένιος, ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου κ. Χριστοφόρος Κρικέλης, και πλειάδα κληρικών από τις Ιερές Επισκοπές Μελβούρνης και Χώρας. Αθρόα και συγκινητική ήταν η συμμετοχή των πιστών, οι οποίοι προσήλθαν με ευλάβεια να προσκυνήσουν την «Κυρά του Πόντου», να της εναποθέσουν τους καημούς, τις ελπίδες και τις παρακλήσεις τους, αλλά και να συνεορτάσουν το ιστορικό για την Ενορία γεγονός του επίσημου εγκαινιασμού του περικαλλούς Ι. Ναού της. Ανάμεσα στο πολυπληθές εκκλησίασμα βρισκόταν και ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στη Μελβούρνη, κ. Εμμανουήλ Κακαβελάκης.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Μακάριος ομίλησε καταλλήλως για τα γεγονότα της κοιμήσεως και της μεταστάσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, ενώ έκανε και ειδική αναφορά στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά στον Πόντο, καθώς και στις αλησμόνητες πατρίδες όπου κυοφορήθηκε ο πνευματικός πλούτος που διαθέτουν οι σύγχρονες γενεές των Ελλήνων, και όχι μόνο, Ορθοδόξων Χριστιανών. «Δεν πρέπει να ξεχνούμε από πού ξεκινήσαμε και ποιοι ήταν οι πρόγονοί μας», υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, ο Σεβασμιώτατος και παρακάλεσε τους πιστούς να διαφυλάξουν την ελληνορθόδοξη κληρονομιά τους, και να τη μεταλαμπαδεύσουν στους νεότερους.
Καταλήγοντας, με αφορμή το γεγονός της τελέσεως των Εγκαινίων, ο Αρχιεπίσκοπος δήλωσε την ευγνωμοσύνη της τοπικής Εκκλησίας προς όλους όσοι εργάστηκαν για την ανέγερση του Ιερού Ναού και γενικότερα για την πρόοδο και ανάπτυξη της Ενορίας. Θερμές ευχαριστίες απηύθυνε προσωπικά στον Ιερατικώς Προϊστάμενο π. Ιορδάνη Κρικέλη, για τον ακούραστο αγώνα του υπέρ των αναγκών των ενοριτών του και για την εν γένει αφοσιωμένη και καρποφόρα διακονία του. Παρατήρησε δε, εμφανώς συγκινημένος, ότι «για έναν κληρικό, η μεγαλύτερη αναγνώριση είναι το να γίνει το παιδί του κληρικός, κάτι που σηματοδοτεί ότι και μέσα στο σπίτι του έζησε σωστά, οπότε ενέπνευσε το παιδί να ακολουθήσει τα βήματά του». «Όσες ευχαριστίες κι αν πω για τον π. Ιορδάνη, θα είναι λίγες», συμπλήρωσε, «διότι πρωτίστως τον επιβράβευσε ο Θεός με αυτή την εξαιρετική τιμή, να είναι το παιδί του ο Πρωτοσύγκελος της Αρχιεπισκοπής μας. Αυτή είναι η καλύτερη αναγνώριση».
