Τήν Πέμπτην, 8ην/16ην Νοεμβρίου 2024, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς Συνάξεως τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν, Ἁγίων Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ καί πασῶν τῶν ἐπουρανίων δυνάμεων ἀσωμάτων.
Κατά τήν ἑορτήν αὐτήν ἡ Ἐκκλησία ἀναμιμνῄσκεται ὅτι οἱ ἄγγελοι, ὡς λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, εἶναι «λειτουργικά πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διά τούς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν», (Ἑβρ. 1,14). Εἶναι πλεῖσται αἱ μνεῖαι τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ εἰς Παλαιάν καί Καινήν Διαθήκην. Συμφώνως πρός τάς μαρτυρίας ταύτας ἀντέστη πρός τούς ἐπαναστήσαντας συμπορευθέντας τῷ Ἑωσφώρῳ ἀγγέλους ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ λέγων: «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου» καί συνεπορεύθησαν μετ’ αὐτοῦ οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι εἰς τήν δοξολογίαν τοῦ Ὑψίστου εἰς ἀντίθεσιν πρός τόν Ἑωσφόρον, ὁ ὁποῖος ἐπέλεξε τήν ἀπομάκρυνσιν ἐκ τοῦ Θεοῦ.
Μεγάλην προστασίαν αἰτεῖται παρ’ αὐτῶν ἡ Ἐκκλησία, ὅταν ψάλλῃ εἰς τό τροπάριον αὐτῆς: «Ἀρχιστράτηγοι Θεοῦ, λειτουργοί θείας δόξης, τῶν ἀνθρώπων ὁδηγοί, καί ἀρχηγοί ἀσωμάτωv, τό συμφέροv ἡμῖν αἰτήσασθε, καί τό μέγα ἔλεος, ὡς τῶν Ἀσωμάτων Ἀρχιστράτηγοι».
Διά τήν ἑορτήν ταύτην ἐτελέσθη Θεία Λειτουργία εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ εἰς τήν πόλιν τῆς Ἰόππης παρά τήν ἀκτήν τῆς Μεσογείου θαλάσσης.
Τήν Ἱεράν Μονήν ταύτην ἀνεκαίνισεν ὁ Ἡγούμενος αὐτῆς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰόππης κ. Δαμασκηνός, ὁ ἑορτάζων καί τά τριάκοντα ἔτη τῆς Ἀρχιερωσύνης αὐτοῦ καί ἡγουμενείας αὐτοῦ εἰς τήν Μονήν.
Τῆς θείας Λειτουργίας προεξῆρξεν, κατόπιν θερμῆς ὑποδοχῆς τοῦ Σώματος τῶν Προσκόπων καί μαθητῶν τοῦ Σχολείου τῆς Ἰόππης, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Τυπικάρης τοῦ Ναοῦ τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου τοῦ Πατριαρχείου Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀλέξιος καί Αραβοφώνων, Ρωσοφώνων καί Ρουμανοφώνων Πρεσβυτέρων, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τῶν Ἱεροδιακόνων π. Εὐλογίου καί π. Πατρικίου, ψαλλόντων, τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Συμεών καί τῆς χορῳδίας τῆς Ἰόππης καί μετέχοντος ἑλληνοφώνου, ρωσσοφώνου καί ρουμανοφώνου ποιμνίου, τῇ παρουσία τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς Τέλ-Ἀβίβ κ. Κυριακοῦ Λουκάκη καί μελῶν τοῦ προσωπικοῦ τῆς Πρεσβείας καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας εἰς τήν Ἰόππην κ. Κορνηλίου.
Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ἐκήρυξεν τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ὡς ἕπεται:
«Ἔθου τῶν κτισμάτων σου ἀρχήν, οὐσίαν τήν ἀσώματον, Ποιητά τῶν Ἀγγέλων, τόν ἄχραντόν σου θρόνον, κυκλοῦσαν κραυγάζειν σοι, Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ, Θεέ παντοκράτορ», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Ἡ Χάρις τοῦ Ταξιάρχου τῶν ἄνω θείων Δυνάμεων Μιχαήλ συνήγαγε πάντας ἡμᾶς σήμερον ἐν τῇ φερωνύμῳ ταύτῃ Ἱερᾷ Μονῇ τῶν Ἀρχαγγέλων, ἵνα μίαν σύν τοῖς λοιποῖς Ἀγγέλοις τήν θείαν αὐτῶν Σύναξιν ἑορτάσωμεν καί τόν Τρισάγιον Ὕμνον τῷ Θεῷ ἀναμέλψωμεν.
