Άγιοι μάρτυρες Ίσαυρος ο διάκονος, Βασίλειος και Ιννοκέντιος
Άγιος Ίσαυρος και οι συνοδηπόροι του Βασίλειος και Ιννοκέντιος, κατάγονταν από την Αθήνα και έζησαν τον 3ο αιώνα μ. Χ. κατά την περίοδο του βασιλιά Νουμεριανού. Γρήγορα, αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την Αθήνα και να μεταβούν και οι τρεις στην Απολλωνία την Ιλλυρική (παράλια της σημερινής Β. Ηπείρου).
, σύμφωνα με την παράδοση, ύστερα από αποκάλυψη αγγέλου, αποφάσισαν να εγκατασταθούν σε ένα σπήλαιο και να ακολουθήσουν τον ασκητικό βίο. Κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, οι τρεις Άγιοι, συναντήθηκαν με μια παρέα νέων χριστιανών, το Φήλικα, τον Ερμεία και τον Πενεγρίνο. Οι τρεις νέοι, μαθήτευσαν, δίπλα στον Άγιο Ίαυρο και ύστερα από προτροπή του, αποφάσισαν να μοιράσουν όλα τα υπάρχοντά τους στους φτωχούς της περιοχής και να τον ακολουθήσουν στον ασκητικό βίο. Οι ειδωλολάτρες γονείς των, Φήλικα, Ερμεία και Πενεγρίνου, εξοργισμένοι από αυτή την πράξη των παιδιών τους, απευθύνθηκαν στον τότε έπαρχο της Απολλωνίας, Τριπόντιο, ο οποίος και διέταξε τον αποκεφαλισμό τους. Οι Άγιοι Ίσαυρος, Βασίλειος και Ιννοκέντιος, οδηγήθηκαν στον Απολλώνιο (γιος του επάρχου), ο οποίος τους βασάνισε με φωτιά και νερό. Οι Άγιοι, σαν από θαύμα, βγήκαν σώοι και αβλαβείς από τα σκληρά βασανιστήρια, επηρεάζοντας πολλούς κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι ασπάστηκαν στον χριστιανισμό. Ο γιος του επάρχου, αντιλαμβανόμενος, πως δεν έχουν κανένα θετικό αποτέλεσμα τα βασανιστήρια, έδωσε εντολή να αποκεφαλίσουν τους τρεις Αγίους. Η μνήμη των Αγίων, τιμάται κάθε χρόνο στις 17 Ιουνίου.
Μάρκος ο ασκητής ή ο Αθηναίος
πληροφορίες για το βίο του Αγίου Μάρκου είναι λίγες και συγκεχυμένες, καθώς υπάρχουν δύο διαφορετικές βιογραφίες για το βίο του Αγίου. Το πιο πιθανό είναι,πως ο Άγιος Μάρκος ο Αθηναίος και ο Μάρκος ο Ασκητής είναι ακριβώς το ίδιο πρόσωπο.
Μάρκος ο Αθηναίος, γεννήθηκε στην πόλη των Αθηνών κατά τον 4ο αιώνα μ. Χ. και έλαβε σημαντική μόρφωση. Μετά από κάποια χρόνια, έφυγε από την Αθήνα και πήγε στην Αντιόχεια, όπου μαθήτευσε δίπλα στον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο. Εκεί, αποφάσισε να ακολουθήσει τον ασκητικό βίο και εκάρη μοναχός.
με τη διήγηση του Όσιου Σεραπίωνος, ο Άγιος Μάρκος, ασκήτεψε στην έρημο, μακριά από την Αίγυπτο, στο όρος της Θράκης. Εκεί έμεινε για 95 χρόνια, και τελικά εκοιμήθη σε ηλικία 135 ετών (περίπου). Ο Όσιος Σεραπίωνας, υποστηρίζει, πως μετά από τα πρώτα 30 χρόνια άσκησης, ο Άγιος Μάρκος είχε αποκτήσει πλήρη απάθεια τόσο σωματική, όσο και πνευματική.
με την παράδοση, μια μέρα που ο Άγιος Μάρκος προσευχόταν στο κελί του, στην έρημο, είδε να τον πλησιάζει μια ύαινα, μαζί με το τυφλό παιδί της, η οποία στάθηκε μπροστά στον Άγιο με σκυμμένο το κεφάλι. Όταν ο Άγιος Μάρκος, αντιλήφθηκε, πως το μικρό της ύαινας, ήταν τυφλό, έφτυσε μέσα στα μάτια του, και εκείνο βρήκε αμέσως την όρασή του. Μετά από λίγες μέρες η ύαινα, επισκέφτηκε ξανά τον Άγιο, κουβαλώντας μια προβιά από ένα μεγάλο κριάρι, με σκοπό να το δωρίσει στον Άγιο, από ευγνωμοσύνη, για το καλό που της έκανε. Ο ασκητής, δέχτηκε το δώρο αυτό, μα πρόσταξε την ύαινα, να μην ξαναπειράξει τα ζώα των φτωχών ανθρώπων.
από πολλά χρόνια, όταν έφτασε η στιγμή, ο Άγιος Μάρκος, να παραδώσει την ψυχή του, εμφανίστηκαν δύο άγγελοι στον Όσιο Σεραπίωνα (σύμφωνα με διήγηση του ιδίου) και του είπαν να πάει στο Όρος Ταρμάκα, ωστέ να είναι δίπλα στον Άγιο τις τελευταίες του στιγμές, και να τον ενταφιάσει εκεί.
μνήμη του Αγίου Μάρκου, τιμάται κάθε χρόνο στις 5 Μαρτίου.
Όσιος Γισλένος
Γεννήθηκε στην Αθήνα και έζησε στο Βέλγιο, Η μνήμη του τιμάται στις 9 Οκτωβρίου.
Όσιος Βασίλειος ο ομολογητής ή συναξαριστής
Όσιος Βασίλειος ο Ομολογητής, γεννήθηκε στην Αθήνα, μάλλον τον 9ο αιώνα μ. Χ. Το 857 μ. Χ., ο Βασίλειος εκάρη μοναχός στο Άγιο Όρος, από τον Άγιο Ευθύμιο το νέο, που φαίνεται να ήταν και πνευματικός του πατέρας. Στο Άγιο Όρος, ο Βασίλειος, ίδρυσε το γνωστό έως και σήμερα κάθισμα “του Αγίου Βασιλείου”, που βρίσκεται κάτω από τη δικαιοδοσία της μονής Χιλιανδαρίου. Το κάθισμα, αυτό, είναι χτισμένο παραθαλάσσια( προς την πλευρά του Θρακικού πελάγους) και μοιάζει με οχυρό. Αποτελείται από το κύριο κτίσμα, το κάστρο και τον πύργο και είναι γνωστό και με την ονομασία, “οχυρό της χρυσής”.
904 μ. Χ. , ο Άγιος Βασίλειος, χειροτονείται επίσκοπος Θεσσαλονικής, διαδεχόμενος τον Ιωάννη τον Δ.
Όσιος Βασίλειος, είναι περισσότερο γνωστός με το προσωνύμιο συναξαριστής, γιατί κατέγραψε το βίο του Αγίου Ευθυμίου. Στο συναξάρι, αυτό, εκτός από το βίο του Αγίου, υπάρχουν πολλά και σημαντικά ιστορικά και τοπογραφικά στοιχεία για την πόλη της Θεσσαλονίκης.
από πολλούς αιώνες, το 1981 μ. Χ., ανακαλύφθηκαν εντελώς τυχαία τα λείψανα του Οσίου Βασιλείου, στον Ιερό ναό της Αγίας Σοφίας της Θεσσαλονίκης. Το 1994, χτίστηκε το παρεκκλήσιο του Αγίου Βασιλείου, όπου και φυλάσσονται έως και σήμερα τα λείψανά του.
Όσιος Θεοδόσιος ο νέος, ο ιαματικός
Όσιος Θεοδόσιος, γεννήθηκε στην Αθήνα το 682 μ. Χ. από χριστιανούς γονείς. Από μικρή ηλικία είχε αποφασίσει να αφιερώσει τη ζωή του στο Θεό και έτσι, ακολούθησε τον ασκητικό βίο. Αφού, μοίρασε όλη του την περιουσία στους φτωχούς, εγκαταστάθηκε λίγο πιο έξω από την Αθήνα. Πολλοί, όμως ήταν οι κάτοικοι των Αθηνών, που τον επισκέπτονταν για να τον συμβουλευτούν και να τους βοηθήσει. Ο Όσιος Θεοδόσιος, θέλοντας να απομονωθεί, από τους ανθρώπους και να επιδοθεί στον ασκητικό βίο, αποσύρθηκε σε μια σπηλαιά ανατολικά του Άργους.
, ύστερα από όραμα που είχε, έκτισε ένα ναό, αφιερωμένο στον Τίμιο Πρόδρομο. Και πάλι, πολλοί ήταν εκείνοι, που τον επισκέπτονταν, καθώς ήταν ιδιαιτέρως αγαπητός στον κόσμο. Κάποιοι ιερείς της περιοχής, από φθόνο, κατηγόρησαν τον Όσιο Θεοδόσιο στον τότε επίσκοπο Άργους, Άγιο Πέτρο, χαρακτηρίζοντάς τον μάγο και απατεώνα. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Όσιος Θεοδόσιος, εμφανίστηκε στον ύπνο του επισκόπου, Αγίου Πέτρου, ο οποίος εκείνο το διάστημα είχε μεταβεί στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως για να συναντηθεί με τον Πατριάρχη. Την ημέρα της συνάντησής τους, ο Άγιος Πέτρος εξιστόρησε το όνειρο που είδε στον Πατριάρχη, και τότε ο Πατριάρχης, τον παρακάλεσε να μεταβιβάσει στον Όσιο Θεοδόσιο την ευλογία του και την εκτίμησή του.
επέστρεψε από το ταξίδι, ο Άγιος Πέτρος, θέλησε να επισκεφθεί τον Όσιο Θεοδόσιο στο ασκητήριό του, στο χωριό Παναρίτη. Ο Όσιος Θεοδόσιος, που είχε πληροφορηθεί για την επίσκεψη αυτή, βγήκε να υποδεχτεί τον επίσκοπο, κρατώντας το σκουφί του, μέσα στο οποίο είχε βάλει αναμμένα κάρβουνα, για να τον θυμιατίσει.Ως εκ θαύματος, όμως, ούτε το σκουφί του Οσίου είχε πάρει φωτιά, μα ούτε και τα χέρια του καιγόντουσαν. Ο Άγιος Πέτρος, εκείνη τη στιγμή, πείστηκε για την αγιότητα του ασκητή και τον χειροτόνησε διάκονο και ιερέα.
Όσιος Θεοδόσιος, τα επόμενα, χρόνια έγινε γνωστός σε όλη τη γύρω περιοχή για τα θαύματά του. Όπως αναφέρεται και στον βίο του, ο Όσιος έφτασε στο σημείο να προβλέψει ακόμα και το θάνατό του τρεις ημέρες πριν συμβεί. Συγκέντρωσε όλους τους μαθητές του, τους συμβούλεψε για τελευταία φορά και τους ανακοίνωσε πως είναι έτοιμος να παραδώσει την ψυχή του στον Κύριο. Στην κηδεία του Οσίου Θεοδοσίου, βρισκόταν πλήθος κόσμου, αναμεσά τους, ο Άγιος Πέτρος και πολλοί ιερείς και μοναχοί.
σκήνωμα του Αγίου φυλάσσεται στο ναό του Τιμίου Προδρόμου. Στο χωριό Πανρίτη, όπου ασκήτευσε ο Όσιος, βρίσκεται η Ιερά Μονή Οσίου Θεοδοσίου του Νέου, που ίδρυσε ο ίδιος το 880 μ. Χ. Δυστυχώς, όμως, μετά τον θάνατο του Οσίου, η μονή ερήμωσε και ξαναλειτούργησε στις αρχές του 16ου αιώνα.
το 1942, το μοναστήρι του Όσιου Θεοδοσίου, λειτουργεί ως γυνακείο. Μέσα στο χώρο της μονής βρίσκεται και ο ναός του Τιμίου Προδρόμου, όπου φυλάσσεται ο τάφος και το σκήνωμα του Οσίου Θεοδοσίου. Η μνήμη του τιμάται κάθε χρόνο στις 7 Αυγούστου.
Όσιος Κλήμης ο Αθηναίος
Όσιος Κλήμης γεννήθηκε στην Αθήνα τον 11ο αιώνα μ. Χ. Προερχόταν από πλούσιους και χριστιανούς γονείς, και έτσι από μικρός έλαβε χριαστιανική μόρφωση. Σε ηλικία 30 ετών ο Όσιος, αποφάσισε να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και να ακολουθείσει τη μοναστική ζωή. Συγκεκριμένα, πήγε στη μονή στον Κιθαιρώνα Αττικής, όπου ασκήτευε ο Όσιος Μελέτιος.
