Η ησυχία του νου

Για να μην έχε­τε πει­ρα­σμούς και κα­κούς λο­γι­σμούς, χρειά­ζε­ται να ησυ­χά­ζει το μυα­λό σας. Να μην έχε­τε ούτε δε­ξιούς λο­γι­σμούς… Εδώ εί­ναι η δική μας απο­τυ­χία: Μό­λις δού­με έναν καλό, κατά την γνώ­μη μας λο­γι­σμό, τον δε­χό­μα­στε. Όταν όμως συ­νη­θί­σου­με να πιά­νου­με τις μέ­λισ­σες, θα πιά­σου­με και σφή­κα και αυτή θα μας τσιμ­πή­σει και θα πο­νέ­σου­με πολύ. Γι’ αυτό, προ πάν­των εί­ναι αναγ­καίο να φο­βού­μα­στε τους δε­ξιούς λο­γι­σμούς. Να μην κι­νούν­ται ούτε αυ­τοί μέσα μας, για να πα­ρα­μεί­νει μό­νον το όνο­μα του Ιη­σού, ο Χρι­στός. Όμως να προ­σέ­ξου­με, ώστε να απο­διώ­χνου­με αμέ­σως τον λο­γι­σμό. Αυτό επι­τυγ­χά­νε­ται με το να συγ­κεν­τρώ­νου­με την καρ­διά μας και να την ανοί­γου­με σε όλη την Θε­ό­τη­τα, λέ­γον­τας την ευχή του Ιη­σού. Αυτή εί­ναι η εν­τέ­λεια της τέ­χνης (των λο­γι­σμών).

Γέρων Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης