Το σημερινό άρθρο είναι αφιερωμένο σε όσους αποφαίνονται ex cathedra με την βεβαιότητα του παντογνώστη ότι δεν υπάρχει Θεός. Την άποψή τους αυτή την θεμελιώνουν επικαλούμενοι την πλούσια αθεϊστική βιβλιογραφία, αλλά και την προσωπική τους αντίληψη για τον κόσμο. Με αυτούς τους ανθρώπους δεν μπορεί να υπάρξει διάλογος, ιδίως όταν χλευάζουν ή περιφρονούν την αντίθετη άποψη, που στηρίζεται σε μια άλλη ορθολογική ή θρησκευτική αντίληψη του κόσμου. Για τους αθέους υπάρχει μόνο το ορατό, το φυσικό, αυτό που βιώνουμε στην ζωή μας. Δεν δέχονται ουδεμία συζήτηση για τον αόρατο, τον μεταφυσικό κόσμο. Μιλούν μόνο γι’ αυτή την ζωή απορρίπτοντας την άλλη. Για αυτούς λοιπόν όλα αρχίζουν και τελειώνουν εδώ. Μιλούσα τις προάλλες για τον Χριστό με ένα φανατικό άθεο, που γνώριζε την δική μου βαθειά πίστη στον Θεό. Βλέποντας ότι «ουδέν ωφελεί, αλλά μάλλον θόρυβος γίνεται» τού είπα ότι δεν συμμερίζομαι τις απόψεις του, όπως και αυτός βεβαίως τις δικές μου. Υπογράμμισα με έμφαση στον συνομιλητή μου ότι η συζήτηση για τον Θεό δεν είναι ένα τυχερό παίγνιο, σαν αυτά που συνήθως παίζονται και ή τα κερδίζεις ή τα χάνεις, μόλις ανακοινωθούν οι τυχεροί αριθμοί από εκείνον,ο οποίος διοργανώνει το σσυγκεκριμένο τυχερό παίγνιο. «Η συζήτηση για τον Θεό είναι ένα «στοίχημα» της αληθινής ζωής. Αυτής εδώ της γήινης για σένα», του είπα, «και της άλλης για εμένα». Και συνέχισα: «Το ιδιάζον αυτού του «στοιχήματος» συνίσταται στο ότι ο λογαριασμός και για τους δυό μας βγαίνει μετά την ταφόπλακα. Τότε που ούτε εσύ ούτε εγώ μπορούμε να αλλάξουμε κάτι». Αυτή είναι μια άλλη ερμηνεία εκείνου που λέγεται αλλιώς ως αδυναμία μεταβολής των πραγμάτων μετά τον θάνατο και εκφράζεται βιβλικά με την φράση «εν τω Άδει ούκ έστι μετάνοια».
Το κείμενο του άρθου αυτού, που προσεγγίζει το ζήτημα της ύπαρξης του Θεού από μιά άλλη οπτική γωνία, μάς παρουσιάζει την μελέτη ενός αστροφυσικού και αεροδιαστημικού μηχανικού, Καθηγητή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, του Γουίλι Σουν, ο οποίος σε σχετική μελέτη του ισχυρίζεται ότι η πρόβλεψη της αντιύλης το 1928 υποδηλώνει ότι το Σύμπαν είχε ένα σκόπιμο σχεδιασμό. Η ασυμμετρία, λέει, μεταξύ ύλης και αντιύλης στο Σύμπαν ερμηνεύονται ως ένδειξη σκόπιμου σχεδιασμού. Ο Δρ. Σουν εδήλωσε ότι υπάρχουν στιγμές στην φυσική ή στα μαθηματικά, που δεν έχουν καμιά σχέση με τον πραγματικό κόσμο, αλλά παρ’ όλα αυτά αποδεικνύονται αληθινές, όπως η εξίσωση του Καθηγητή του Καίμπριτζ, Πωλ Ντιράκ, που έφτιαξε τους γνωστούς τύπους της φυσικής. «Φαίνεται να είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της φύσης ότι οι θεμελιώδεις φυσικοί νόμοι περιγράφονται με όρους μαθηματικής θεωρίας, η οποία χειάζεται αρκετά υψηλό επίπεδο μαθηματικών γνώσεων, για να την κατανοήσει κάποιος», είπε. Και συνέχισε. «Υπήρξαν πολλοί ειδικοί, που πιστεύουν ότι βρήκαν απόδειξη της ύπαξης του Θεού στο Σύμπαν, όπως ο Ρίτσαρντ Σουίμπερν και ο Ρόμπιν Κόλλινς, οι οποίοι εδημιούργησαν το επιχείρημα της τελειοποίησης». «Όπως είχα πει», τόνισε ο Δρ. Σουν, «αν η βαρύτητα ήταν απλά ελαφρώς ασθενέστερη, οι γαλαξίες, τα αστέρια και οι πλανήτες δεν θα είχαν σχηματιστεί. Αλλά, αν ήταν ισχυρότερη, το Σύμπαν μπορεί να είχε καταρρεύσει σε μια μαύρη τρύπα». Δράττομαι εδώ της ευκαιρίας να σημειώσω εν παρενθέσει ότι η εν λόγω θεωρία του Καθηγητή Σουν, η οποία παρουσιάσθηκε ως πρωτοσέλιδο της εφημερίδος «Λόγος» της 7ης Μαρτίου τρέχοντος έτους, αμφισβητεί, εμμέσως πλην σαφώς, την κρατούσα στους αθεϊστικούς κύκλους θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης, που γίνεται δεκτή ως γενεσιουργός αιτία του Σύμπαντος. Την θεωρία αυτή έχω σχολιάσει πολλές φορές με άλλες ευκαιρίες στο παρελθόν σημειώνοντας ότι ένα τυχαίο γεγονός, όπως είναι μία Έκρηξη, η οποία έλαβε χώρα σε άδηλο χρόνο μέσα στους αιώνες δεν μπορεί να δημιουργεί την τελειότητα που χαρακτηρίζει την δημιουργία του Σύμπαντος ούτε η λειτουργία του να διέπεται από την θαυμαστή νομοτέλεια, που την διαπιστώνουμε με κάθε ευκαιρία. Η διάψευση της θεωρίας της Μεγάλης Έκρκηξης ως γενεσιουργού αιτίας της δημιουργίας του κόσμου έρχεται από τον Καθηγητή Σουν με όσα γράφει για τον νόμο της βαρύτητας.
Η εν λόγω μαθηματική θεωρία για την ύπαρξη του Θεού αποτελεί χρήσιμο υλικό προβληματισμού για τούς δεδηλωμένους αθέους ή όσους αμφισβητούν την ύπαρξη Αυτού. Ουδεμία όμως επιχειρηματολογική αξία έχει για όλους εμάς, που πιστεύουμε ακραδάντως στον Θεό, όπως Τον ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεώς μας, αφού τον Θεό Τον είδαμε εδώ στην γη εν τω Προσώπω του ενανθρωπίσαντος Μονογενούς Υιού και Λόγου Αυτού, Ιησού Χριστού. Διανύουμε αυτή την εποχή την αναστάσιμη περίοδο, που καταυγάζει κάθε ημέρα της ζωής μας από το ανέσπερο Φως της Βασιλείας των Ουρανών, την οποία προέβαλε ο Εσταυρωμένος Θεός με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο συντρίβοντας με το Εκούσιο Πάθος Του και τον θάνατό Του ως ανθρώπου το Βασίλειο του Άδη. Όπως μάς λέει ο Μέγας Πατήρ της Εκκλησίας, Ιωάννης Χρυσόστομος, στον Κατηχητικό του Λόγο, που διαβάζεται στην Αναστάσιμη Λειτουργία του Μεγάλου Σαββάτου προς την Κυριακή του Πάσχα, «Ανέστη Χριστός και ουδείς νεκρός επί μνήματος». «Πού σού Άδη το κέντρον» (δηλ. το κεντρί;). «Πού σου Άδη το νείκος (δηλ. η δόξα;). «Χριστός εγερθείς εκ νεκρών απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο». Η εκκλησιαστική υμνογραφία της αναστάσιμης περιόδου, στην οποία κυριαρχεί ο Αναστάσιμος Παιάνας, το «Χριστός Ανέστη», μάς εισάγει καθημερινά στην ατμόσφαιρα της Βασιλείας των Ουρανών, που την προγεύονται όσοι πιστεύουν αληθινά σε αυτήν.
Η εν λόγω θεωρία του Καθηγητή Σουν είναι πολλαπλώς χρήσιμη για πολλούς. Τόσο για εκείνους, οι οποίοι προβάλλονται ως «μαθητές» του «Σχολείου της Αναστάσεως», όσο και για τους άλλους, που δηλώνουν ότι είναι άθεοι ή αγνωστικιστές. Οι πρώτοι θα επιχαίρουν ασφαλώς διαπιστώνοντας ότι η επιστήμη επιβεβαιώνει αυτό που πιστεύουν, ενώ οι άλλοι θα έχουν την ευκαιρία, εάν το θελήσουν, να βγουν από τα σκοτάδια της αθεΐας και να πορευθούν σε δρόμους θεογνωσίας. Υπάρχουν βεβαίως και οι άλλοι, οι οποίοι επμένουν στην πλάνη της αθεΐας τους έχοντας νεκρώσει πνευματικά την συνείδησή τους, ώστε να μη μπορεί να εισέλθει τίποτε άλλο μέσα σε αυτήν, πέρα από διάλλακτη εμμονή τους στο τίποτε. Είναι όλοι αυτοί, για τους οποίους ο Προφήτης Ησαΐας δια στόματος του Ευαγγελιστού Ιωάννου μάς λέει ότι «τετύφλωκεν αυτών τους οφθαλμούς και «πεπώρωκεν αυτών την καρδίαν, ίνα μη ίδωσι τοις οφθαλμοίς και νοήσωσι τη καρδία και επιστραφώσι» (Ιω, κεφ ιβ΄ 40). Αυτούς τους ανθρώπους ουδείς μπορεί να τους βοηθήσει. Έχουν επιλέξει μόνοι τους την οδόν της απωλείας.