Οἱ Ἄγγελοι ἀποτελοῦν τόν οὐράνιον πνευματικόν κόσμον, τοὐτέστιν τήν ἀρχήν τῶν κτισμάτων τῆς ἀσωμάτου οὐσίας καί περιβάλλουν τόν Δημιουργόν αὐτῶν Θεόν, ἐκτελοῦντες τά σχέδια Αὐτοῦ. Διό καί ὁ θεῖος Παῦλος λέγει: «οἱ ἄγγελοι εἰσί λειτουργικά πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διά τούς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν», (Ἑβρ. 1,14). Ὁ σκοπός τῶν Ἀγγέλων εἶναι νά διακονοῦν τόν Θεόν. «Τῶν ἀγγέλων λειτουργία διακονεῖν τῷ Θεῶ εἰς σωτηρίαν ἡμετέραν», ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων, λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος.
Ὄντως, οἱ Ἄγγελοι εἶναι αὐτοί οἱ ὁποῖοι διαμηνύουν τήν βούλησιν τοῦ Θεοῦ, τόσον ἐν τῇ Παλαιᾷ, ὅσον καί ἐν τῇ Καινῇ Διαθήκῃ, εἰς τούς ἀνθρώπους: «εὐλογεῖτε τόν Κύριον, πάντες οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ, δυνατοί ἰσχύϊ ποιοῦντες τόν λόγον αὐτοῦ τοῦ ἀκοῦσαι τῆς φωνῆς τῶν λόγων αὐτοῦ», (Ψαλμ. 102,20), ψάλλει ὁ Προφητάναξ Δαυΐδ. «Ἄγγελος Κυρίου εἶπε Ζαχαρίᾳ: «ἐγώ εἰμι Γαβριήλ ὁ παρεστηκώς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καί ἀπεστάλην λαλῆσαι πρός σε καί εὐαγγελίσασθαί σοι». «Ἄγγελος Γαβριήλ ἀπεστάλη ὑπό Θεοῦ εἰς πόλιν Ναζαρέτ πρός Παρθένον Μαριάμ καί εἶπε πρός αὐτήν· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά Σοῦ· εὐλογημένη Σοι ἐν γυναιξίν», (Πρβλ. Λουκ. 1,26-28). «Πλῆθος στρατιᾶς οὐρανίου, Ἀγγέλων ἐγένετο, αἰνούντων τόν Θεόν καί λεγόντων· δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», (Λουκ. 2,13), ἐπί τῇ Γεννήσει τοῦ Χριστοῦ. Ἄγγελοι ὡσαύτως ἀναγγέλλουν τήν Ἀνάστασιν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ: «εἶπε δέ ὁ ἄγγελος ταῖς γυναιξί· μή φοβεῖσθε ὑμεῖς· οἶδα γάρ ὅτι ᾿Ιησοῦν τόν ἐσταυρωμένον ζητεῖτε· οὐκ ἔστιν ὧδε· ἠγέρθη γάρ καθώς εἶπε», (Ματθ. 28, 5-6).
Καί Ἄγγελοι ἐξηγοῦν εἰς τούς Ἀποστόλους τό γεγονός τῆς εἰς οὐρανούς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ: «καί ἰδού ἄνδρες δύο παρειστήκεισαν αὐτοῖς ἐν ἐσθῆτι λευκῇ, οἵ καί εἶπον· ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τόν οὐρανόν; οὗτος ὁ ᾿Ιησοῦς ὁ ἀναληφθείς ἀφ᾿ ὑμῶν εἰς τόν οὐρανόν, οὕτως ἐλεύσεται, ὅν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτόν πορευόμενον εἰς τόν οὐρανόν», (Πράξ 1,10-11).
