Περί αισιοδοξίας

Μό­νον η αι­σιο­δο­ξία μας σώ­ζει. Αν δεν έχου­με αι­σιο­δο­ξία, δεν έχου­με πί­στη. Χω­ρίς πί­στη εί­μα­στε σαν τα ζώα που σή­με­ρα το πρωί σφα­γιά­στη­καν στο σφα­γείο. Χω­ρίς την αι­σιο­δο­ξία, όλοι μας εί­μα­στε ανά­πη­ροι. Με­γα­λύ­τε­ρη ανα­πη­ρία έχει ο άν­θρω­πος χω­ρίς αι­σιο­δο­ξία παρά ο άν­θρω­πος χω­ρίς πό­δια. Ο Θεός εν σο­φία τα πάν­τα έκτι­σε. Στο πρό­σω­πο του αι­σιό­δο­ξου κα­θη­με­ρι­νά πέ­φτουν οι ακτί­νες του ηλί­ου, του ζε­σταί­νουν και του φω­τί­ζουν την ψυχή, ενώ το πρό­σω­πο του απαι­σιό­δο­ξου μέ­νει χω­ρίς τον ήλιο, με απο­τέ­λε­σμα η ψυχή του να εί­ναι κρύα και σκο­τει­νή. Ο πρώ­τος κα­θη­με­ρι­νά βλέ­πει τα λου­λού­δια, ενώ ο δεύ­τε­ρος τον σκου­πι­δό­το­πο. Δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει καμ­μιά δη­μιουρ­γία χω­ρίς αι­σιο­δο­ξία. Αδελ­φοί μου, ας εί­μα­στε αι­σιό­δο­ξοι. Ας ατε­νί­σου­με τον κό­σμο μας την ημέ­ρα, ας δού­με ψηλά στον ου­ρα­νό τη νύ­χτα και ας έχου­με πί­στη στον Θεό. Υπάρ­χει ο Δη­μιουρ­γός, ο Πλά­στης του κό­σμου και Πα­τέ­ρας μας. Η σκέ­ψη αυτή, ας εί­ναι η βάση της αι­σιο­δο­ξί­ας μας.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς