Περιστερίου Κλήμης :Μένουμε Σπίτι .Ποιμαντορική εγκύκλιος προς τους πιστούς

Καθώς πλησιάζουμε πρός τήν “κλητήν καί ἁγίαν ἡμέραν” τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ μας, τήν μεγαλύτερη ἑορτή τῆς Ἐκκλησίας μας, αἰσθάνομαι βαθιά τήν ἀνάγκη νά ἐπικοινωνήσω μαζί σας.  Ἡ μεγάλη ἀνατροπή πού τόσο ἀπρόσμενα καί ξαφνικά συνέβη στή ζωή μας, μέ τήν φοβερή ἐπιδημία τοῦ Κορονοϊοῦ, ἔχει περιορίσει τήν προσωπική, οἰκογενειακή, κοινωνική καί ἐπαγγελματική ζωή μας, ἀλλά καί ἔχει δυσκολέψει τή σχέση μας μέ τήν Ἐκκλησία. Μάλιστα δέ τήν πιό Ἱερή περίοδο, τή Μεγάλη Ἑβδομάδα. Πόνος καί θλίψη μᾶς ἔχει κυριεύσει· καί ὁ Ἐπίσκοπός σας θλίβεται γι΄ αὐτή τήν στέρηση τοῦ πιστοῦ λαοῦ μας ἀπό τή μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀφοῦ οἱ Ἱερές Ἀκολουθίες γίνονται “κεκλεισμένων τῶν θυρῶν”μέ ἕνα Ἱερέα, τόν ψάλτη καί τόν νεωκόρο.  Ὅμως παιδιά μου εὐλογημένα, ἔτσι πρέπει νά κάνουμε. ΜΈΝΟΥΜΕ ΣΤΌ ΣΠΊΤΙ ΜΑΣ, γιατί ἀγαπᾶμε τόν Θεόν, ἀγαπᾶμε τόν πλησίον μας καί σεβόμεθα τή ζωή, πού ὁ Θεός Πατέρας μᾶς ἐχάρισε. Δέν ἔχουμε τώρα ἄλλη ἐπιλογή. Ἡ ἈΓΆΠΗ ΜΑΣ ΕἾΝΑΙ Ἡ ΑἸΤΊΑ ΑὐΤῆΣ ΤῆΣ ΘΥΣΊΑΣ. Ἀγαπᾶμε τούς γονεῖς μας, τά παιδιά μας, τόν/τήν σύζυγόν μας, τούς παπποῦδες μας, τόν γείτονά μας, τόν συνάνθρωπό μας καί δέν θέλουμε νά γίνουμε ἐμεῖς ἡ αἰτία, αὐτός ὁ ὕπουλος καί ἀόρατος ἐχθρός, νά κτυπήσει κάποιον συνάνθρωπό μας ἤ καί δικό μας πρόσωπο. Σᾶς καλῶ λοιπόν παιδιά μου καί σᾶς παρακαλῶ, αὐτές τίς Ἅγιες ἡμέρες τῆς Μ. Ἑβδομάδος καί τῆς Διακαινησίμου πού θά ἀκολουθήσει νά δείξετε ὑπακοή στήν Ἐκκλησία καί στόν Ἐπίσκοπό σας, ὡριμότητα καί σοβαρότητα. Σᾶς παρακαλῶ ὅλους νά σεβασθῆτε τά μέτρα τῆς Πολιτείας πού ἔχει λάβει γιά νά προστατεύσει τήν ὑγεία τοῦ λαοῦ μας. ΔΈΝ ΕἾΝΑΙ ΚΡΙΤΉΡΙΟ ΤῆΣ ΠΊΣΤΗΣ ΜΑΣ Ἡ ἹΚΑΝΟΠΟΊΗΣΗ ΤΟῦ ΘΕΛΉΜΑΤΌΣ ΜΑΣ, ἈΛΛΆ Ἡ ΘΥΣΙΑΣΤΙΚΉ ἈΓΆΠΗ ΜΑΣ γιά τόν εὐπαθῆ, τόν ἀνήμπορο, τόν ἀδύναμο, τόν ἀσθενῆ, τόν ἐλάχιστο ἀδελφό τοῦ Χριστοῦ μας, ἀλλά καί δικό μας ἀδελφό συνάμα. Ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπός μας κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ στό σοφό καί πηγαῖο μήνυμα πού ἀπηύθυνε πρός ὅλους μας τό βράδυ τοῦ Ἀκαθίστου, μᾶς κάλεσε νά εἰσέλθουμε στό ταμεῖο μας καί νά συνειδητοποιήσουμε τήν μέγιστη ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ἀναλογιζόμενοι πώς πάντοτε, μά πολύ περισσότερο σήμερα, πού βιώνουμε δύσκολες καί πρωτόγνωρες καταστάσεις προέχει τό ἐμεῖς ἔναντί τοῦ ἐγώ.  Ἐμεῖς παιδιά μου, ὅλες αὐτές τίς ἡμέρες καθημερινά προσευχόμεθα εἴτε στό Παρεκκλήσιο τοῦ Ἐπισκοπείου μας, εἴτε στούς Ἁγ. Ἀναργύρους ψάλλοντας ἐναλλάξ τίς ἱερές παρακλήσεις τῶν Ἁγ. Ἀναργύρων καί τοῦ Ἁγ. Λουκᾶ τοῦ Ἰατροῦ, Ἐπισκόπου Συμφερουπόλεως. Καί κάθε βράδυ ὅλοι μας συναντώμεθα, μέσῳ τῆς προσευχῆς, ὁ καθένας ἀπό τό σπίτι του 10.00΄ μέ 10.30΄ προσευχόμενοι ὑπέρ ὑγείας τῶν ἀσθενούντων ἀπό τῆς φοβερᾶς νόσου τοῦ Κορονοϊοῦ ἀδελφῶν μας, ὑπέρ ὑγείας καί ἐνδυναμώσεως τῶν ἰατρῶν καί νοσηλευτῶν ἁπάντων τῶν νοσηλευτικῶν ἱδρυμάτων τῆς χώρας μας, πού φέρουν, ἰδιαιτέρως στούς ὠμούς των, τό φορτίο τῆς περιθάλψεως τῆς ὑγείας ἑκάστου ἐξ ἡμῶν, ἀλλά καί ὑπέρ ὑγείας τοῦ εὐαγοῦς Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ Χριστεπωνύμου πληρώματος τῆς καθ΄ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Ἐπίσης, εἴμεθα κοντά στούς ἐνδεεῖς ἀδελφούς μας, τοῦτες τίς δύσκολες ἡμέρες· διανέμοντες κατ΄ οἶκον οἱ καλοί Ἱερεῖς μας, ἀπό τήν Μ. Δευτέρα ἕως καί τήν Μ. Τετάρτη, δέματα ἀγάπης. Ὅμως, ἀδελφοί μου “ΘΑΡΣΕΙΤΕ”· ὁ Χριστός, ὁ νικητής τοῦ θανάτου Ἀνέστη “κεκλεισμένων τῶν θυρῶν” καί “ἐπάτησεν θανάτῳ, τόν θάνατον”. Ναί παιδιά μου “ΘΑΡΣΕΙΤΕ”, διότι ὁ Ἀναστημένος Ἰησοῦς μᾶς βεβαιώνει “Ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον”. Τούτη ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα, τοῦτο τό Πάσχα εἶναι τελείως διαφορετικά ἀπό ὅ,τι ἔχουμε ζήσει μέχρι τώρα. Ὅμως, “μή φοβηθῶμεν”. Γιατί ὁ Ἀναστάς Ἰησοῦς μᾶς διαβεβαιώνει: “Ἰδού ἐγώ μεθ΄ ὑμῶν εἰμί πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος” (= ἐγώ θά εἶμαι μαζί σας ὅλες τίς ἡμέρες μέχρι τῆς συντέλειας τοῦ αἰῶνος τούτου”.  Εἴθε, ὅλοι μας πολύ σύντομα νά ἐξέλθουμε ὑγιεῖς καί πιό ὥριμοι ἀπό αὐτή τή δυσχερῆ περιπέτεια, ἀφοῦ ἔχουμε κατανοήσει ὅτι τίποτα δέν εἶναι αὐτονόητο καί δεδομένο στή ζωή μας. Μέ γλυκειά ἐλπίδα περιμένω τήν ἡμέρα ἐκείνη πού θά ξανασυναντηθοῦμε χωρίς περιορισμούς, ὁ Ἐπίσκοπος μέ τούς Ἱερεῖς καί τούς εύλογημένους Χριστιανούς, στίς Ἐκκλησίες μας, στά πανηγύρια μας, στίς λιτανείες μας. Μέ ἀγάπη προσμένω νά ἀτενίσῳ τά τίμια καί προσφιλῆ πρόσωπά σας, νά δῷ τό χαμόγελο ζωγραφισμένο ξανά στά χείλη σας καί νά ψάλλουμε μαζί τόν ἀναστάσιμο παιᾶνα, τό: “Χριστός Ἀνέστη”. Προσμένω ἀκόμη, τήν ὥρα ἐκείνη πού ὁ διάκονος θά σᾶς καλέσει στήν Ὡραῖα Πύλη, γιά νά προσέλθετε μετά φόβου Θεοῦ, Πίστεως καί ἀγάπης νά μεταλάβετε ἀπό τό Ἅγιο Ποτήριο, τό φάρμακο τῆς ἀθανασίας, τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας. Ναί παιδιά μου· δέν εἶναι ὅλα τοῦτα φροῦδες ἐλπίδες, εἶναι γλυκειά προσμονή καί πραγματικότητα, πού σύντομα θά γευθοῦμε, κάτω ὅμως ἀπό μία προϋπόθεση: νά τηρήσουμε τώρα τά προβλεπόμενα μέτρα τῶν ὑπευθύνων γιά τήν ὑγεία μας καί ἐν τέλει νά σεβασθοῦμε τή ζωή μας. Ὀφείλουμε νά μείνουμε στήν ἀσφάλεια τοῦ σπιτιοῦ μας, μέ ἀγάπη, ὑπομονή καί προσευχή, προσμένοντας τόν Ἄγγελο τῆς Ἀναστάσεως. Πιστεύω καί προσεύχομαι γι΄ αὐτό· καί εἶμαι σίγουρος ὅτι λίαν συντόμως θά κατέβῃ ἐξ οὐρανοῦ ἄγγελος Κυρίου καί θά ἀποκυλίσῃ τόν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ Μνημείου, γιά νά ἀνοίξουν ξανά οἱ Ἐκκλησίες μας, τά σπίτια μας, οἱ ἐργασίες μας, οἱ δρόμοι μας, ἡ ζωή μας καί θά φωτισθοῦν τά πρόσωπά μας ἀπό τό ἀνέσπερο Φῶς τῆς Λαμπροφόρου Ἀναστάσεως. Δέομαι θερμώτατα παιδιά μου· νά συναντηθοῦμε καί πάλιν μέσα στήν Ἀναστάσιμη ἀτμόσφαιρα καί μέ χαρά νά ἀνταλλάξουμε τό:  “ΧΡΙΣΤΌΣ ἈΝΈΣΤΗ! – ἈΛΗΘῶΣ ἈΝΈΣΤΗ!”.