Κατά τόν Ἱερόν Χρυσόστομον, οἱ Ἄγγελοι: «Δοῦλοί εἰσι τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί πολλαχοῦ δι’ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους πέμπονται». Οὗτοι μεριμνοῦν διά τήν προστασίαν ἡμῶν: «Ὁρᾶτε μή καταφρονήσητε ἑνός τῶν μικρῶν τούτων· λέγω γάρ ὑμῖν ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς διά παντός βλέπουσι τό πρόσωπον τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς», (Ματθ. 18,10), λέγει Κύριος. Οἱ Ἄγγελοι προσάγουν τάς προσευχάς τῶν ἁγίων εἰς τόν Θεόν «Ἄγγελος ἦλθε… ἵνα δώσῃ ταῖς προσευχαῖς τῶν ἁγίων πάντων ἐπί τό θυσιαστήριον», (Πρβλ. Ἀποκ. 8,3) Ἄγγελοι ὁδηγοῦν τάς ψυχάς τῶν ἁγίων εἰς τόν παράδεισον: «ἐγένετο δέ ἀποθανεῖν τόν πτωχόν καί ἀπενεχθῆναι αὐτόν ὑπό τῶν ἀγγέλων εἰς τόν κόλπον Ἀβραάμ», (Λουκ. 16,22).
Ἀξιοσημείωτον ὅτι οἱ Ἄγγελοι μέ ἐπικεφαλῆς τόν Ἀρχιστράτηγον αὐτῶν Μιχαήλ ὑπερασπίζονται τήν Ἐκκλησίαν, ἐξακολουθοῦντες τόν ἀγῶνα αὐτῶν κατά τοῦ Διαβόλου, ὁ ὁποῖος διώκει αὐτήν ἀπό καταβολῆς κόσμου, ὡς λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος: «Καί ἐγένετο πόλεμος ἐν τῷ οὐρανῷ· ὁ Μιχαήλ καί οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ τοῦ πολεμῆσαι μετά τοῦ δράκοντος· καί ἐβλήθη ὁ δράκων … ὁ καλούμενος Διάβολος καί ὁ Σατανᾶς, ὁ πλανῶν τήν οἰκουμένην ὅλην, ἐβλήθη εἰς τήν γῆν καί οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ μετ’ αὐτοῦ ἐβλήθησαν», (Ἀποκ. 12, 1-17). Ἐπί πλέον δέ οἱ Ἄγγελοι ἱστάμενοι ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ ἐν οὐρανοῖς ἀκαταπαύστως δοξολογοῦν τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν. «Καί ἀνάπαυσιν οὐκ ἔχουσιν ἡμέρας καί νυκτός λέγοντες· ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος ὁ Θεός ὁ Παντοκράτωρ, ὁ ἦν καί ὁ ὤν καί ὁ ἐρχόμενος», (Ἀποκ. 4,8), κατά τόν Ἰωάννην τόν Θεολόγον καί πάλιν.
Σημειωτέον ὅτι ἡ ἐν οὐρανοῖς τελουμένη λειτουργία τῶν Ἀγγέλων συνδέεται μετά τῆς λατρευτικῆς καί μάλιστα τῆς λειτουργικῆς πράξεως τῆς ἐπί γῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας, συμφώνως πρός τόν αἶνον τῶν ἀγγέλων λεγόντων: «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», (Λουκ. 2,14). Καί ὁ ψαλμῳδός ἀναφωνεῖ: «Ἐξομολογήσονται οἱ οὐρανοί τά θαυμάσιά σου Κύριε, καί τήν ἀλήθειαν σου ἐν Ἐκκλησίᾳ ἁγίων. Ὅτι τίς ἐν νεφέλαις ἰσωθήσεται τῶν Κυρίῳ»; (Ψαλμ. 88, 6-7).
Ὅσον δέ ἀφορᾷ εἰς τήν φύσιν τῶν ἀγγέλων, αὕτη «ἐστίν οὐσία νοερά, ἀεικίνητος, αὐτεξούσιος, ἀσώματος, Θεῷ λειτουργοῦσα κατά χάριν ἐν τῇ φύσει τό ἀθάνατον εἰληφυῖα, ἧς οὐσίας τό εἶδος καί τόν ὅρον μόνος ὁ Κτίστης [Θεός] ἐπίσταται. Ἀσώματος δέ λέγεται καί ἄϋλος, ὅσον πρός ἡμᾶς· πᾶν γάρ συγκρινόμενον πρός Θεόν Τόν μόνον ἀσύγκριτον, παχύ τε καί ὑλικόν εὑρίσκεται, μόνον γάρ ὄντως ἄϋλον τό θεῖόν ἐστί καί ἀσώματον», λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμσκηνός. [Καί ἁπλούστερον: Ἄγγελος εἶναι οὐσία νοερά καί ἀεικίνητη, αὐτεξούσιος, ἀσώματος λειτουργός τοῦ Θεοῦ, πού ἔχει λάβει τήν ἀθανασίαν εἰς τήν φύσιν κατά χάριν, τῆς ὁποίας οὐσίας μόνος ὁ Κτίστης Θεός γνωρίζει τό εἶδος καί τόν ὅρον. Ἐν τούτοις, ὁ ἄγγελος λέγεται ἀσώματος καί ἄϋλος, ὅταν συγκρίνεται μέ μᾶς (τούς ἀνθρώπους). Διότι κάθε τι που συγκρίνεται μέ τόν Θεόν, τόν μόνον ἀσύγκριτον, βρίσκεται παχύ καί ὑλικόν. Πραγματικά, ἄϋλον καί ἀσώματον εἶναι μόνον τό θεῖον, λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός].
