Κυριακή 13η Ἰουλίου 2025, ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ τήν Μνήμη τῆς Ἁγίας ἐν Χαλκηδόνι Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί τῶν συμμετεχόντων εἰς αὐτήν ἑξακοσίων τριάκοντα Πατέρων, καθώς καί τήν Σύναξη τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Χρυσόστομος χοροστάτησε εἰς τόν Ὄρθρο καί τέλεσε τήν Θεία Λειτουργία εἰς τήν Ἱ. Μονή Πανορμίτου Σύμης. Συλλειτουργοί του ἦταν ὁ Πανοσ. Καθηγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς, Ἀρχιμανδρίτης τοῦ Οἰκουμ. Θρόνου π. Ἀντώνιος Πατρός, ὁ φιλοξενούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος Αὐγέρος, κληρικός τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θηβῶν καί Λεβαδείας, ὁ Ἱεροδιάκονος π. Παῦλος Τερεζάκης, ἀδελφός τῆς Ἱ. Μονῆς Πανορμίτου καί ὁ Διάκονος π. Νικόλαος Καρμανιῶλος, ἐνῶ τό Ἱ. ἀναλόγιον διηκόνησαν μελιρρύτως, ὁ φιλοξενούμενος Πρωτοψάλτης κ. Λάζαρος Κουμεντάκης, ὁ κ. Ἐλευθέριος Ξηράκης καί ὁ κ. Εὐάγγελος Λαγός.
Προσῆλθαν γιά νά ἐκκλησιασθοῦν ἀρκετοί πιστοί, πρός τούς ὁποίους ὁ Σεβασμιώτατος ὁμίλησε, λαμβάνοντας ἀφορμή ἀπό τήν σημερινή Κυριακή, περί τοῦ Χριστολογικοῦ δόγματος, ὅπως αὐτό διατύπωσαν οἱ Θεοφόροι Πατέρες στούς Ὅρους τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία συνεκλήθη γιά νά στερεώσει τό δόγμα τῶν δυό φύσεων τοῦ Χριστοῦ, ἀναφερόμενος καί στήν καθοριστική συμβολή τῆς Ἁγίας Εὐφημίας, διά τοῦ σχετικοῦ θαύματος τῆς ἐπικυρώσεως τοῦ Ὀρθοδόξου Τόμου. Στήν οὐσία ἡ Σύνοδος καταπολέμησε τόν Μονοφυσιτισμό, στά πρόσωπα τοῦ Νεστορίου τοῦ Εὐτυχοῦς καί τοῦ Διοσκόρου, προβάλλοντας τήν ἀλήθεια τῆς πίστεως, ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, διδάσκοντας ὅτι στό Ἕνα καί μοναδικό Πρόσωπο, τήν Θεανδρική Ὑπόσταση τοῦ Χριστοῦ, ὑπάρχουν διαπαντός οἱ δύο Φύσεις Θεία καί Ἀνθρωπίνη, ἑνωμένες ἀτρέπτως, ἀσυγχύτως καί ἀναλλοιώτως.
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἀντιμετώπισαν ἐν Συνόδῳ τήν αἵρεση αὐτή τοῦ Νεστοριασμοῦ, πού ὅπως κάθε αἵρεση ὁφειλόταν στήν ἄγνοια καί περισσότερο στόν ἐγωισμό. Διότι κάθε αἱρετικός εἶναι ἐγωιστής μέ δαιμονικό μάλιστα ἐγωισμό, ὅπως βεβαιώνει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος λέγοντας, ὅτι «ἡ ἄγνοια τῶν γραφῶν εἰσήγαγεν καί τήν λύμην τῶν αἱρέσεων καί τόν διεφθαρμένον βίον ἀλλά καί τά ἄνω κάτω πεποίηκεν». Ἑπομένως εἶναι τραγικό νά λεγόμαστε Χριστιανοί καί νά μήν γνωρίζουμε τό περιεχόμενο τῆς πίστεώς μας, ὅπως ἑρμηνεύεται ἀπό τήν Ἐκκλησία καί μέσα εἰς τήν Ἐκκλησία. Μήν ξεχνᾶμε ὅτι οἱ αἱρέσεις γεννήθηκαν μέ τήν προσπάθεια νά ἑρμηνευθεῖ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ κατά τό δοκοῦν. Μόνον ἡ Ἐκκλησία ἑρμηνεύει τό Εὐαγγέλιο καί εἶναι ἡ ταμιοῦχος τῆς ὀρθῆς ἑρμηνείας.
Αὐτόν τόν σκοπό ἐξυπηρετεῖ ἄλλωστε ἡ σημερινή προβολή ἀπό τήν Ἐκκλησία τῶν 630 Θεοφόρων Πατέρων, πού δέν εἶναι μία ἀνάμνηση, μία μνήμη πού ἀνήκει στό παρελθόν, ἀλλά μία μνήμη ζωντανή. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ὑπάρχουν καί θά ὑπάρχουν πάντοτε. Ὑπάρχουν στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί στήν ζωή μας, μέ τά κηρύγματά τους, τά θεσπίσματά τους καί μέ τά δόγματά τους. Ὑπάρχουν στή ζωή μας, ὁδηγοί σέ ἕνα δύσκολο δρόμο, σέ μία δύσκολη ἐποχή, πού τά πάντα διαλύονται, πού τά πάντα καταρρακώνονται καί πού πρέπει νά μείνουμε ὄρθιοι. Οἱ Πατέρες λοιπόν εἶναι οἱ φωτοδότες, εἶναι οἱ στυλοβᾶτες μας. Εἶναι ἡ βακτηρία ἐκείνη, ἐπί τῆς ὁποίας θά στηριχθοῦμε, γιά νά ὁμολογήσουμε ὀρθή πίστη, ὀρθή βίωση, γιά νά τύχουμε τῆς σωτηρίας.