Όσιος Κλήμης, κάτω από τη καθοδήγηση και τη διδασκαλία του Οσίου Μελετίου, διέπρεψε γρήγορα στην άσκηση, την προσευχή και τη νηστεία.
Όσιος, συχνά επέλεγε να προσεύχεται έξω από τους χώρους του μοναστηρίου. Μια μέρα όμως, τον ακολούθησε ένας συμοναστής του και σύμφωνα με την παράδοση, είδε τον Άγιο να προσεύχεται και να αιωρείται ως ένα πήχυ ψηλά από την γη με τα χέρια και το πρόσωπο υψωμένα προς τον ουρανό. Εντυπωσιασμένος από αυτό που είδε, γύρισε γρήγορα στη μονή και το διηγήθηκε σε όλους τους μοναχούς, οι οποίοι αναγνώρισαν την αγιότητα του. Ο Όσιος Κλήμης, όμως, που ήταν σεμνός και ταπεινός, δεν θέλησε να μείνει άλλο στο μοναστήρι, φοβούμενος το πάθος της υπερηφάνειας, και με την ευλογία του Όσιου Μελετίου, αποχώρησε.
Όσιος Κλήμης κατευθύνθηκε, προς το Σαγμάτιον όρος, που βρίσκεται έξω από τη Θήβα. Επέλεξε να εγκατασταθεί εκεί σε ένα μικρό σπήλαιο, και να αφιερωθεί στην προσευχή, τη νηστεία και τη μελέτη της Αγίας Γραφής. Γρήγορα, συσπειρώθηκε γύρω του μια ομάδα μοναχών και έτσι οργανώθηκε ένα μικρό κοινόβιο (σημερινή μονή Σαγματά,στη Βοιωτία). Η φήμη του Οσίου Κλήμη είχε φτάσει μέχρι και στον τότε αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό, ο οποίος για να τιμήσει τον Όσιο, χάρισε στη μονή τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου και μεγάλες εκτάσεις κτημάτων.
26 Ιανουαρίου του 1111μ. Χ. ο Όσιος Κλήμης εκοιμηθή. Πριν όμως, παραδώσει την ψυχή του στον Κύριο, κάλεσε όλους τους συμοναστές του και είπε:«Σας χαιρετώ, αδελφοί μου. Σας αφήνω την ευλογία μου. Θα προσεύχομαι για τον καθένα από εσάς. Και ελπίζω σύντομα να συναντηθούμε. Συγχωρείστε με για ότι σας λύπησα. Προσευχηθείτε να δεχθεί ο Κύριος την ψυχή μου. Και να με αξιώσει να συναντήσω τον Όσιο Γέροντά μου, τον Μελέτιο και να του δώσω το φίλημα της αγάπης».
αγία κάρρα του Οσίου φυλάσσεται έως και σήμερα στο εσωτερικό της μονής Σαγματά και η μνήμη του τιμάται στις 26 Ιανουαρίου.
Σωφρόνιος και Βαρνάβας
το βίο των Αγίων Σωφρονίου και Βαρνάβα δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες. Γνωρίζουμε, μόνο ότι κατάγονταν από την Αθήνα και ότι ο Σωφρόνιος ήταν ανηψιος του Βαρνάβα. Αυτό που τους κάνει, ιδιαίτερα, γνωστούς είναι ότι ίδρυσαν την Ιερά μονή της Παναγίας της Σουμελά. Η μνήμη τους τιμάται κάθε χρόνο στις 18 Αυγούστου.
Άγιος Άνθνιμος μητροπολίτης Αθηνών
Άγιος Άνθιμος καταγόταν, μάλλον από τη Κρήτη και η ακριβής ημερομηνία γεννήσεώς του δεν είναι γνωστή. Το 1339 χειροτονείται επίσκοπος Αθηνών. Οι τότε κυρίαρχοι της πόλης των Αθηνών, Καταλάνοι, ζήτησαν να φύγει από το θρόνο της επισκοπής. Έτσι, το 1366 το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποφάσισε να τον χειροτονήσει επίσκοπο Κρήτης. Και εκεί, όμως, ο Άγιος Άνθιμος καταδιώχθηκε από τους Βενετούς, οι οποίοι και τον συνέλαβαν το 1367. Ο Άγιος Άνθιμος, παρέμεινε στη φυλακή για 3 χρόνια και το 1371 εκοιμήθη, ύστερα από πολλά βασανιστήρια και ταλαιπωρίες. Η Εκκλησία θεωρεί τον Άγιο Άνθιμο “νέο ομολογητή”, διότι αντιστάθηκε στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Η μνήμη του τιμάται κάθε χρόνο στις 22 Νοεμβρίου.