Κατά δέ τόν ἁγιώτατον Διονύσιον τόν Ἀρειοπαγίτην, τό ὁποῖον ἐπικαλεῖται ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, «αἱ οὐράνιαι οὐσίαι ἀποτελοῦνται ἀπό ἐννέα τάγματα, τά ὁποῖα διακρίνονται εἰς τρεῖς τριαδικάς διακοσμήσεις (τάξεις). Ἡ πρώτη εἶναι αὐτή, ἡ ὁποία ἔχει ἑνωθῆ στενά καί ἄμεσα μέ τόν Θεόν καί ἀποτελεῖται ἀπό «τά ἑξαπτέρυγα Σεραφείμ, τά πολυόμματα Χερουβίμ καί τούς ἁγιωτάτους Θρόνους», ἡ δευτέρα εἶναι αὐτή ἡ τῶν «Κυριοτήτων, τῶν Δυνάμεων καί τῶν Ἐξουσιῶν», ἡ τρίτη καί τελευταία, «ἡ τῶν Ἀρχῶν καί Ἀρχαγγέλων καί Ἀγγέλων», οἱ ὁποῖοι μεσιτεύουν τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ ὑπέρ ἡμῶν ἀφ’ ἑνός καί φυλάττουν ἡμᾶς ἐκ τῶν τοῦ διαβόλου πυρφόρων βελῶν ἐναντίων ἡμῶν, ἀφ’ ἑτέρου.
Τόν ἀρχιστράτηγον τῶν οὐρανίων τούτων δυνάμεων τόν ὑπερένδοξον Μιχαήλ καί τήν ἀσυγκρίτως ἐνδοξοτέραν καί ἁγιοτέραν πάντων τῶν Ἀγγέλων Θεοτόκον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἱκετεύσωμεν πάντες οἱ τιμῶντες τήν ἱεράν αὐτῶν Σύναξιν καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ὑπό τήν σκέπην τῶν θείων ἡμᾶς πτερύγων σου, προσπεφευγότας πίστει, Μιχαήλ θεῖε νόε, φύλαττε καί σκέπε ἐν βίῳ παντί, καί ἐν ὥρᾳ Ἀρχάγγελε, τῇ τοῦ θανάτου σύ πάρεσο βοηθός, ἡμῖν πᾶσιν εὐμενέστατος». Ἀμήν! Ἔτη πολλά καί εἰρηνικά».
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις. Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τούς ἑορταστάς ὡς ἕπεται:
«Σέ τόν ἀρρήτως ἑνώσαντα, τοῖς ἐπουρανίοις Χριστέ τά ἐπίγεια, καί μίαν Ἐκκλησίαν, ἀποτελέσαντα Ἀγγέλων καί ἀνθρώπων, ἀκαταπαύστως μεγαλύνομεν», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Χαίρεται καί εὐφραίνεται ἡ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία ἐπί τῇ ἑορτίῳ συνάξει τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων ἐν τῇ ἐπωνύμῳ αὐτῶν Ἱερᾷ Μονῇ ἐν τῇ ἱστορικῇ ὑμῶν πόλει Ἰόππῃ (Γιάφα). Καί τοῦτο διότι ὁ Ἀρχιστράτηγος τῶν Ἀγγελικῶν Οὐρανίων Ταγμάτων Μιχαήλ συνήγαγε πάντας ἡμᾶς, ἵνα εὐχαριστήσωμεν τόν φιλάνθρωπον Θεόν.
