Ἡ Α’ Κυριακή τῶν Νηστειῶν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, 24η Φεβρουαρίου /9η Μαρτίου 2025, ἑωρτάσθη ὡς ἡ Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὅλης, ἰδίᾳ δέ ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.
Κατά τήν Κυριακήν ταύτην ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τόν θρίαμβον τῆς Ἀναστηλώσεως τῶν ἁγίων Εἰκόνων ἐπί αὐτοκράτορος Μιχαήλ, τῆς μητρός αὐτοῦ ἁγίας Θεοδώρας τῆς Αὐγούστας (815-867) καί τοῦ ἁγίου καί ὁμολογητοῦ Πατριάρχου Μεθοδίου (;-846), ὕστερα ἀπό διωγμούς καί μαρτύρια ἑνός καί ἡμίσεος αἰῶνος καί καταστροφάς τῶν Ἱερῶν εἰκόνων ὑπό τῶν εἰκονομάχων, καθ’ ὅτι εἶναι λεπτός ὁ διαχωρισμός τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό τήν πλάνην ταύτην, καί μόνον οἱ θεοφόροι Πατέρες, οἱ ἔχοντες διάκρισιν, τόν ἐδίδαξαν εἰς τούς πιστούς.
Διά τοῦτο, ἡ Ἐκκλησία τήν πρώτην Κυριακήν τῶν Νηστειῶν ποιεῖ μνήμην τῶν προασπιστῶν τῶν ἁγίων εἰκόνων, εὐσεβῶν Πατριαρχῶν, Ἱεραρχῶν, Βασιλέων καί ἁπλῶν πιστῶν, ὡς μαρτύρων τῆς ἐπί γῆς ἐνσάρκου παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Α΄ Ἑσπερινός.
Τό γεγονός τοῦτο, ταυτόσημον τῇ Ὀρθοδοξίᾳ, ἐπικυρωθέν καί ὑπό τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τοῦ ἔτους 843μ.Χ. ἑώρτασεν ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων δι’ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας εἰς τό Καθολικόν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, μετά προσκυνήσεως καί θυμιάματος εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν, προσκυνήσεως εἰς τόν Ἅγιον Τάφον καί εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν ὑπό τῶν Ἁγίων Συνοδικῶν Πατέρων, Μεγάλης Εἰσόδου, Ἀρτοκλασίας καί θυμιάματος, προεξάρχοντος τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συμπροσευχομένων τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Θρόνου καί συνιερουργούντων τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί διακόνων, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου καί διακόνου π. Εὐσταθίου Τσουμάνη καί μετέχοντος ἐκκλησιάσματος ἐκ μοναχῶν, μοναζουσῶν καί προσκυνητῶν κυρίως ἐξ Ἱεροσολύμων.
Β’ Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς
Τήν κυριώνυμον ἡμέραν τῆς ἑορτῆς ἐτελέσθη θεία Λειτουργία εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Ἀβήλων κ. Δωροθέου, Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Λύδδης κ. Δημητρίου, Καττάρων κ. Μακαρίου, Πέλλης κ. Φιλουμένου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων, τῶν ἐκπροσώπων ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, Πατριαρχείου Μόσχας Ἀρχιμανδρίτου π. Βασιανοῦ καί Πατριαρχείου Ρουμανίας Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοφίλου, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου καί διακόνου π. Εὐσταθίου Τσουμάνη, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος κ. Δημητρίου Ἀγγελοσοπούλου καί μετέχοντος πλήθους πιστῶν καί προσκυνητῶν.
Τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησεν ἡ λιτανεία τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων τρίς πέριξ τοῦ Παναγίου Τάφου καί ἀνά τά προσκυνήματα, μεθ’ ἥν ἀνεγνώσθη ἐπί τοῦ Παναγίου Τάφου τό Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ Τριῳδίου.
Μετά ταῦτα ἠκολούθησε πανηγυρική ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα, ἔνθα ὑπεβλήθησαν τά σεβάσματα εἰς τόν Μακαριώτατον καί Οὗτος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:
«Φύσει ἀπερίγραπτος, τῇ θεϊκῇ σου ὑπάρχων, ἐπ’ ἐσχάτων Δέσποτα, σαρκωθείς ἠξίωσας περιγράφεσθαι· τῆς σαρκός προσλήψει γάρ, καί τά ἰδιώματα, ἀνελάβου ταύτης ἅπαντα· διό τό εἶδός σου, τό τῆς ἐμφερείας, ἐγγράφοντες, σχετικῶς ἀσπαζόμεθα, πρός τήν σήν ἀγάπην ὑψούμενοι, καί τῶν ἰαμάτων, τήν χάριν ἀπαντλοῦμεν ἐξ αὐτοῦ, τῶν Ἀποστόλων ἑπόμενοι, θείαις παραδόσεσιν», ἀναφωνεῖ ὑμνολογικῶς ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης.
Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος κ. Δημήτριε Ἀγγελοσόπουλε,
Σεβαστοί Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί Προσκυνηταί
Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, σήμερον Κυριακῇ πρώτῃ τῶν Νηστειῶν ποιεῖται ἀνάμνησιν τῆς προσκυνήσεως τῆς ἀναστηλώσεως τῶν Ἁγίων καί σεπτῶν εἰκόνων, γενομένης παρά τῶν ἀειμνήστων αὐτοκρατόρων Κωνσταντινουπόλεως Μιχαήλ καί τῆς μητρός αὐτοῦ Θεοδώρας, τῶν πιστῶν καί εὐσεβῶν βασιλέων. Καί τοῦτο διότι ἡ προσκύνησις τῶν Ἁγίων εἰκόνων ἀφορᾷ εἰς τό μυστήριον τῆς θείας Οἰκονομίας, τοὐτέστιν τῆς ἐνσαρκώσεως καί ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας.
Ὁ Μέγας Βασίλειος καί οἱ ἔγκριτοι τῆς Ἐκκλησίας Θεοφόροι Πατέρες σαφῶς καί ἐναργῶς κηρύττουν λέγοντες, ὅτι σχετικῶς καί οὐχί λατρευτικῶς ἀσπαζόμεθα καί προσκυνοῦμεν τάς ἁγίας Εἰκόνας. «Ἡ τῆς εἰκόνος τιμή ἐπί τό πρωτότυπον διαβαίνει» Πρωτότυπον δέ ἐστί τό εἰκονιζόμενον, ἐξ οὗ παράγωγον γίνεται. «Τόν ἀόρατον καί ἀσώματον καί ἀπερίγραπτον καί ἀσχημάτιστον Θεόν τίς δύναται ποιήσασθαι μίμημα;», διδάσκει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ἐπικαλούμενος τόν Μέγαν Βασίλειον.
Σημειωτέον ὅτι ἡ καθ’ ὑπόστασιν ἕνωσις τοῦ Θεοῦ Λόγου μετά τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ὡς ἐπίσης καί ἡ ἐκ νεκρῶν ἀνάστασις τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀποτελοῦν τόν ἀκρογωνιαῖον λίθον τῆς Χριστιανικῆς πίστεως καί δή τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν. Καί τοῦτο, διότι, ἀκριβής πίστις συνεπάγεται ὀρθόν τρόπον ζωῆς. Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς διακρίνεται τό μεγαλεῖον τῆς Ὀρθοδοξίας, εἰς τό περί τό ὀρθόν φρόνημα τῆς πίστεως εἰς Θεόν ἐσταυρωμένον καί ἀναστάντα.
«Συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διά τοῦ βαπτίσματος εἰς τόν θάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστός ἐκ νεκρῶν διά τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτω καί ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν», (Ρωμ. 6,4) κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος.
Διάγοντες τό στάδιον τῆς Ἁγίας Νηστείας δεηθῶμεν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἵνα δι’ αὐτῆς ἀξιωθῶμεν καί ἡμεῖς τυχεῖν τῆς λαμπροφόρου αὐτοῦ Ἀναστάσεως. Ἀμήν ἔτη πολλά καί εὐλογημένον Πάσχα».
