Toυ Αλεξάνδρου Π. Κωστάρα
Ομότιμου Καθηγητή Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης
Η παραβολή του «Καλού Σπορέως» μέσα από το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της προηγούμενης Κυριακής. Ο Θεός «σπέρνει» τον λόγο Του στα «χωράφια» της ψυχής όλων μας. Και περιμένει να δει, πώς θα αντιμετωπίσει ο καθένας από μας αυτόν τον «Σπόρο» μέσα στο «χωράφι» της δικής του ψυχής. Θα τον δεχθεί ή θα τον περιφρονήσει και θα τον αφήσει να χαθεί επάνω σε μία άγονη πέτρα, στο στόμα ενός πτηνού, στο φύσημα του αέρα ή σε λιμνάζοντα βρόχινα νερά που τον σαπίζουν; Και εάν αποφασίσει τελικά να τον «καλλιεργήσει», τι είδους «καλλιέργεια» θα κάνει; «Καλλιέργεια» μίζερη ή ανοιχτόκαρδη; «Καλλιέργεια» αγγαρείας, έτσι για να διεκπεραιώσει βαρετά αυτό που του ανατέθηκε ή «καλλιέργεια» με το μεράκι του «γεωργού», που λαχταράει να πιάσει το «αλέτρι» στα χέρια του, για να «αφρατέψει» το «χώμα» στο «χωράφι», που θα δεχθεί τον «Θείο Σπόρο», ώστε να «βλαστήσει» επ’ ευλογία και να αποδώσει καρπούς εκατονταπλασίονας;
Μιλώντας κάθε χρόνο τέτοιες μέρες για τον «Καλό Σπορέα» το μυαλό μας πηγαίνει σε έναν σπουδαίο «αγρό», από τον οποίο αυτοί που τον διαφεντεύουν έκαναν «έξωση» στον «Καλό Σπορέα» εδώ και σαράντα πέντε τόσα χρόνια. Γι’ αυτό και ο συγκεκριμένος «αγρός» από «βλαστερό» «λιβάδι» που ήταν πρωτύτερα κατάντησε ένα θλιβερό, «χέρσο» και «άγονο» «χωράφι», γεμάτο «ξερόχορτα» και αγκαθερές «αγριάδες», που πολλαπλασιάζονται και θεριεύουν συνεχώς, όχι μόνον από τη φυσική αναπαραγωγή των «σπόρων» τους, αλλά και από την αδιάκοπη ρίψη νέων «σπόρων» που γεννούν καινούργια «τριβέλια» επάνω στο «χέρσο» «χωράφι». Πρόκειται, όπως είναι προφανές, για τον «αγρό» της παιδείας. Εάν συγκρίνουμε την εικόνα του πολύτιμου αυτού «αγρού» πριν και μετά την «έξωση» του «Καλού Σπορέα» από αυτόν, θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε, τι ήταν εκείνο που έκανε τότε την Ελλάδα πνευματικά πλούσια μέσα στην υλική φτώχια της, ενώ μετά την «έξωση» του «Καλού Σπορέα» από τον εν λόγω «αγρό» άρχισε να φτωχαίνει πνευματικά, μολονότι υλικά φαινόταν ότι δημιουργούσε τις προϋποθέσεις κάποιας ευμάρειας.
Ας θυμηθούμε τον «εσοδειά» της Ελλάδος τότε που τον «αγρό» της παιδείας τον «αροτριούσε» ο «Καλός Σπορέας»: «Εσπερνε» την πίστη στον Θεό και «θερίζαμε» «σωρούς» αξιών που απορρέουν από αυτή την πίστη. «Σάκους» ολόκληρους με τέτοιες παραδοσιακές αξίες η «σοδειά» μας. Ηταν αυτή που «έθρεψε» διαχρονικά αναρίθμητες γενιές του Ελληνισμού. Σήμερα που χάθηκε η «σοδειά» και μαζί με αυτήν και οι μύλοι που την άλεθαν, λιγόστεψε ή μεταλλάχθηκε ο παραδοσιακός μας «άρτος» ο επιούσιος. Γι’ αυτό «λιμοκτονούμε». Ψάχνουμε να βρούμε εκείνο το ευωδιαστό «καρβέλι» που μας λείπει, διότι δεν βολευόμαστε με τα σημερινά ανούσια «ζυμωτά». Μάταια όμως, διότι εκείνο έβγαινε από άλλη «σπορά». «Εσπερνε» ο «Καλός Σπορέας» μέσα μας ελευθεροφροσύνη, καθώς μάς έδειχνε με τον λόγο Του τον δρόμο προς την ελευθερία: «Επ’ ελευθερία εκλήθητε». Και εμείς «θερίζαμε» την Εθνική μας Παλιγγενεσία το 1821 ή τις δάφνες του έπους του Σαράντα και της Εθνικής Αντίστασης απέναντι στον χιτλερικό ολοκληρωτισμό. «Εσπερνε» στις καρδιές μας την ειρήνη με τη μόνιμη γαλήνια Ευχή Του: «Ειρήνη υμίν». Και εμείς «θερίζαμε» την υιοθεσία μας από τον Θεό, αφού μακάριζε με την Ομιλία Του επάνω στο Ορος τους ειρηνοποιούς «ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται». «Εσπερνε» σε όλους μας τον σεβασμό στους γονείς, καθώς μας θύμιζε κάθε