Ο Κύριος κελεύει ημάς να αγαπώμεν Αυτόν εξ όλης ψυχής, αλλά πώς είναι δυνατόν να αγαπάς Εκείνον τον Οποίον ουδέποτε είδες και πώς να μάθεις αυτήν την αγάπην; Ο Κύριος γνωρίζεται εκ της ενεργείας Αυτού εις την ψυχήν. Οταν ο Κύριος επισκεφθεί αυτήν, η ψυχή γνωρίζει ότι ήτο ο προσφιλής Επισκέπτης και ανεχώρησεν, η δε ψυχή επιθυμεί και αναζητεί Αυτόν μετά δακρύων: «Πού εκρύβης, Φως μου; Πού είσαι χαρά μου; Τα ίχνη Σου ευωδιάζουν εν τη ψυχή μου, αλλά Συ απήλθες και η ψυχή μου Σε ποθεί, και ηκηδίασεν η καρδία μου και θλίβεται, και ουδέν πλέον χαροποιεί εμέ, διότι επίκρανα τον Κύριον και Αυτός εκρύβη απ’ εμού».
Εάν ήμεθα απλοί ως τα παιδία, ο Κύριος θα εδείκνυεν εις ημάς τον παράδεισον, θα εβλέπομεν Αυτόν εν τη δόξη των Χερουβίμ και των Σεραφίμ και πασών των επουρανίων δυνάμεων και των Αγίων. Αλλά δεν είμεθα ταπεινοί, και διά τούτο βασανίζομεν και εαυτούς και τους άλλους, όσοι ζουν μεθ’ ημών.
Εκ της αγάπης προς τον αδελφόν έρχεται η χάρις, και διά της αγάπης προς τον αδελφόν φυλάττεται. Εάν όμως δεν αγαπώμεν τον αδελφόν, τότε και η αγάπη του Θεού δεν έρχεται εις την ψυχήν, ένεκα της κατακρίσεως ή του μίσους προς τον αδελφόν.
Ω, πόσον πρέπει να ικετεύωμεν τον Κύριον, ίνα δώσει εις την ψυχήν το ταπεινόν Αγιον Πνεύμα! Η ταπεινή ψυχή έχει μεγάλην ανάπαυσιν, η υπερήφανος όμως βασανίζει η ιδία εαυτήν. Ο υπερήφανος δεν γνωρίζει την αγάπην του Θεού και ευρίσκεται μακράν Αυτού. Υπερηφανεύεται ότι είναι πλούσιος ή επιστήμων ή ένδοξος, αλλά δεν γνωρίζει το έσχατον της πενίας και της απωλείας αυτού, διότι τον Θεόν δεν εγνώρισεν. Οστις όμως αγωνίζεται κατά της υπερηφανείας, εις αυτόν ο Κύριος γίνεται βοηθός, ίνα νικήση τούτο το πάθος.
Φαίνεται εις πολλούς ότι οι Αγίοι είναι μακράν αφ’ ημών. Αλλά δεν είναι μακράν εκείνων οίτινες φυλάττουν τας εντολάς του Χριστού και έχουν την χάριν του Αγίου Πνεύματος.
Επικαλείσθε μετά πίστεως την Θεοτόκον και τους Αγίους. Ούτοι ακούουν των προσευχών ημών και γνωρίζουν και τους διαλογισμούς ημών.
Οι Αγιοι ακούουν των προσευχών ημών και έχουν από Θεού την δύναμιν ίνα βοηθούν ημάς. Τούτο είναι γνωστό εις όλον το γένος των χριστιανών».
Οσίου Σιλουανού Αθωνίτου
