Η προαίρεση που ζητά ο Χριστός

Παι­δί μου τους λο­γι­σμούς τους κα­κούς, που σου φέρ­νει ο διά­βο­λος σπρώ­χνον­τάς σε εις συγ­κα­τά­θε­ση, πρό­σε­χε να τους διώ­χνεις, ιδί­ως της μι­σα­δελ­φί­ας, κα­θό­λου να μην τους προ­σέ­χεις, διό­τι έχουν ως σκο­πό να σου αφαι­ρέ­σουν την με­γα­λύ­τε­ρη αρε­τή, την αγά­πη και όταν τού­το το κα­τορ­θώ­σουν, κέρ­δι­σαν ολό­κλη­ρη την ψυχή σου. Και όταν χά­σου­με την αγά­πη, δηλ. τον Θεό, διό­τι ο Θεός εί­ναι αγά­πη, τι άλλο μας απο­μέ­νει πλέ­ον δια σω­τη­ρί­αν; Κα­θό­λου, παι­δί μου, μη δέ­χε­σαι εις ακρό­α­σιν τους μι­σα­δέλ­φους αυ­τούς λο­γι­σμούς, αλλά διώ­ξε τους αμέ­σως και λέγε την ευχή ή λέγε εις τον σα­τα­νά:

«Όσον εσύ, διά­βο­λε, μου φέ­ρεις τους μι­σα­δέλ­φους λο­γι­σμούς, τόσο εγώ θα αγα­πώ τους αδελ­φούς μου, διό­τι έχω δια­τα­γή από τον Χρι­στόν μου, όχι μό­νον να τους αγα­πώ, αλλά και να θυ­σια­στώ γι’ αυ­τούς, κα­θώς και ο Χρι­στός θυ­σιά­στη­κε για εμέ­να τον ελε­ει­νόν και αμέ­σως νο­ε­ρώς να ασπά­ζε­σαι τα πράγ­μα­τα, για τα οποία σου φέ­ρει το μί­σος, και να λες: «Για δες, σα­τα­νά φθο­νε­ρέ, πό­σον τους αγα­πώ, θα πε­θά­νω γι’ αυ­τούς»! Κά­νον­τας αυτά και βλέ­πον­τας ο Θεός την καλή σου θέ­λη­ση για να νι­κή­σεις τον διά­βο­λο, αμέ­σως έρ­χε­ται εις βο­ή­θειάν σου και σε απαλ­λά­σει…

Χω­ρίς αγώ­να πάνω στους λο­γι­σμούς μας, δεν θα μπο­ρέ­σου­με να απο­κτή­σου­με κα­θα­ρό­τη­τα στην καρ­διά μας. Από τους λο­γι­σμούς που κά­νου­με, είτε θα γί­νου­με κα­θα­ροί είτε ακά­θαρ­τοι. Και πρέ­πει να ασφα­λί­σου­με και να προ­σέ­χου­με τις ψυ­χο­σω­μα­τι­κές αι­σθή­σεις, για­τί από αυ­τές πη­γά­ζουν λο­γι­σμοί.

Γέρων Εφραίμ Φιλοθεΐτης