Πέρασαν μερικές ημέρες, ήδη. Η εν λόγω έκφραση των κατωτέρω σκέψεων, ασφαλώς, δεν επικεντρώνεται στα πρόσωπα του Μυστηρίου της Βαπτίσεως, πώς θα μπορούσε, άλλωστε: Αναφέρεται στη μετάβαση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου σε ένα ακριτικό νησί για να τελέσει ένα Μυστήριο, ουχί ανεπιγνώστως, αλλ΄ απεναντίας, εις επήκοον γνώσιν των πολλών…
Αλλά, ας ξεκινήσω με έναν μύθο του Αισώπου που, ως γνωρίζετε, πολύ αγαπώ και λογοτεχνικά ευλαβούμαι: “Μια αλεπού έπεσε στα χέρια ενός λύκου και, επειδή ήταν γριά, τον παρακαλούσε να την αφήσει να ζήσει. ¨Αν μου πεις τρεις φράσεις αληθινές, θα σε αφήσω να ζήσεις¨, της απάντησε ο λύκος. Η αλεπού σκέφθηκε, πονηρή εκ φύσεως και απάντησε: ¨Μακάρι να μη σε συναντούσα¨, ¨ μακάρι να μην με συναντούσες¨, ¨μακάρι να μην συναντιόμαστε καθόλου ετούτη τη στιγμή¨. Και συμπληρώνει την επεξήγηση του μύθου ο και πονήσας μυθοπλάστης: όταν κάποτε, κάποιος πέσει σε δύσκολες καταστάσεις, βγάζει έξω και τις κρυφές σκέψεις της ψυχής του (Αισώπου Μύθοι, Λύκος και Αλώπηξ).
Προς τι λοιπόν, αντί να ζούμε ως φιλέρημα στρουθία, ως επιτάσσει η ορθόπρακτη χριστιανική ζωή και δη, το αρχιερατικό αξίωμα, επιλέγουμε, έστω και σπανίως, επιλεκτικές μεταβάσεις επί των ισχυρών της γης;
Εκτός και αν Μακαριώτατε, το επόμενο χρονικό διάστημα, αν δώσετε ευλογία, έλθετε και στη βάπτιση ημετέρου τέκνου, στο επίσης ακριτικό Καστελλόριζο. Να σας αναμένω ολίγον τι;
Δεν ηκούσεν ουδείς ακόμη τας οιμωγάς των βασανιζομένων εκ των εμπόλεμων περιοχών της Ουκρανίας και Γάζας, όπου παιδιά και τόσοι άνθρωποι πεθαίνουν πεινασμένοι, διψασμένοι, νηστικοί και ρακένδυτοι καθημερινά;
Εκτός και αν τα αείρρυτα δάκρυα εστέγνωσαν εν πλω, εις όσους μετέβησαν στη Σύμη ή, ενδεχομένως και αύριον, μεταβούν μετά πολυτελούς θαλαμηγούς για να τελέσουν το Μυστήριο της Βαπτίσεως εις έτερον ακριτικόν σημείον της νησιωτικής Χώρας.
Τι κρίμα, πόσο κρίμα Και το συντάσω μεθ΄υποτρεμούσης φωνής:
Πόσο κρίμα! Αυτό ΔΕΝ είναι Εκκλησία, όχι! Και ΔΕΝ είναι διότι είναι πανθομολογούμενο πως…εις την ημετέραν βάπτισην…
ΟΥΔΕΙΣ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ θα έλθει εις το Καστελόριζον ή όπου αλλού!
Με εκτίμηση,
Ο ΠΥΛΏΡΟΣ