Τήν φιλανθρωπίαν ταύτην τοῦ Θεοῦ, τήν θείαν δηλονότι ἀγάπην κηρύσσει καί καταγγέλλει διά μέσου τῶν αἰώνων ἡ Ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, ἡ Μητέρα ἁπασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν. Λέγομεν δέ τοῦτο διότι ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ δέ Χριστός εἶναι ὁ Κύριος τῆς εἰρήνης, ὁ δίδων τήν εἰρήνην διά παντός. «Οὐ γάρ ἐστιν ἀκαταστασίας ὁ Θεός ἀλλά εἰρήνης» (Α’ Κορ. 14,33), αὐτός ὁ Χριστός εὐηγγελίσατο εἰρήνην ἡμῖν τοῖς μακράν καί τοῖς ἐγγύς», ( Ἐφ. 2,17) κηρύσσει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.
Ἀψευδής μάρτυς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί τῆς εἰρήνης τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, τοὐτέστιν τό Ρουμ Ὀρθοντόξ Πατριαρχεῖον μετά τοῦ εὐσεβοῦς ποιμνίου αὐτοῦ, τοῦ διαβιοῦντος διά μέσου τῶν αἰώνων ἐν τῇ Μέσῃ Ἀνατολῇ γενικώτερον καί τῇ Ἁγίᾳ Γῇ εἰδικώτερον. Τό δέ εὐσεβές «λεῖμμα», ἡ χριστιανική ἡμῶν Κοινότης ἐνταῦθα ἐν τῇ πόλει ὑμῶν Ἰόππῃ, ἀποτελεῖ τρανήν ἀπόδειξιν τῆς ἀπ’ αἰώνων ζωντανῆς παρουσίας τῶν Χριστιανῶν.
Ἡ ἀγάπη, ἡ εἰρήνη, ἡ δικαιοσύνη καί ἰδιαιτέρως ἡ καταλλαγή εἶναι αἱ μεγάλαι ἠθικαί ἀξίαι τῆς Ἁγίας Γραφῆς, Παλαιᾶς τε καί Νέας Διαθήκης, τάς ὁποίας εὐαγγελίζεται τῷ κόσμῳ ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων μετά τῶν πιστῶν μελῶν αὐτῆς, τοὐτέστιν τοῦ Χριστεπωνύμου ποιμνίου αὐτοῦ.
Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς ἀφορᾷ ἡ σημερινή ἑορτή τῆς Συνάξεως τῶν αΰλων Ἀγγελικῶν δυνάμεων, εἰς τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τόν δόντα ἡμῖν «τήν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς», (Β΄ Κορ. 5,18) ὡς λέγει ὁ θεῖος Παῦλος.
Ὑπέρ τῆς καταλλαγῆς καί τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου καί ἰδιαιτέρως τῆς ὑπό τοῦ πυρός τοῦ πολέμου δοκιμαζομένης περιοχῆς ἡμῶν, δεήσεις ἐποιήσαμεν τῷ Ἁγίῳ Θεῷ κατά τήν τελεσθεῖσαν θείαν λειτουργίαν, τήν λογικήν δηλονότι λατρείαν τῷ Θεῷ, (Πρβλ. Ρωμ. 12,1).
Μετά δέ τοῦ σοφοῦ Ἀποστόλου Παύλου εἴπωμεν: «ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τάς καρδίας ἡμῶν», (Φιλιπ. 4,7) τῶν συμμετεχόντων κοινῆς ἀνθρωπίνης φύσεως. Ἀμήν. Ἔτη πολλά καί εἰρηνικά».
Ἀκολούθως παρετέθη ἑόρτιος μεσημβρινή τράπεζα ὑπό τοῦ Ἡγουμένου καί ἀνακαινιστοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Δαμασκηνοῦ.
Ἡ ἑορτή τῆς Συνάξεως τῶν Ἀρχαγγέλων ἐπανηγυρίσθη ὡσαύτως εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων. Τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί τῆς θείας Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλος τῇ συμμετοχῇ Ἱεροσολυμιτῶν πιστῶν καί τοῦ ρωσοφώνου ποιμνίου τοῦ Μπερ-Σέβα τῇ φιλοξενίᾳ καί τῇ προετοιμασίᾳ τοῦ ἀνακαινιστοῦ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί τῆς συντηρήσεως τῆς ἁγιογραφίας Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου.
