Τη 15η Ἰουνίου 2025, Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Χρυσόστομος, χοροστάτησε στόν Ὄρθρο καί τέλεσε τήν Θεία Λειτουργία στόν Μητροπολιτικό Ἱ. Ναό Ἁγίου Ἰωάννου Προδρόμου Σύμης, μέ συλλειτουργό του τόν π. Γεώργιο Κακακιό, ἐνῶ τό ἱ. ἀναλόγιον διηκόνησε ὁ Πρωτοψάλτης τῆς Ἐνορίας κ. Δημοσθένης Γιανναρᾶς, μετά τοῦ Ἱεροψάλτου κ. Ἐλευθερίου Ξηράκη καί ἑτέρων.
Μέ τήν Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων, κατακλείεται ὁ κινητός κύκλος τῶν ἑορτῶν πού ἄρχισε μέ τό κατανυκτικό Τριῴδιο καί ὁλοκληρώθηκε μέ τό χαρμόσυνο Πεντηκοστάριο, καί ἐμπεριέχει ὅλο τό ἔργο τῆς Θείας Οἰκονομίας μέ κέντρο τήν μεγάλη ἑορτή τοῦ Πάσχα.
Ἡ ἑορτή τῶν Ἁγίων Πάντων ἀποτελεῖ τήν συνέχεια τῆς Πεντηκοστῆς, τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἑορτάζεται τήν ἀμέσως ἑπομένη Κυριακή. Ἡ διαχρονικὴ πορεία τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ἄλλωστε μιὰ ἀδιάλειπτη Πεντηκοστή, καθ’ ὅτι ὡς θεσμός συγκροτεῖται καί συνέχεται ἀπό τὸ ζωαρχικὸ καὶ τελεταρχικὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Παράλληλα, ἡ Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων εἶναι ἡ ἀπόδειξη τοῦ σωτηριώδους ἔργου τῆς Ἐκκλησίας ἀνά τούς αἰώνας καί προπαντός ἡ ἀπόδειξη τοῦ ἔργου τῆς παντοδυνάμου ἐνεργείας τοῦ ἁγίου Πνεύματος στόν κόσμο.
Ὅπως παρατηρεῖ πολύ ὡραῖα ὁ Νικηφόρος Ξανθόπουλος στό συναξάριο τῆς ἡμέρας: «Οἱ θειότατοι Πατέρες ἐθέσπισαν τήν ἑορτή αὐτή μετά τήν κάθοδο τοῦ ἁγίου Πνεύματος γιά νά δείξουν ὅτι ἡ παρουσία τοῦ παναγίου Πνεύματος διά τῶν ἀποστόλων ἐπέτυχε νά ἁγιάσῃ καί νά σοφίσῃ τό ἀνθρώπινο φύραμα καί νά ἀποκαταστήσῃ τούς ἀνθρώπους στήν θέσι τῶν ἀγγέλων διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἴτε μέ τήν προσφορά τοῦ μαρτυρικοῦ των αἵματος, εἴτε μέ τήν ἐνάρετο πολιτεία καί διαγωγή των. Καί ἔργο ὑπερφυσικό διαπράττεται. Κατεβαίνει τό Πνεῦμα, ὁ Θεός, καί ἀνεβαίνει ὁ χοῦς, ὁ ἄνθρωπος».
Ἡ ἀνθρωπότητα λοιπόν, προσφέρει στὸν Δημιουργὸ Θεό «Ὡς ἀπαρχὰς τῆς φύσεως… τοὺς θεοφόρους μάρτυρας», ὅπως δηλ. στήν ἐποχή τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης οἱ Ἰσραηλίτες πρόσφεραν τούς πρώτους καρπούς τῆς νέας σοδειᾶς στόν Θεό, ἡ οἰκουμένη προσφέρει τήν ἐποχή τῆς Καινῆς Διαθήκης, τοὺς πρώτους καρποὺς τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. στόν κόσμο, γεγονός πού θά συνεχίζεται μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων, ἀφοῦ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα οὐδέποτε παύει νὰ ἀπεργάζεται τὸν φωτισμὸ καὶ τὸν ἁγιασμὸ ὅλων μας.
Οἱ Ἅγιοι ἀπολαμβάνουν τὴν δόξα καί συμμετέχουν στὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ εὑρίσκονται μέσα στό ἄκτιστο φῶς τῆς Παρουσίας Του, γεγονός πού συμβολίζει τό φωτοστέφανο πού ἀπεικονίζεται στὶς ἁγιογραφικές ἀναπαραστάσεις τους. Τὴν δόξα αὐτὴ ἀποκαλύπτει ὁ προφήτης Δανιὴλ νὰ διοχετεύεται ἀπὸ τὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ καί τὸ φῶς αὐτὸ βλέπουμε νὰ περιβάλλει τὸν Μωϋσῆ στὴν φλεγόμενη καὶ μὴ καιόμενη βάτο. Μέσω τοῦ ἰδίου αὐτοῦ φωτὸς ὁ προφήτης Ἠλίας ἀνυψώνεται στὸν οὐρανὸ διὰ πυρίνου ἅρματος, ἀλλὰ καὶ τὴν οὐράνια αὐτὴ δόξα Του ἀφήνει ὁ Χριστὸς νὰ φανεῖ στοὺς μαθητὲς Του κατὰ τὴν Μεταμόρφωσή Του (Λουκ. 9,29/Ματθ. 17,2).
Εἴθε ὅλοι μας νά ἐπιτύχουμε τῆς οὐρανίου αὐτῆς δόξης καί μακαριότητος, μέ ἄλλα λόγια, αὐτὸ πού ζητᾶ ὁ Θεὸς ἀπό ἐμᾶς, νὰ γίνουμε δηλαδὴ κατοικητήριο τῆς Θεότητος, διὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, ποὺ κατοικεῖ μέσα μας, καὶ διὰ τοῦ ἁγίου βαπτίσματος. Ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶναι ἄλλωστε νὰ αὐξηθοῦμε «εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ» (Ἐφ. 4,13).