Άγιος Αντώνιος
Άγιος Αντώνιος, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1754. Οι γονείς του Μήτρος και Καλομοίρα, ήταν πολύ φτωχοί μα πιστοί χριστιανοί. Προκειμένου να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά του, ο Άγιος Αντώνιος, άρχισε να εργάζεται από πολύ νωρίς (12 χρονών), ως δούλος σε κάποιους Τούρκους της Αθήνας. Όταν έφτασε 16 χρονών, οι αφέντες του, τον πούλησαν σε κάποιους αγαρηνούς, που έμεναν στην Πελοπόννησο. Αυτοί , όμως, βασάνιζαν και εξευτέλιζαν τον Άγιο Αντώνιο, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να τον εξισλαμίσουν. Βλέποντας, οι Αγαρηνοί , πως δεν μπορούσαν να αλλάξουν γνώμη στον Αντώνιο, αποφάσισαν να τον πουλήσουν και αυτοί σε άλλους Τούρκους. Ο Άγιος πουλήθηκε άλλες πέντε φορές συνολικά, μα τελικά αγοράστηκε για 400 γρόσια, από ένα μεταξουργό, Ορθόδοξο χριστιανό, που ζούσε στην Κωνσταντινούπολη. Μια μέρα, που ο Άγιος Αντώνιος, δούλευε στο εργαστήριο του αφέντη του, αναγνωρίστηκε από κάποιον( Τούρκο ή Αγαρηνό), που στο παρελθόν τον είχε αγοράσει ως δούλο. Με ψευδείς κατηγορίες και χρησιμοποιώντας και άλλους ψευδομάρτυρες, ο παλιός αφέντης του Αγίου, ζήτησε τη σύλληψή του. Πράγματι, ο Άγιος συνελήφθη και οδηγήθηκε στον κριτή Μουράτ Μουλάν, ο οποίος προσπάθησε με όλους τους δυνατούς τρόπους να πείσει τον Άγιο να αλλαξοπιστήσει. Προσπάθησε ακόμα και να δωροδοκίσει τον Αντώνιο, ο οποίος, όμως, αρνιόταν πιστά και με θάρρος τον εξισλαμισμό του. Ο κριτής, παρόλο που είχε ήδη αντιληφθεί την αθωότητα του Αγίου Αντωνίου, για να μην εξοργίσει το πλήθος που είχε μαζευτεί τριγύρω, καταδίκασε τον Άγιο και τον έστειλε στον βεζύρη. Με τον ίδιο τρόπο, και ο βεζύρης, προσπάθησε να εξισλαμίσει τον Άγιο Αντώνιο, διαπιστώνοντας, όμως, τη δύναμη της πίστης του Αγίου, μα και τη συκοφαντία εναντίον του, επέλεξε να τον φυλακίσει και όχι να τον θανατώσει. Το οργισμένο πλήθος, όμως, ζητούσε το θάνατο του Αγίου, και έτσι ο βεζύρης, φοβούμενος τις αντιδράσεις του λαού, αποφάσισε να καταδικάσει τον Άγιο Αντώνιο σε θάνατο δια αποκεφαλισμού, αν δεν αλλαξοπιστούσε.
Άγιος και πάλι επέλεξε τη χριστιανική πίστη και οδηγήθηκε με θάρρος στο δήμιό του. Σύμφωνα με την παράδοση, πριν πεθάνει είπε: «Κύριε, εις τας χείρας Σου παρατίθημι το πνεύμα μου». Έτσι, ο Άγιος Αντώνιος αποκεφαλίστηκε στις 5 Φεβρουαρίου του 1774, σε ηλικία, μόλις 20 χρόνων. Λίγο μετά το θάνατό του, οι χριστιανοί της περιοχής, κατάφεραν να εξαγοράσουν με 70 γρόσια, το λείψανο του Αγίου Αντωνίου, το οποίο και ενταφίασαν στην αυλή της Ζωοδόχου πηγής Κωνστανινουπόλεως. Η μνήμη του τιμάται κάθε χρόνο στις 5 Φεβρουαρίου.
