Κάποτε, ο Ανδρέας Καρκαβίτσας, αναφερόμενος στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, είπε: “Όμορφη είναι η Σκιάθος του Θεού. Μα, η Σκιάθος του Παπαδιαμάντη μού φαίνεται ομορφότερη¨.
Δανείζομαι τον ως άνω έντυπα εκπεφρασμένο λογισμό για να αποφύγω τα χειρότερα: ¨Όμορφες είναι οι Πανηγύρεις και τα Πολυαρχιερατικά Συλλείτουργα. Αλλά, εν μέσω πολεμικών συρράξεων στον κόσμο και πλανήτη γη, ε, χρειάζεται και λίγη ντροπή¨.
Βέβαια, η Εκκλησία εύχεται σε κάθε Ακολουθία Της για την ¨ειρήνη του σύμπαντος κόσμου¨ και “καιρών ειρηνικών¨. Πλην, όμως, άνθρωποι και παιδιά σκοτώνονται καθημερινά σε Ουκρανία, Ρωσία, Παλαιστίνη, Γάζα, Μέση Ανατολή. Ακούσατε, μάθατε, ειπώθηκε κάπου πως τελούνται Ιερές Αγρυπνίες για την κατάπαυση του πυρός;
Κάναμε μόδα, καταντήσαμε ως μόδα τις υποδοχές Ιερών Λειψάνων, Εικόνων, θείων Θησαυρισμάτων. Ο δε χορός της Φιλαρμονικής, σε κάποιους Δήμους, λαχτάρησε! Πάλι; Πάλι υποδοχή; Πάλι καραμούζες, αφίσσες και φιέστες; Πάλι; έως πότε, έως πότε θα δίνουμε αφορμή, αν όχι και αληθινά αίτια θα χτίζουμε, ώστε πιστοί και άπιστοι να μουτζώνουν κλήρο και ευσεβή λαό;; έως πότε;
Κάποιοι δε, συντάσσουν ετήσιο Πρόγραμμα Αρχιερατικής παρουσίας και συμμετοχής τους σε εορτάζοντες Επισκόπους πανελλαδικώς. Ταξίδια, έξοδα, δώρα, φιέστες, θεατρινισμοί, ¨κουκιά¨ μετρημένα και αμέτρητα, υποσχέσεις που ευοδώνονται ή λησμονούνται, εικόνες που καταντούν την Εκκλησία λοιδορία στα μάτια του κόσμου, στα μάτια του Θεού!
Άραγε, αυτοί οι Αρχιερείς δεν ¨ήκουσαν ποτέ τας οιμωγάς των πενθούντων και βασανιζομένων¨ του αιώνος τούτου; Ουδεπόποτε;
Αλλά, ας μην προστρέχω. Θα έρθουν και πάλιν Χριστουγεννιάτικες και Πασχάλιες ημέρες. Και πάλι δέματα θα δοθούν σε εμπερίστατους αδελφούς μας…και πάλιν θα οικοδομήσουμε επ΄ ολίγον, έστω την φωνασκούσα και αιμάσσουσα συνείδησή μας!
Ο μεγάλος άνθρωπος και ιατρός, σκωτσέζος συγγραφέας Τζόζεφ Κρόνιν (1896-1981), αυτός που παραιτήθηκε από την ιατρική του ιδιότητα σύντομα, αποσύρθηκε σε ένα κτήμα και έγραφε βιβλία, συνάμα δε, προσέφερε αναργύρως τας ιατρικάς του γνώσεις και υπηρεσίας στον κόσμο, κάποτε, όταν ρωτήθηκε γιατί δεν πλησίαζε τους ρωμαιοκαθολικούς ποιμένες αλλά τους απέφευγε, απάντησε: ¨Δεν έχω χρόνο να ασχολούμαι με τέτοιο κατάντημα”.
Εύχομαι, προσεύχομαι και ευελπιστώ να μην φθάσει η χρονική στιγμή, που χείλη Ελλήνων, πιστών ή απίστων, θα ψελλίσουν τέτοια λόγια για το ορθόδοξο ράσο!
Άλλωστε, δεν είναι Εκκλησία αυτό που ζούμε …είναι σού λέω πανικός…
Με εκτίμηση,
Ο ΠΥΛΩΡΟΣ