τόσο, για να μη τη λησμονούμε, μία από τις Δέκα Εντολές: «Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, ίνα ευ σοι γένηται». Και εμείς «θερίζαμε» την ευχή τους, για να προκόψουμε στη ζωή μας, γεγονός που το επιβεβαιώνει και ο Ευαγγελικός Λόγος Του: «Ευχαί γονέων στηρίζουσιν θεμέλια οίκων». «Εσπερνε ακόμη ο «Καλός Σπορέας» σε όλους μας την αγάπη στην οικογένεια και στα παιδιά, καθώς μας προέτρεπε συνεχώς: «Άφετε τα παιδία ελθείν προς με». Και εμείς «θερίζαμε» την Ευλογία της πολυτεκνίας, αφού μας φόβιζε η προειδοποίησή Του ότι «ο σπείρων φειδομένως (τσιγγούνικα), φειδομένως και θερίσει». Αυτή η Ευλογία κράτησε όρθιο τον Ελληνισμό, αφού όταν το καλούσε η περίσταση, η πατρίδα έβγαζε από το «σεντούκι» της τη λεβεντιά των παλληκαριών της, που την καμάρωναν όλοι, εχθροί και φίλοι. Σήμερα τα παιδιά τα ρίχνουμε στους υπονόμους των εκτρώσεων ως απόβλητα της ζωής! Ξεπεράσαμε σε θηριωδία ακόμη και τον Ηρώδη, που έσφαξε εφ’ άπαξ μόνο 3.000 νήπια, ενώ εμείς σφάζουμε κάθε χρόνο 350.000 κυοφορούμενους (!), που για να μας εκδικηθούν για τους άδικους φόνους σε βάρος τους, μάς παίρνουν όλους μαζί τους στον κόσμο της απώλειας. Μόνον οι τυφλοί δεν βλέπουν ότι χάνεται έτσι σιγά-σιγά η Ελλάδα. Από πού έρχεται λοιπόν αυτή η κατάρα;
Ας δούμε τώρα την «εσοδειά» του «αγρού» της παιδείας μετά την «έξωση» του «Καλού Σπορέα» από αυτόν. Την «σπορά» την ανέλαβε από τότε η αθεΐα, η οποία επί 45 περίπου χρόνια «σπέρνει» αδιάκοπα στα σχολεία τον «σπόρο» του τίποτα. Και ποια είναι η «συγκομιδή» μας από τον «σπόρο» αυτό; Πάλι το τίποτα. Είναι παράλογο να «σπέρνεις» το τίποτα και να περιμένεις ύστερα να «θερίσεις» κάτι από αυτό. Αποτελεί καταστάλαγμα της κοινής πείρας ότι σε ένα «χωράφι» του τίποτα «φυτρώνουν» πάντοτε μόνο «ζιζάνια», «τριβέλια» και «ξεράγκαθα». Αυτή είναι η «σοδειά» του τίποτα, που την συναντούμε καθημερινά στον δρόμο μας και μας αγκυλώνει, διότι οι «καρποί» της ανδρώθηκαν και πήραν άλλη μορφή. Δύο γενιές ωρίμασαν στο «χέρσο» «χωράφι» της παιδείας κουβαλώντας μέσα τους τον «σπόρο» του τίποτα, τον «σπόρο» της «αγριάδας», έτοιμες να τον «ξανασπείρουν», όταν έλθει η ώρα της «σποράς». Εγιναν Κουφοντίνες, Ρουβίκωνες ή άλλες αναρχικές συλλογικότητες. Πολλοί από αυτούς που ανδρώθηκαν μέσα από τον «σπόρο» του τίποτα κατέλαβαν αξιώματα. Εγιναν εξουσία και μας κυβέρνησαν. Δυστυχώς οι «καρποί» αυτής της «σποράς» του τίποτα διαφεντεύουν πλήρως σήμερα τον «αγρό» της παιδείας σε όλες της βαθμίδες της και μαθαίνουν γράμματα στα παιδιά μας. Γράμματα φυσικά του τίποτα. Είναι αυτά που οδηγούν εκ του ασφαλούς την Ελλάδα στην εξαφάνιση. Διότι η πατρίδα μας ήταν ανέκαθεν «σπορά» και «εσοδειά» ενός σπουδαίου κάτι, που οι «καρποί» του δεν έθρεψαν μόνον εμάς, αλλά ολόκληρη την οικουμένη.
Εάν θέλουμε λοιπόν να ξαναγίνει η Ελλάδα αυτό που ήταν πάντοτε, πρέπει, όσο είναι ακόμη καιρός και μπορεί να αναστραφεί η φορά των πραγμάτων, να επιστρέψει κατεπειγόντως ο «Καλός Σπορέας» στα Σχολεία. Το Συμβούλιο της Επικρατείας «γκρέμισε» τους «φράχτες» της αθεΐας, που είχαν υψώσει οι προηγούμενοι «καλλιεργητές» του «αγρού». Η Κυβέρνηση με τη σειρά της ανέλαβε έναντι των ψηφοφόρων τη δέσμευση να ανοίξει τον «δρόμο» για την επιστροφή του «Καλού Σπορέα» στον «αγρό». Σε μάς δεν απομένει τίποτε άλλο, παρά να πιάσουμε όλοι στα χέρια τις «τσάπες» και να βοηθήσουμε στην ευδοκίμηση της «σποράς» Του. Το χρωστάμε στην ιστορία μας. Στα παιδιά μας. Στην Ελλάδα, που την κουβαλάμε όλοι επάνω μας ως χρέος, αλλά και ως ευθύνη.
