Κυριάρχησε η αποστασία
Κυριάρχησε η αποστασία. Ναι, δομήθηκε στέρεα, στοιβαγμένη μετετράπη μεταξύ των ανθρώπων και δη, όχι πρόσκαιρα και επιδερμικά, αλλά βαθύτατα, ασάλευτα, σχεδόν εγκαθιδρύθη μεταξύ των ¨πιστών¨.
Και, όμως, προκαλεί ιερό δέος να την αντικρίζει καθένας ουχί μόνο σε αλλοδόξους και ετεροδόξους, μιας και εκεί, η εν λόγω αποστασία νοείται και ως ειλικρινής άρνηση και ελεύθερη απόφαση οιουδήποτε να επιλέξει αυτοθέλητα και εκούσια όσα και ό,τι επιθυμεί. Αλλά, και μεταξύ χριστιανών ορθοδόξων; Ε, η αποστασία εδώ, μάς πάει πολύ!
Φθάσαμε να αντιμετωπίζουμε την αριθμολογία των νεκρών, στρατιωτών και αμάχων, στις εμπόλεμες ζωνες όπου γης, ως κάτι άκρως φυσικό, αποφατικά επόμενο, ισχυροδικαιωματικό λογικό. Και, μιας και είναι φυσικό, δεν έλειψε βράδυ, έχω την αίσθηση, στην πλειονότητα πολλών εξ ημών, να μη γεμίσει η αδηφάγος γαστέρα μας και να μην αγαλλιασθεί μετά τέρψεως το σύνολο των προσωπικών μας αισθήσεων, ευχόμενοι, στην καλύτερη, να τερματιστούν οι συρράξεις και εχθροπραξίες – άλλωστε, είναι μακριά ακόμη ο πόλεμος για να ακουστεί, δεν αρκεί η απόσταση, τις οιμωγές να φέρει σιμά μας.
Και, να κυριαρχεί η αποστασία μεταξύ αλλοδόξων και ετεροδόξων, το κατανοώ! Αλλά και μεταξύ χριστιανών ορθοδόξων; Ε, η αποστασία, μάς πάει πολύ!
